Η οικονομική κατάσταση της Ιαπωνίας δεν είναι καθόλου ευνοϊκή, καθώς το γιεν έχει υποστεί σημαντική αποδυνάμωση.
Αυτή η κατάσταση έχει οδηγήσει την ιαπωνική οικονομία να υποχωρήσει από την τρίτη στην τέταρτη θέση παγκοσμίως, γεγονός που έχει πλήξει τα νοικοκυριά σε μια χώρα που γερνά δημογραφικά.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Φουμίο Κισίντα, μετά από τρία χρόνια διακυβέρνησης που χαρακτηρίστηκαν από αναταραχές, αποφάσισε να αποχωρήσει από την ηγεσία του κυβερνώντος Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος (LDP) και της πρωθυπουργίας.
Η απόφαση του Κισίντα ήρθε εν μέσω μιας σειράς σκανδάλων που ταρακούνησαν την κυβερνώσα παράταξη και την κοινή γνώμη, γεγονός που ίσως να αποτέλεσε την αφορμή για την παραίτησή του.
Με την αποχώρηση του Κισίντα, άνοιξε ο δρόμος για μια έντονη διαδοχή στην κομματική ηγεσία.
Αυτή η διαδικασία εξελίσσεται με ταχύτητα και περιλαμβάνει εννέα υποψηφίους, εκ των οποίων οι δύο είναι γυναίκες, κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν.
Η κομματική ηγεσία δεν έχει ποτέ γνωρίσει τέτοιο συνωστισμό υποψηφίων, και η έγκριση του νικητή θεωρείται σχεδόν δεδομένη, καθώς το LDP διατηρεί άνετη πλειοψηφία και στις δύο Βουλές.
Η αποδυνάμωση των ισχυρών εσωκομματικών φατριών, που παραδοσιακά κινούσαν τα νήματα, έχει ανοίξει τον δρόμο σε νέες υποψηφιότητες και σε μια πολιτική αβεβαιότητα που θυμίζει θρίλερ.
Με την απουσία των φατριών, το κόμμα βρίσκεται σε αχαρτογράφητα νερά, με το «παιχνίδι» να είναι ανοιχτό σε παζάρια και πολιτικές στρατηγικές.
Η εσωκομματική διαμάχη έχει εξελιχθεί σε ένα πολιτικό θρίλερ που θυμίζει την τηλεοπτική σειρά “House of Cards”, με έντονη δολοπλοκία.
Παλαιοκομματισμός vs πολιτικού λίφτινγκ
Το LDP, με συντηρητική και εθνικιστική ρητορική, είναι σχεδόν αδιάλειπτα στην εξουσία για σχεδόν 70 χρόνια, εκτός από τις περιόδους 1993-1994 και 2009-2012.
Παρά τη δημοφιλία του, τα ποσοστά του έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω των σκανδάλων διαφθοράς που έχουν πλήξει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων.
Η εκλογική βάση του κόμματος, που περιλαμβάνει επιχειρηματίες και αγρότες, έχει αρχίσει να μειώνεται, με τα εγγεγραμμένα μέλη να φθάνουν το 1,05 εκατομμύριο.
Προσπαθώντας να ανανεωθεί, το LDP δεν θα επιδιώξει απλώς να επιλέξει τον καλύτερο υποψήφιο, αλλά θα δώσει προτεραιότητα στη δημοτικότητα και την ελάχιστη σύνδεση με τα σκάνδαλα.
Ο νέος ηγέτης θα αναλάβει τον Οκτώβριο, κληρονομώντας μια «καυτή πατάτα», καθώς οι οικονομικές προκλήσεις δεν μπορούν να λυθούν άμεσα.
Ανεξάρτητα από την πιθανότητα νίκης του LDP, παραμένει αβέβαιο αν η αλλαγή ηγεσίας θα είναι αρκετή για να επαναφέρει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων.
Οι εννέα υποψήφιοι για την ηγεσία του κυβερνώντος Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος (LDP) της Ιαπωνίας. Ο νικητής ή η νικήτρια θα μεταπηδήσει αυτόματα στην πρωθυπουργία (FRANCK ROBICHON/Pool via REUTERS)
Ντόμινο προκλήσεων για την Ιαπωνία και όχι μόνο
Η Ιαπωνία, μέλος των επτά ισχυρότερων οικονομιών του κόσμου και με τον έβδομο ισχυρότερο στρατό, έχει ενισχύσει τον ρόλο της στη διεθνή σκηνή τα τελευταία χρόνια, εδραιώνοντας τις σχέσεις της με τη Δύση.
Αυτό συμβαίνει σε ένα περιβάλλον γεμάτο προκλήσεις για την εθνική ασφάλεια, καθώς οι απειλές από το πυρηνικό οπλοστάσιο της Βόρειας Κορέας και οι πολιτικές της Κίνας έναντι της Ταϊβάν εντείνονται.
Ως στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, το Τόκιο έχει ξεκινήσει νέο πρόγραμμα συνεργασίας με το ΝΑΤΟ, προωθώντας μια πιο ενεργή εμπλοκή στην περιοχή.
Μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η κυβέρνηση Κισίντα εγκαινίασε μια νέα στρατηγική εθνικής ασφάλειας, αυξάνοντας τις αμυντικές δαπάνες και ξεκινώντας το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα της Ιαπωνίας από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το LDP επιδιώκει επίσης την αναθεώρηση του πασιφιστικού συντάγματος της Ιαπωνίας, που συντάχθηκε κατά την αμερικανική κατοχή μετά τον πόλεμο.
Ανεξαρτήτως του ποιος θα αναδειχθεί νέος ηγέτης, οι βασικές κατευθύνσεις της εξωτερικής πολιτικής αναμένεται να παραμείνουν αμετάβλητες, συνεχίζοντας την πολιτική που καθόρισε ο Σίνζο Άμπε.
Ωστόσο, η Ιαπωνία αντιμετωπίζει και εσωτερικές προκλήσεις, όπως ο πληθωρισμός, η γήρανση του πληθυσμού, η έλλειψη εργατικού δυναμικού και το υψηλό δημόσιο χρέος, που φτάνει το 263% του ΑΕΠ.
Η επίλυση αυτών των προβλημάτων απαιτεί περισσότερα από μια απλή αλλαγή προσώπων στην ηγεσία.
