Στη δυτική Γαλλία, ένα ζευγάρι κόκκινα παπούτσια, δύο κολιέ με χάντρες και ένα βρετανικό νόμισμα αποτελούν τα λίγα στοιχεία που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ταυτοποίηση μιας έφηβης, η οποία βρέθηκε δολοφονημένη πριν από 40 χρόνια. Ο θάνατός της είναι μία από τις 46 ανεξιχνίαστες υποθέσεις που προσπαθούν να επιλύσουν οι ευρωπαϊκές αστυνομικές αρχές μέσω της εκστρατείας Operation Identify Me, η οποία στοχεύει στην αναγνώριση άγνωστων γυναικών που έχουν δολοφονηθεί.
«Θέλουμε να αναγνωρίσουμε τις νεκρές γυναίκες, να προσφέρουμε απαντήσεις στις οικογένειές τους και να αποδώσουμε δικαιοσύνη στα θύματα», δήλωσε ο Γιούργκεν Στοκ, γενικός γραμματέας της Interpol, σε ανακοίνωσή του. Η προσπάθεια αυτή έχει ως στόχο να συγκεντρωθούν πληροφορίες από το κοινό, καθώς «κάθε λεπτομέρεια, είτε πρόκειται για μια ανάμνηση είτε για μια πληροφορία, μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική για την αποκάλυψη της αλήθειας», πρόσθεσε.
«Ξέραμε ότι είχε δολοφονηθεί, αλλά δεν μπορούσαμε ποτέ να μάθουμε ποιο ήταν το όνομά της, από πού ήταν ή ποιος την είχε σκοτώσει»
Η «τριπλή αδικία» της έφηβης
Το πτώμα της έφηβης ανακαλύφθηκε το 1982 κάτω από φύλλα σε ένα χωματόδρομο κοντά στο χωριό Le Cellier. Ήταν εκεί για αρκετούς μήνες, και οι αρχές δηλώνουν ότι το σώμα της «πετάχτηκε σαν σκουπίδι», χωρίς κανέναν σεβασμό. Ο ντετέκτιβ Franc Dannerolle, που ασχολείται με την υπόθεση, αναφέρει ότι δεν υπήρχε καμία φροντίδα για εκείνη πριν από τον θάνατό της.
Το βρετανικό νόμισμα που βρέθηκε μαζί της οδήγησε τους ερευνητές να υποθέσουν ότι η έφηβη μπορεί να ήταν Βρετανίδα ή να είχε ταξιδέψει στη Βρετανία πριν από τη δολοφονία της. Ωστόσο, οι αρχές αναγνωρίζουν ότι το νόμισμα μπορεί να της είχε δοθεί ή να το είχε βρει. Η αστυνομία, προκειμένου να αποφύγει ψευδείς καταθέσεις, έχει επιλέξει να μην αποκαλύψει λεπτομέρειες σχετικά με τη φύση της δολοφονίας.
«Αυτές οι γυναίκες έχουν υποστεί διπλή αδικία. Έχουν γίνει θύματα δύο φορές»
Δυστυχώς, τα λείψανα της έφηβης δεν μπορούν πλέον να βρεθούν, κάτι που περιπλέκει την έρευνα. Ο ντετέκτιβ Dannerolle επισημαίνει ότι αν καταφέρουν να βρουν τα λείψανα, θα μπορούσαν να εργαστούν με το DNA της για να εντοπίσουν την οικογένειά της.
Ο συνταξιούχος ντετέκτιβ Alain Brillet, που είχε αναλάβει την υπόθεση, την περιγράφει ως «τριπλό αίνιγμα», καθώς είχαν μια δολοφονία, αλλά δεν γνώριζαν τίποτα για την ταυτότητα του θύματος. Η ανακάλυψη του πτώματος είχε προκαλέσει φόβο στην τοπική κοινωνία, αλλά οι περισσότεροι κάτοικοι τη λησμόνησαν, καθώς η έφηβη δεν ήταν ντόπια.
Η εκστρατεία Operation Identify Me
Η εκστρατεία Operation Identify Me, που ξεκίνησε πέρυσι, είναι η πρώτη φορά που η Interpol δημοσιοποιεί «μαύρες ειδοποιήσεις» για μη ταυτοποιημένα πτώματα, αναζητώντας πληροφορίες. Αυτές οι ειδοποιήσεις είχαν διανεμηθεί μόνο εσωτερικά μέχρι τώρα.
Η Δρ Σούζαν Χίτσιν, συντονίστρια της μονάδας DNA της Interpol, αναφέρει ότι η αυξημένη κινητικότητα στην Ευρώπη λόγω των ανοιχτών συνόρων και της μετανάστευσης έχει οδηγήσει σε περισσότερες αναφορές εξαφανισμένων ατόμων εκτός της χώρας καταγωγής τους. «Αυτές οι γυναίκες έχουν υποστεί διπλή αδικία, καθώς έχουν χάσει τη ζωή τους και έχουν αφαιρεθεί τα ονόματά τους», προσθέτει.
Η Interpol χρησιμοποιεί στοχευμένα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να προωθήσει την εκστρατεία και έχει ζητήσει από διασημότητες να μιλήσουν για τις άγνωστες γυναίκες, ενισχύοντας την ευαισθητοποίηση του κοινού.
Η ελπίδα για ταυτοποίηση
Μια άλλη υπόθεση που ελπίζει ότι θα μπορέσουν οι πολίτες να βοηθήσουν είναι αυτή μιας γυναίκας, της σορού της οποίας βρέθηκε στο Βάσεναρ στην Ολλανδία πριν από περίπου 20 χρόνια. Η ιατροδικαστής που ασχολήθηκε με την περίπτωση θυμάται ότι η γυναίκα φορούσε καφέ καρό κολάν και κόκκινα παπούτσια, κάτι που ήταν ασυνήθιστο για την παραλία.
Η ανάλυση έδειξε ότι η γυναίκα είχε γεννηθεί στην Ανατολική Ευρώπη και είχε περάσει τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής της στη Δυτική Ευρώπη. Ένα από τα κλειδιά που κρατούσε βρέθηκε στη Γερμανία.
Η ιατροδικαστής ελπίζει ότι η εκστρατεία Identify Me θα φέρει στο φως νέα στοιχεία. Υπάρχει ήδη μια περίπτωση που δείχνει την ελπίδα αυτή: η Ρίτα Ρόμπερτς, μια Βρετανίδα που δολοφονήθηκε στο Βέλγιο, ταυτοποιήθηκε όταν η οικογένειά της αναγνώρισε το τατουάζ της σε μια αναφορά του BBC.
Η οικογένεια της Ρίτας, που είχε τελευταία επικοινωνία μαζί της το 1992, ελπίζει ότι οι πληροφορίες που θα συγκεντρωθούν θα βοηθήσουν και άλλες οικογένειες να βρουν απαντήσεις. «Αυτές οι γυναίκες είναι αδελφές, μητέρες, θείες. Απλά επειδή δεν έχουν ονόματα, μην θεωρείτε ότι δεν είναι άνθρωποι», καταλήγει η αδελφή της Ρίτας, Ντόνα.
