Ο Λευκός Οίκος, η κατοικία του προεδρικού αξιώματος των ΗΠΑ, είναι γεμάτος από μυστικά και κρυφές διαδρομές, όπως οι δυτικοευρωπαϊκοί πύργοι και κάστρα του παρελθόντος. Πολλοί επισκέπτες αναρωτιούνται αν υπάρχουν κρυφά δωμάτια και μυστικά περάσματα που συνδέουν τον Λευκό Οίκο με το Καπιτώλιο. Υπάρχει, άραγε, ένα καλά κρυμμένο καταφύγιο στο οποίο θα μπορούσε να καταφύγει ο πρόεδρος σε περίπτωση πολέμου;
Ο ιστορικός Ουίλιαμ Σιλ, ειδικός στην αρχιτεκτονική του Λευκού Οίκου, προσφέρει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Αν και ο σχεδιασμός του Λευκού Οίκου αντλεί έμπνευση από ένα αρχοντικό του 18ου αιώνα στην Ιρλανδία, το οποίο ονομάζεται Οίκος Λέινστερ, η αρχική του ιδέα ήταν απλή. Το Λέινστερ Χάουζ, που υπηρέτησε ως παλάτι των Δούκων του Λέινστερ, περιλαμβάνει μικρές σκάλες και ιδιωτικά περάσματα που ενθουσιάζουν τη φαντασία.
«Δεν έγινε δημόσια γνωστό ότι υπήρχε ένα καταφύγιο υπό κατασκευή»
Ο αρχιτέκτονας Τζέιμς Χόμπαν, που ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή του Λευκού Οίκου, δεν μετέφερε τα μυστικά του Λέινστερ Χάουζ στην προεδρική κατοικία. Αντίθετα, δημιούργησε έναν οικείο χώρο για τον Πρόεδρο Ουάσιγκτον, με το γνωστό Μπλε Δωμάτιο και άλλους μικρούς χώρους που αντικατοπτρίζουν την οικιακή ζωή της εποχής.
«Ο Λευκός Οίκος είναι πιο ανοιχτός και λιγότερο περίπλοκος από ό,τι θα περίμενε κανείς, δεδομένης της υψηλής θέσης των κατοίκων του και της ανάγκης για οργανωτική ικανότητα που απαιτεί η προστασία τους», σημειώνει ο Σιλ. Αν και θα μπορούσε να είναι πιο περίπλοκος, το σχέδιο του Λευκού Οίκου είναι απλό, με κεντρικές αίθουσες και δωμάτια που τον περιβάλλουν.
Το πρώτο κρυφό δωμάτιο
Με την πάροδο των χρόνων, έγιναν πολλές τροποποιήσεις στο σχέδιο του Λευκού Οίκου, αλλά δεν προέκυψε τίποτα που να μπορεί να χαρακτηριστεί «μυστικό». Ωστόσο, το μοναδικό «μυστικό πέρασμα» που κατασκευάστηκε ήταν αμέσως μετά την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ το 1941. Η Πολιτική Άμυνα είχε ζητήσει από τον Πρόεδρο Φρανκλίνο Ντ. Ρούσβελτ να μετακομίσει αλλού, χαρακτηρίζοντας τον Λευκό Οίκο «παγίδα». Παρ’ όλα αυτά, ο Ρούσβελτ αρνήθηκε, αλλά ενέκρινε την επέκταση της Ανατολικής Πτέρυγας με την προσθήκη ενός καταφυγίου από βόμβες.
Η κατασκευή του καταφυγίου έγινε μυστικά, και μόνο η Ανατολική Πτέρυγα ήταν γνωστή ως μουσείο του Λευκού Οίκου. Κατά τη διάρκεια της κατασκευής, δημιουργήθηκε ένα προσωρινό καταφύγιο που συνδεόταν με το υπόγειο του υπουργείου Οικονομικών μέσω μιας μικρής σήραγγας.
Αυτή η ρύθμιση εγκαταλείφθηκε νωρίς στον πόλεμο, καθώς άλλες εγκαταστάσεις ενσωματώθηκαν στην επέκταση της Ανατολικής Πτέρυγας. Το καταφύγιο επιθεωρήθηκε από τον Ρούσβελτ μόνο μία φορά, και ποτέ δεν του προτάθηκε να το επισκεφθεί. Αντίθετα, οι επόμενοι πρόεδροι καθόρισαν την επιθεώρηση του καταφυγίου ως έθιμο κατά την πρώτη τους ημέρα στην προεδρία.
Είναι ενδιαφέρον ότι η αρχιτεκτονική του Λευκού Οίκου, αν και απλή, αντικατοπτρίζει την ανάγκη για ασφάλεια και προστασία των ενοίκων του. Μακάρι οι πολιτικές των προεδρικών διοικήσεων να ήταν το ίδιο διαφανείς όσο και η αρχιτεκτονική του σπιτιού τους.
