Η σκληρή πολιτική κατά των μεταναστών έχει γίνει σήμα κατατεθέν της ακροδεξιάς κυβέρνησης της Ιταλίας, υπό την ηγεσία της Τζόρτζια Μελόνι, που πλέον βρίσκει ευήκοα ώτα στις Βρυξέλλες. Παρά την απόφαση δικαστηρίου της Ρώμης, η οποία έκρινε ότι η συμφωνία με την Αλβανία για τη μεταφορά αιτούντων άσυλο και παράτυπων μεταναστών σε κέντρα κράτησης παραβιάζει το ευρωπαϊκό δίκαιο, η κυβέρνηση Μελόνι επιμένει στην πολιτική της.
Ειδικότερα, η κυβέρνηση αποφάσισε να παρακάμψει την δικαστική απόφαση και ενέκρινε νομοθετικό διάταγμα που επανακαθορίζει ποιες χώρες θεωρούνται «ασφαλείς» για τον επαναπατρισμό μεταναστών. Στόχος είναι να διατηρηθεί σε ισχύ η συμφωνία με την Αλβανία, η οποία επιθυμεί την ένταξή της στην ΕΕ, και να διευκολυνθούν οι απελάσεις.
Η κυβέρνηση Μελόνι, μαζί με το κυβερνών κόμμα «Αδέλφια της Ιταλίας» και τη συγκυβερνώσα Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, κατηγορεί ανοιχτά την ιταλική Δικαιοσύνη για πολιτικοποίηση. Ο Σαλβίνι, ο οποίος είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης έξι ετών για την πολιτική του ως πρώην υπουργός Εσωτερικών και την υπόθεση Open Arms, προχώρησε σε προκλητικές δηλώσεις.
«Τα σύνορά μας είναι ιερά», δήλωσε, προσθέτοντας ότι «δεν είναι σαφές γιατί, σύμφωνα με ορισμένους δικαστές, ακόμη και τα σκυλιά και τα γουρούνια θα πρέπει να επιτρέπεται να μεταναστεύουν στην Ιταλία».
Η δήλωση αυτή προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από τα κόμματα της ιταλικής αντιπολίτευσης και την κοινωνία των πολιτών. Ο Σουμάλια Ντιαουάρα, συγγραφέας και πολιτικός πρόσφυγας από το Μάλι, αντέτεινε με καυστική ειρωνεία στην εφημερίδα La Stampa, γράφοντας: «Υπουργέ Σαλβίνι, σας διηγούμαι την Οδύσσειά μου ως σκύλος».
Ο Ντιαουάρα, ο οποίος ζει στην Ιταλία από το 2014, περιγράφει την προσωπική του ιστορία δίωξης από τη χώρα του, το Μάλι, το οποίο έχει υποφέρει από φτώχεια, βία και στρατιωτικά πραξικοπήματα. Χρειάστηκε τρία χρόνια για να φτάσει στην Ιταλία, περνώντας από την Αλγερία και τη Λιβύη, όπου υπήρξε θύμα βασανιστηρίων.
«Δεν είμαι ούτε σκύλος, ούτε γουρούνι: είμαι πρόσφυγας»
Ο Σουμάλια αναφέρει ότι όταν άκουσε τη δήλωση του Σαλβίνι, ένιωσε την ανάγκη να μιλήσει. «Είναι αλήθεια, με αντιμετώπισαν σαν ζώο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου προς την Ιταλία, τρία χρόνια κόλασης», λέει. Στη χώρα του είχε μια κανονική ζωή, αλλά ο πολιτικός του ακτιβισμός τον έκανε στόχο της στρατιωτικής χούντας.
Αφού βρήκε καταφύγιο στην Αλγερία, η κατάσταση εκεί έγινε επικίνδυνη λόγω της επιδημίας Έμπολα. Έτσι, αποφάσισε να ταξιδέψει στη Λιβύη, όπου έζησε φρικτές εμπειρίες σε κέντρα κράτησης. «Ήμουν κλειδωμένος σε ένα κέντρο κράτησης για περισσότερο από ενάμισι χρόνο και όσες δοκιμασίες πέρασα είναι ανεξίτηλες», περιγράφει.
Στην κόλαση της Λιβύης
Ο Σουμάλια κατάφερε τελικά να διαφύγει και να περάσει τη Μεσόγειο με ένα ξύλινο σκάφος, χαρακτηρίζοντας το ταξίδι του «τυφλό στοίχημα». «Νιώσαμε ασφαλείς μόνο όταν μας έσωσε μια βάρκα της ιταλικής ακτοφυλακής. Ήμουν μόλις 26 ετών, όχι ζώο», αναφέρει.
Σύμφωνα με τον Οργανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο (EUAA), ο αριθμός των αιτούντων άσυλο από το Μάλι έχει αυξηθεί ξανά, με το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους να καταγράφονται 513.000 αιτήσεις, κυρίως από Σύρους και Αφγανούς. Η κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι προσπαθεί να μετατρέψει την Ιταλία σε φρούριο, επιδιώκοντας αυστηρές πολιτικές καταστολής και απελάσεων.
Η πολιτική αυτή έχει προκαλέσει ανησυχία και καταγγελίες για αντιδημοκρατικές πρακτικές, καθώς δικαστές που αποφασίζουν κατά της πολιτικής της κυβέρνησης δέχονται απειλές. Ο Σουμάλια Ντιαουάρα αναρωτιέται πώς νιώθουν οι μετανάστες που βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση, ελπίζοντας ότι θα βρουν μια νέα ζωή, αλλά καταλήγοντας να νιώθουν χαμένοι.
«Αυτή η αλαζονεία της εξουσίας δείχνει ότι κάποιοι αισθάνονται πάνω από τους νόμους και τα δικαιώματα των ανθρώπων», καταλήγει.
