Χθες το βράδυ, λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Πέμπτης, η μουσική του ΛΕΞ ήρθε να γεμίσει τα αυτιά μου με σκέψεις και συναισθήματα. Δεν θα κάνω μια εκτενή ανάλυση, αλλά θα μοιραστώ κάποιες από τις εντυπώσεις μου από το νέο του άλμπουμ, με τίτλο Γ.Τ.Κ.
Ο ΛΕΞ, σαν λυρικός ποιητής, αποτυπώνει με μοναδικό τρόπο τις εικόνες που μας περιβάλλουν, συνδυάζοντας τις με νοσταλγία. Οι στίχοι του αναδύονται από το αστικό τοπίο, το γκρίζο και άχρωμο περιβάλλον της πόλης, και μας φέρνουν κοντά σε καταστάσεις που βιώνουμε καθημερινά.
Η Θεσσαλονίκη, η πόλη του, είναι πάντα παρούσα στα τραγούδια του. Μιλά για τους δρόμους, τα σοκάκια και τις στοές της, για τις στιγμές που ζούμε μέσα από τις πολυκατοικίες και τα μικρά μαγαζιά. Οι απλοί άνθρωποι, που γίνονται στίχοι, μοιάζουν να ξεπηδούν από τις σελίδες ενός βιβλίου, φέρνοντας στη μνήμη μας τις νύχτες που κυκλοφορούμε στους δρόμους.
Το νέο άλμπουμ περιλαμβάνει 11 κομμάτια που αναδεικνύουν την κοινωνική πραγματικότητα. Ο ΛΕΞ ξεπερνά τον εαυτό του, δημιουργώντας ένα δίσκο που αποτυπώνει όσα βλέπουμε και αγνοούμε γύρω μας. Μιλά για τις ανισότητες, για τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς προοπτική, για τους ανθρώπους που εργάζονται σκληρά και δεν επιστρέφουν ποτέ στο σπίτι τους.
Μέσα από τους στίχους του, διαφαίνονται οι μαύρες σελίδες της ελληνικής κοινωνίας: από τα εργατικά ατυχήματα μέχρι τις αιματοβαμμένες θάλασσες που έχουν πνίξει χιλιάδες ψυχές. Ο ΛΕΞ δεν διστάζει να αναδείξει τις δυσκολίες των νοικοκυριών που παλεύουν με την καθημερινότητα, με αναφορές σε άστεγους, κρατούμενους και ανθρώπους που ζουν στο περιθώριο.
Η μουσική του, με beats από τον Dof Twogee και τον Ortiz, δημιουργεί μια ατμόσφαιρα μελαγχολίας. Οι στίχοι του αγγίζουν θέματα όπως η ζωή και ο θάνατος, το χώμα και ο ουρανός, προκαλώντας ανατριχίλες. “Ο θείος μου μού έλεγε ό,τι σ’ αρέσει, όρμα του, γάμα τον κόσμο ώσπου να μπεις μες στο χώμα του”.
Αυτό το ραπ είναι αληθινό και γνήσιο. Αφηγείται τις ζωές των πολλών, που μοιάζουν με περιστέρια με κομμένα φτερά, χωρίς ελευθερία και φωνή. “Αυτό είναι ραπ για τον λαό”, όπως λέει στις ρίμες του. Παρατηρεί και αποτυπώνει με λεπτομέρειες τα στιγμιότυπα της καθημερινότητας, δημιουργώντας ένα ημερολόγιο γεμάτο πάθη, δυσκολίες και ανησυχίες.
Καθώς άκουγα τα κομμάτια σε επανάληψη, συνειδητοποίησα πόσο σημαντικά είναι αυτά τα λόγια. Κάθε στίχος έχει ουσία και νόημα, και αυτός ο δίσκος θα μείνει χαραγμένος στη μνήμη μας, θα επηρεάσει πόλεις και ανθρώπους, θα προκαλέσει αφύπνιση και θα γεμίσει γήπεδα με κόσμο.
Στο feed μου, όλοι μιλούσαν για το άλμπουμ, μοιράζονταν κομμάτια και σχόλια, σαν να ακούγαμε όλοι μαζί από ένα ραδιόφωνο. Εχθές το βράδυ, όλη η Ελλάδα άκουγε ΛΕΞ.
