Ο στρατός των ΗΠΑ αντιμετώπισε σοβαρές προκλήσεις κατά τη διάρκεια της άσκησης Millennium Challenge 2002, όταν μια ομάδα μάχης αεροπλανοφόρου του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ δέχθηκε αιφνιδιαστική επίθεση από εχθρούς που χρησιμοποίησαν εμπορικά πλοία και ραδιοφωνικά αθόρυβα αεροσκάφη. Αυτές οι επιθέσεις κατάφεραν γρήγορα να εξουδετερώσουν τα συστήματα πυραυλικής άμυνας των ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να καταστραφούν και να βυθιστούν 19 αμερικανικά πλοία, συμπεριλαμβανομένου του αεροπλανοφόρου, σε μόλις 10 λεπτά.
Ευτυχώς, αυτή η απώλεια ήταν μέρος μιας προσομοίωσης και όχι πραγματικής σύγκρουσης. Μετά από αυτή την απροσδόκητη και ταπεινωτική ήττα τον Ιούλιο του 2002, οι στρατιωτικοί αξιωματούχοι στη Διοίκηση Κοινών Δυνάμεων στο Νόρφολκ αποφάσισαν να διακόψουν το πολεμικό παιχνίδι, να «ξαναστήσουν» τα πλοία και να ξεκινήσουν την άσκηση εκ νέου, επιβάλλοντας περιορισμούς στις τακτικές που μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν οι εχθροί. Μετά την επανεκκίνηση, οι αμερικανικές δυνάμεις νίκησαν τους αντιπάλους τους σε μια πιο παραδοσιακή στρατηγική σύγκρουση.
Η προσομοίωση και η στρατηγική του στρατηγού Βαν Ρίπερ
Η έκθεση που συντάχθηκε από τον απόστρατο υποστράτηγο των πεζοναυτών Πολ Βαν Ρίπερ, ο οποίος διοικούσε τις εχθρικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια της άσκησης, αποκάλυψε ότι η αιφνιδιαστική ήττα προκάλεσε ανησυχίες σχετικά με την ευπάθεια του αμερικανικού στρατού σε πόλεμο χαμηλής τεχνολογίας. Ο Βαν Ρίπερ δήλωσε ότι η στρατηγική του επικεντρώθηκε στην εκμετάλλευση των αδυναμιών του εχθρού, χρησιμοποιώντας τακτικές ασυμμετρίας και παραπλάνησης.
Σε μια συνέντευξή του, ο Βαν Ρίπερ εξήγησε ότι χρησιμοποίησε αρχαίες μεθόδους επικοινωνίας, όπως ταχυδρόμους και φανάρια, για να αποφύγει την ανίχνευση από τις αμερικανικές δυνάμεις. Αυτές οι τακτικές είχαν αποδειχθεί αποτελεσματικές και σε προηγούμενες συγκρούσεις, όπως με τους Ταλιμπάν και την Αλ Κάιντα.
Η αντίδραση της Διοίκησης Κοινών Δυνάμεων
Η αντίδραση στη Διοίκηση Κοινών Δυνάμεων ήταν σοκαριστική μετά την αιφνιδιαστική ήττα. Ο Βαν Ρίπερ περιέγραψε την ατμόσφαιρα ως «ήσυχη», υποδεικνύοντας ότι οι ανώτεροι αξιωματούχοι δεν γνώριζαν πώς να αντιδράσουν. Παρά την αποτυχία του παιχνιδιού, οι αξιωματούχοι αποφάσισαν να επανατοποθετήσουν τα «κατεστραμμένα» πλοία και να συνεχίσουν την άσκηση, κάτι που ο Βαν Ρίπερ θεώρησε ως παραβίαση της ακεραιότητας του πολεμικού παιχνιδιού.
Η σημασία της άσκησης
Το Millennium Challenge 2002 θεωρήθηκε το μεγαλύτερο κοινό στρατιωτικό πείραμα που είχε διεξαχθεί ποτέ από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με τη συμμετοχή πάνω από 13.500 ατόμων και την εκτέλεση σε 17 τοποθεσίες. Ο τότε υπουργός Άμυνας Ντόναλντ Χ. Ράμσφελντ ζήτησε από τον στρατηγό Κέρναν να αναλύσει τα διδάγματα που έπρεπε να εφαρμοστούν στον πόλεμο του Ιράκ το 2003.
Ο Βαν Ρίπερ, ωστόσο, πίστευε ότι η άσκηση δεν ήταν χρήσιμη για την αξιολόγηση της ικανότητας του αμερικανικού στρατού, καθώς οι περιορισμοί που επιβλήθηκαν στους «Κόκκινους» στρατούς απέκλεισαν την πραγματική τους ικανότητα να προσαρμοστούν και να αντιδράσουν σε μια πραγματική σύγκρουση.
Η κληρονομιά του Millennium Challenge 2002
Η έκθεση του Βαν Ρίπερ παρέμεινε μυστική για πάνω από 20 χρόνια, και ο ίδιος υποστήριξε ότι το κοινό θα έπρεπε να έχει πρόσβαση σε αυτήν νωρίτερα. Πιστεύει ότι η κατανόηση των διδασκαλιών που προήλθαν από αυτή την άσκηση θα μπορούσε να έχει σημαντικό αντίκτυπο στις στρατηγικές σκέψεις των ΗΠΑ, ειδικά σε σχέση με την ευπάθεια απέναντι σε έναν «σκεπτόμενο και προσαρμοστικό» εχθρό.
Ο Βαν Ρίπερ τόνισε τη σημασία της διαφάνειας και της ανταλλαγής πληροφοριών, λέγοντας ότι ορισμένα από τα διδάγματα που αντλήθηκαν από την άσκηση δεν μοιράστηκαν ποτέ, κάτι που θα μπορούσε να έχει επηρεάσει τις στρατηγικές αποφάσεις στο μέλλον.
