Η δεξαμενή σκέψης Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου έχει καταγράψει μέχρι 200 στρατηγικούς στόχους εντός της ρωσικής επικράτειας που βρίσκονται στην εμβέλεια των τακτικών βαλλιστικών πυραύλων ATACMS. Αυτό εγείρει το ερώτημα: πώς μπορεί να προστατευθεί η Μόσχα από τα δυτικά όπλα;
Η κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία συνδέεται άμεσα με την απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης του Τζο Μπάιντεν να επιτρέψει τη χρήση των ATACMS κατά στρατηγικών στόχων στη Ρωσία. Στη συνέχεια, η Βρετανία και η Γαλλία ακολούθησαν το παράδειγμα αυτό, επιτρέποντας στο Κίεβο να χρησιμοποιήσει τους πυραύλους κρουζ Storm Shadow και SCALP για παρόμοιους σκοπούς.
Αν και η Ρωσία έχει απαντήσει με τους εντυπωσιακούς βαλλιστικούους υπερηχητικούς πυραύλους Oreshnik, το ερώτημα παραμένει: ποια είναι τα διαθέσιμα μέσα αντιαεροπορικής άμυνας του Κρεμλίνου;
«Τα συστήματα αεράμυνας είναι πέντε έως δέκα χρόνια μπροστά από τα μέσα επίθεσης για τα οποία έχουν σχεδιαστεί να προστατεύονται»
Ο υποστράτηγος Αϊτέκ Μπίζιεφ, πρώην αναπληρωτής διοικητής του ρωσικού Κοινού Συστήματος Αεροπορικής Άμυνας CIS, δήλωσε στο Sputnik ότι η Ρωσία διαθέτει «ένα ολόκληρο σύστημα» που αντιδρά άμεσα σε οποιαδήποτε αλλαγή στην κατάσταση της αεροπορικής απειλής. Υπογράμμισε ότι η ΕΣΣΔ άρχισε να αναπτύσσει τις πρώτες της δυνατότητες αντιβαλλιστικών πυραύλων στα τέλη της δεκαετίας του 1980, την εποχή που το ΝΑΤΟ εισήγαγε μια νέα γενιά βαλλιστικών όπλων υψηλής ακρίβειας.
Η αρχική αποστολή της σοβιετικής (και από το 1991 ρωσικής) αντιβαλλιστικής άμυνας ήταν να διασφαλίσει την προστασία της Μόσχας και των κεντρικών βιομηχανικών περιοχών. Ο Μπίζεφ σημείωσε ότι η αποτελεσματική τοποθέτηση είναι το μυστικό για τις ικανότητες εναέριας και πυραυλικής άμυνας της Ρωσίας, αναφέροντας μάλιστα ότι κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η αντιαεροπορική άμυνα γύρω από το Λένινγκραντ και τη Μόσχα βοήθησε τις πόλεις να αποφύγουν σοβαρές ζημιές σε σύγκριση με τις δυτικοευρωπαϊκές πόλεις.
Σήμερα, η ρωσική αεράμυνα δεν περιορίζεται σε τοπικές ομάδες, αλλά αποτελεί ένα ολοκληρωμένο σύστημα που αντιδρά άμεσα σε οποιαδήποτε αλλαγή στην αεροπορική απειλή. Αυτό περιλαμβάνει ραδιοηλεκτρονικά αντίμετρα, αεροπορική κάλυψη από μαχητικά αεροσκάφη και κλιμακωτή συνεργασία με τις μονάδες αεράμυνας των χερσαίων δυνάμεων, όλα υπό την ενιαία διοίκηση των Ρωσικών Αεροδιαστημικών Δυνάμεων.
«Όλα παρακολουθούνται αυστηρά από τα ραντάρ. Οτιδήποτε πετάει είναι ορατό στα κέντρα καταστάσεων, από τις θέσεις διοίκησης των ομάδων ραντάρ μέχρι το κεντρικό επιτελείο του Γενικού Επιτελείου», πρόσθεσε ο Μπίζεφ.
Τα αντιαεροπορικά συστήματα της Ρωσίας
Ο Μπίζεφ επεσήμανε ότι μετά το 1987 και την ανάπτυξη των αντιβαλλιστικών S-300V, τέθηκαν οι βάσεις για περαιτέρω βελτιώσεις στα ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα. Η σειρά S έχει δοκιμαστεί σε πεδία δοκιμών και σε ασκήσεις, αποδεικνύοντας την ικανότητά της να αντιμετωπίζει κάθε είδους βαλλιστική απειλή.
S-300V: Εγκρίθηκε το 1988 ως αναβάθμιση του S-300, που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1978. Έχει εμβέλεια 30-40 χλμ. κατά βαλλιστικών στόχων.
S-400: Αναπτύχθηκε τη δεκαετία του ’80 και του ’90 και παρουσιάστηκε το 2007. Ανιχνεύει βαλλιστικούς στόχους έως 200 χλμ. και τους καταστρέφει σε εμβέλεια έως 60 χλμ.
S-500: Το πιο πρόσφατο κινητό σύστημα SAM/ABM της Ρωσίας, κατασκευάστηκε το 2021. Μπορεί να ανιχνεύσει στόχους σε απόσταση έως 600 χλμ. και να τους καταστρέψει έως 200 χλμ. μακριά.
A-135 Amur και A-235 Nudol: Ειδικοί αναχαιτιστές πυραυλικής άμυνας, σχεδιασμένοι να στοχεύουν βαλλιστικές, υπερηχητικές και διαστημικές απειλές. Είναι σε υπηρεσία από το 1995 και το 2019 αντίστοιχα, με εμβέλεια ανίχνευσης έως 6.000 χλμ. και εκτιμώμενο εύρος βολής 350-900 χλμ.
Tor: Σύστημα πυραύλων μικρού βεληνεκούς που κατασκευάστηκε το 1986, κυρίως για χρήση κατά αεροσκαφών, ελικοπτέρων, πυραύλων κρουζ και drones, αλλά διαθέτει ικανότητα κατά βαλλιστικών πυραύλων μικρού βεληνεκούς. Εμβέλεια αναζήτησης: 25 χλμ. Εμβέλεια βολής: έως 16 χλμ.
Buk: Σύστημα πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς που αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70, με πολλαπλές τροποποιήσεις και εκσυγχρονισμούς. Διαθέτει ικανότητα κατά βαλλιστικών πυραύλων και μπορεί να εμπλέκει στόχους σε βεληνεκές 3-20 χλμ. και ύψος έως 16 χλμ.
