Ανατροπή στον Τρόμο: Ο Hugh Grant κλέβει την παράσταση!

Το Heretic δεν είναι η συνηθισμένη ταινία τρόμου που θα περιμένατε. Σε σκηνοθεσία των Scott Beck και Bryan Woods, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει το A Quiet Place, αυτή η παραγωγή της A24 αναλύει ζητήματα πίστης και θρησκείας, ερευνώντας τις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης. Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται ο Hugh Grant, ο οποίος προσφέρει μια ερμηνεία που είναι ταυτόχρονα συναρπαστική και ανατριχιαστική. Αν περιμένετε κλασικά jump scares, θα πρέπει να το ξανασκεφτείτε – το Heretic είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που εστιάζει στην ατμόσφαιρα, χρησιμοποιώντας μια σχεδόν θεατρική προσέγγιση. Αυτό δεν σημαίνει ότι λείπουν η ένταση, ο τρόμος και οι ανατροπές.

Η ιστορία ξεκινά με δύο νεαρές Μορμόνες ιεραποστόλους, την Sister Barnes (Sophie Thatcher) και την Sister Paxton (Chloe East), οι οποίες περιοδεύουν σε μια μικρή πόλη του Colorado. Μετά από μια δύσκολη μέρα γεμάτη απόρριψη, καταλήγουν στο σπίτι του Mr. Reed (Hugh Grant), ενός φιλόξενου και χαμογελαστού άνδρα που τις προσκαλεί να δοκιμάσουν την σπιτική blueberry pie. Αν και αρχικά φαίνεται γοητευτικός και φιλικός, η συζήτηση σύντομα παίρνει μια σκοτεινή τροπή, καθώς οι κοπέλες συνειδητοποιούν ότι έχουν παγιδευτεί.

Οι ερωτήσεις του Reed σχετικά με τις πεποιθήσεις τους αρχίζουν ως αθώες αλλά γρήγορα γίνονται απειλητικές. Η πίτα δεν σερβίρεται ποτέ, η καταιγίδα έξω δυναμώνει και η “σύζυγος” του Reed παραμένει άφαντη. Σύντομα γίνεται σαφές ότι ο Reed δεν έχει σκοπό να τις αφήσει να φύγουν. Το σπίτι του, που αρχικά φαινόταν φιλόξενο, μετατρέπεται σε έναν λαβύρινθο με κλειδωμένες πόρτες και κρυμμένα δωμάτια, όπου θα υποβληθούν σε ένα διαστροφικό θεολογικό παιχνίδι.

Ο Hugh Grant ως Mr. Reed είναι η καρδιά του Heretic. Ξεχάστε τον ντροπαλό γοητευτικό ήρωα από τις ρομαντικές κομεντί – εδώ βλέπουμε έναν Grant σε μια εντελώς νέα διάσταση. Συνδυάζει το φλεγματικό χιούμορ που έχει καθιερώσει με τους κώδικες του θρίλερ, προσφέροντας μια ερμηνεία που ισορροπεί ανάμεσα στην κωμωδία και τον τρόμο. Έτσι, το Heretic γίνεται μια από εκείνες τις σπάνιες ταινίες όπου ο “κακός” κρατάει την ιστορία στις πλάτες του.

Η Sophie Thatcher και η Chloe East προσθέτουν το απαραίτητο βάθος στους ρόλους τους, δημιουργώντας δύο ηρωίδες με τις οποίες μπορεί εύκολα να ταυτιστεί ο θεατής και να νοιαστεί για την επιβίωσή τους, ακόμα και όταν η πλοκή γίνεται υπερβολική.

Ας εξετάσουμε, όμως, τι λειτουργεί καλά στην ταινία. Το Heretic ξεκινά με εξαιρετική δυναμική. Η σταδιακή αποκάλυψη των πραγματικών προθέσεων του Reed και οι κοφτεροί διάλογοι δημιουργούν μια απειλητική ατμόσφαιρα. Το ίδιο το σπίτι αποκτά χαρακτήρα, με τους σκοτεινούς διαδρόμους, τα κρυφά δωμάτια και τους ανατριχιαστικούς ήχους, που ζωντανεύουν χάρη στη φωτογραφία του Chung-hoon Chung (Oldboy). Τα παιχνίδια με τις σκιές και η ηχητική μπάντα εντείνουν την ένταση και δημιουργούν μια κλειστοφοβική αίσθηση τρόμου, που είναι δύσκολο να αγνοήσεις.

Ωστόσο, αν και το πρώτο μισό της ταινίας είναι εξαιρετικό, στο δεύτερο μέρος αρχίζει να χάνει τη δυναμική της. Οι φιλοσοφικές προσεγγίσεις αντικαθίστανται από πιο παραδοσιακά στοιχεία τρόμου – αιματοχυσίες, ανατροπές της τελευταίας στιγμής και ένα χαοτικό φινάλε που μπορεί να φανεί υπερβολικό.

Παρά τις αδυναμίες του, το Heretic αξίζει την προσοχή σας μόνο και μόνο για την ερμηνεία του Hugh Grant. Η μεταμόρφωσή του σε ένα σαδιστικό αρπακτικό προσθέτει μια νέα διάσταση στη δοκιμασμένη γοητεία του. Εν τέλει, αν και η ταινία δεν επιτυγχάνει την αφηγηματική απογείωση που επιδιώκει, οι ερμηνείες, το στυλ και η μοναδική της υπόθεση την κάνουν να ξεχωρίζει στο γεμάτο horror τοπίο.

Αν είστε λάτρεις των ψυχολογικών θρίλερ και του σκοτεινού χιούμορ, το Heretic προσφέρει αρκετές συγκινήσεις για να κρατήσει την προσοχή σας.