Ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης αναλύει την όγδοη αγωνιστική της Stoiximan Superleague, εστιάζοντας στην εξωαγωνιστική «μάχη» των δύο Δικεφάλων. Η αγωνιστική αυτή μας αποχαιρετά με έντονο ανταγωνισμό στη βαθμολογία, αλλά και με εντάσεις που ξεπερνούν το ποδόσφαιρο, καθώς οι ομάδες επιδεικνύουν ευαισθησίες που συχνά παραμένουν μόνο στα λόγια.
Η κατάσταση στη Superleague είναι συναρπαστική, καθώς οκτώ ομάδες είναι «στριμωγμένες» μέσα σε μόλις οκτώ βαθμούς. Οι πέντε πρώτες ομάδες βρίσκονται μέσα σε τέσσερις βαθμούς, και ήδη έχουμε διανύσει τα δύο τρίτα του πρώτου γύρου. Υπάρχει φόβος για απώλειες από οποιονδήποτε «μεγάλο» απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο, ακόμη και εντός έδρας. Όσο παρακολουθούμε έναν τόσο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, το ενδιαφέρον παραμένει ζωντανό, ειδικά για όσους δεν νιώθουν την πίεση να κερδίζει η ομάδα τους, ακόμη και όταν οι επιδόσεις δεν το δικαιολογούν.
Ωστόσο, αν κάτι με ανησυχεί είναι η υγεία κάποιων παραγόντων και δημοσιογράφων, οι οποίοι ίσως χρειάζονται αλλαγή σε φάρμακα πίεσης. Συχνά μπερδεύομαι για το ποιος είναι ποιος, παρά την πολυάριθμη εμπειρία μου. Είναι αστείο ότι αρκετοί πιστεύουν πως ηγούνται κάποιου «ιερού αγώνα» για τις ομάδες τους, ενώ στην πραγματικότητα οι αντιδράσεις τους συχνά θυμίζουν παιχνίδια στην άμμο. Αν αυτό τους κάνει να νιώθουν καλύτερα, ποιοι είμαστε εμείς να κρίνουμε; Ο κόσμος συνεχίζει να υποστηρίζει με πάθος, οπότε όλα φαίνονται να κυλούν ομαλά.
Έτσι είναι (;) αν έτσι νομίζετε…
Δυστυχώς, οι συζητήσεις μας τις Δευτέρες περιστρέφονται περισσότερο γύρω από εξωαγωνιστικά θέματα, όπως οι πρόσφατες εξελίξεις γύρω από τον προπονητή του ΠΑΟΚ, Λουτσέσκου, και οι ανακοινώσεις που αφορούν τον «ιερό αγώνα» του. Συχνά οι ρεπόρτερ βλέπουν την ομάδα τους ως την καλύτερη στον κόσμο, παρέα με φανταστικούς μονόκερους. Αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι αν όλο αυτό είναι κουραστικό ή αστείο, ανάλογα με τη διάθεση του καθενός τη Δευτέρα.
Αν θέλουμε πραγματικά μια δίκαιη κοινωνία, θα έπρεπε να φροντίσουμε για αυτό με την καθημερινή μας συμπεριφορά, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο. Η αναφορά στην προσφυγιά, 100 χρόνια μετά, από ανθρώπους που δεν την έχουν βιώσει, είναι τουλάχιστον προσβλητική. Τα μεγάλα λόγια δεν έχουν οικοδομήσει τίποτα χειροπιαστό, παρά μόνο ευαίσθητες ανακοινώσεις.
Οκτώβριος και ακόμα βλέπουμε νέους παίκτες
Σχετικά με την αγωνιστική δράση, λίγα έχουν αλλάξει από την τελευταία φορά που αναφέραμε ότι οι ομάδες που σχηματίζονται αρχές Σεπτεμβρίου συχνά δυσκολεύονται. Φτάσαμε στο τέλος Οκτωβρίου και ακόμα βλέπουμε παίκτες που μπαίνουν για πρώτη φορά στο γήπεδο, και μάλιστα για μόλις είκοσι λεπτά. Πολλοί από αυτούς τραυματίζονται, γεγονός που δείχνει ότι η προετοιμασία τους δεν ήταν η καλύτερη. Οι προπονητές είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη πίεση, καθώς προσπαθούν να δημιουργήσουν ομάδες σε ένα τόσο απαιτητικό πρωτάθλημα.
Στο ντέρμπι, καμία ομάδα δεν κυριάρχησε, και το δεύτερο ημίχρονο ήταν πιο προσεκτικό, καθώς οι ομάδες ανησυχούσαν για την ήττα. Η ΑΕΚ φαίνεται να έχει αποκτήσει βάθος στην επίθεση, αλλά οι αμυντικές της γραμμές χρειάζονται ενίσχυση. Στο Ηράκλειο, οι δύο ομάδες ήταν ισοδύναμες, με τον Παναθηναϊκό να κερδίζει και να αποκτά πολύτιμους βαθμούς.
Το ερώτημα της υπομονής και οι νέοι του Ολυμπιακού
Ο Ολυμπιακός υπέστη μια σημαντική γκέλα, κάτι που ανοίγει τη συζήτηση για τον προπονητή Μεντιλίμπαρ. Προς το παρόν, είναι άδικο να τον κρίνουμε. Οι νέοι παίκτες δεν κατάφεραν να προσφέρουν λύσεις και η ομάδα φαίνεται να στερείται πλάνου και προσωπικοτήτων που να κατανοούν τις απαιτήσεις του συλλόγου. Η ομάδα αντιμετώπισε τον Λεβαδειακό, ο οποίος ήρθε να παίξει ποδόσφαιρο και όχι να καταστρέψει το παιχνίδι. Αυτό εγείρει το ερώτημα της υπομονής, καθώς οι γηπεδούχοι έπαιξαν με έξι Έλληνες στο δεύτερο μέρος, γεγονός που ίσως να είναι μια θετική προσέγγιση.
