Η Κατερίνα Καραβάτου: Μια νέα αρχή
Η Κατερίνα Καραβάτου βρέθηκε στην εκπομπή «Καλύτερα αργά» και μίλησε ανοιχτά για τον χωρισμό της από τον Κρατερό Κατσούλη, τις αλλαγές στην αντίληψή της για τις σχέσεις και την προσωπική της ζωή σήμερα.
Η αλλαγή στην αντίληψή της για τις σχέσεις
Η παρουσιάστρια τόνισε ότι «πάντα πίστευα ότι ήμουν σχεσάκιας, αλλά ανακάλυψα ότι αυτό μπορεί να μην ισχύει απόλυτα. Σοκαρίστηκα με αυτή την ανακάλυψη. Μπορεί να είναι μια φάση ή οι πολλές ευθύνες που έχω στους ώμους μου να με έχουν αλλάξει. Πάντως, δεν είμαι η ίδια Κατερίνα που ήμουν στο παρελθόν».
Ο χωρισμός από τον Κρατερό Κατσούλη
Αναφερόμενη στον χωρισμό της από τον Κρατερό Κατσούλη πριν από τρία χρόνια, η Κατερίνα σημείωσε: «Η τηλεόραση δεν φταίει για τον χωρισμό μας. Όπως έχει πει και ο Κρατερός, οι ώρες που περνούσαμε μαζί ήταν περιορισμένες. Η ζωή με έναν ηθοποιό είναι δύσκολη, καθώς οι πρόβες γίνονται σε ώρες που άλλοι έχουν σταματήσει να δουλεύουν. Κάποιος πρέπει να είναι με τα παιδιά. Δεν ξέρω γιατί χωρίζουν οι άνθρωποι, αλλά πιστεύω ότι σιγά σιγά απομακρύνονται, καθώς οι επιθυμίες τους γίνονται διαφορετικές ή δεν μπορούν να έχουν κοινούς στόχους».
Η προσοχή της για τα παιδιά της
Σχετικά με την πιθανότητα μιας νέας σχέσης, η Κατερίνα επεσήμανε: «Τα παιδιά μου σοκάρονται με την ιδέα ότι η μαμά μπορεί να έχει σχέση, γι’ αυτό είμαι πολύ προσεκτική. Αν ήταν άλλα παιδιά, θα ήταν πιο εύκολο να αποδεχτώ μια νέα κατάσταση. Ωστόσο, γνωρίζω καλά το κορίτσι μου και πώς αισθάνεται. Είναι προτεραιότητά μου, γι’ αυτό κινούμαι με προσοχή. Όταν αισθανθώ ότι υπάρχει κάποιος με τον οποίο μπορώ να μοιραστώ τη ζωή μου, θα το πω πρώτα στα παιδιά».
Δύσκολες στιγμές και αναμνήσεις
Κατά τη διάρκεια της εκπομπής “Γεια σου” το πρωί του Σαββάτου 10 Φεβρουαρίου, η Κατερίνα Καραβάτου μίλησε με συγκίνηση για τους γονείς της.
«Ήταν πάρα πολύ δύσκολο αυτό. Μου πήρε 2 χρόνια και 3 μήνες για να επιστρέψω στο σπίτι των γονιών μου και να τακτοποιήσω τα πράγματά τους. Ήταν ένας πολύ μεγάλος εφιάλτης. Στην αρχή απέφευγα να πηγαίνω στη Θεσσαλονίκη ή ξεχνούσα τα κλειδιά μου, για να μην μπορώ να μπω στο σπίτι. Δεν είχα όμως περιθώριο, έπρεπε να γίνει».
«Πέρασα 4 πολύ δύσκολες αλλά και όμορφες μέρες, βρήκα πράγματα των γονιών μου που δεν ήξερα ότι είχαν κρατήσει, όπως γράμματα του παππού μου από το 1942. Ευτυχώς είχα ανθρώπους δίπλα μου, αλλιώς δεν θα τα είχα βγάλει πέρα».
«Αισθάνομαι ότι είναι πολύ κοντά μου. Όταν μου συμβαίνει κάτι καλό, τους επικαλούμαι και τους λέω ευχαριστώ, γιατί νομίζω ότι αυτοί με βοηθούν. Τώρα είμαι ένα παιδί μόνο του, οπότε τους χρειάζομαι δίπλα μου με αυτόν τον τρόπο. Αν είχα αδέλφια, θα ήταν πιο εύκολο, θα είχα έναν άνθρωπο εξ αίματος. Ευτυχώς, έχω τα παιδιά μου που είναι μεγάλο στήριγμα», είπε η Κατερίνα με δάκρυα στα μάτια.
