Από τις ποδηλατικές βόλτες στην Αθήνα και τις σπουδές Ιατρικής στη Νέα Υόρκη, μέχρι τη Βραζιλία για ειδίκευση στην πλαστική χειρουργική από τον «πατέρα» της επιστήμης αυτής. Ο Ιωάννης Λύρας, ένας από τους κορυφαίους πλαστικούς χειρουργούς, μοιράζεται με την «Espresso» την προσωπική του πορεία και ανακαλεί ιστορίες που θυμίζουν την τηλεοπτική σειρά «Nip/Tuck», αλλά με ελληνικό χρώμα.
- Από τον Ηλία Μαραβέγια
Πού γεννηθήκατε, κύριε Λύρα;
Γεννήθηκα στην Αθήνα, στον Λυκαβηττό, από μητέρα που κατάγεται από τον Βόλο και πατέρα από τη Μονεμβάσια. Τα πρώτα μου χρόνια τα πέρασα στον Βόλο με τον παππού και τη γιαγιά μου τη Λευκοθέα, μια γυναίκα γεμάτη αγάπη, γι’ αυτό και ονόμασα έτσι την κόρη μου. Στην Αθήνα, μεγάλωσα κοντά στην Ακρόπολη, όπου έκανα ποδήλατο για πρώτη φορά… Μακρυγιάννη, Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Εκεί κοντά πήγα και σχολείο.
Περάσατε από άλλες επαγγελματικές αναζητήσεις πριν επιλέξετε την Ιατρική;
Σίγουρα. Μεγάλωσα την εποχή του Jacques Cousteau και στην αρχή ήθελα να ασχοληθώ με την ωκεανογραφία. Στη συνέχεια, σκέφτηκα να σπουδάσω Φυσική, καθώς ήταν ένα από τα αγαπημένα μου μαθήματα. Σκεφτόμουν να γίνω φυσικός και να κάνω «πλαστική» στη Γη. Ωστόσο, η γιαγιά μου, που ήθελε πολύ να γίνω γιατρός, με καθοδήγησε προς αυτόν τον δρόμο. Το πρώτο πανεπιστήμιο που παρακολούθησα ήταν η Φυσική, αλλά τελικά αποφάσισα να σπουδάσω Ιατρική, συνειδητοποιώντας ότι ήθελα να ασχοληθώ με τη Φυσική, αλλά στο ανθρώπινο σώμα. Η αρχική μου προτίμηση ήταν η πλαστική στη Γη μέσω της Φυσικής, ενώ η δεύτερη επιλογή ήταν η πλαστική στο σώμα μέσω της Ιατρικής.
Υπήρξαν στιγμές κατά τη διάρκεια των σπουδών σας που δυσκολευτήκατε και σκεφτήκατε να τα παρατήσετε;
Αν με ρωτούσε σήμερα η κόρη μου, θα της έλεγα να μην επιλέξει την Ιατρική. Είναι μια επιστήμη που απαιτεί μεγάλο κόπο και πολλά χρόνια σπουδών για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη των άλλων και να γίνεις «πρώτο νυστέρι», όπως είμαι εγώ τώρα. Ωστόσο, η διάρκεια της καριέρας είναι περιορισμένη. Αν γίνεις «πρώτο νυστέρι» στα 40 σου, πόσο καιρό θα μπορείς να εργάζεσαι; Οι γιατροί δεν είναι καλοί επιχειρηματίες, και αυτό μπορεί να τους οδηγήσει σε δύσκολες καταστάσεις. Έχω καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να παραμείνω στην κορυφή και, δόξα τω Θεώ, με βοήθησε και η καλή φυσική μου κατάσταση. Παρ’ όλα αυτά, αν με ρωτούσε κάποιος σήμερα, θα του έλεγα να γίνει μεσίτης μεγάλων σπιτιών, καθώς οι μεσίτες βγάζουν περισσότερα χρήματα χωρίς να χρειάζεται να καταβάλλουν τόσο μεγάλη προσπάθεια και χωρίς ειδικές σπουδές.
Πώς αποφασίσατε να μετακομίσετε στη Νέα Υόρκη;
Όταν έγινα γιατρός, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα εξαρτώμουν από ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας που δεν πίστευα. Γνώρισα το ΕΣΥ το 1981, όταν ιδρύθηκε, και ήξερα από την αρχή ότι θα αποτύχει, καθώς ήταν ακριβό και ανεπαρκές. Δεν κάλυπτε ούτε τον γιατρό ούτε τον ασθενή, λόγω της γραφειοκρατίας. Έτσι, δεν σκόπευα να εκπαιδευτώ στην Ελλάδα. Είχα φίλους στο εξωτερικό που με προσκάλεσαν αρχικά στη Νέα Υόρκη για να κάνω γενική χειρουργική. Εκεί έθεσα τις βάσεις της επιστήμης μου, αν και δεν μου άρεσε καθόλου η κοινωνία, καθώς το 1987 η εγκληματικότητα ήταν υψηλή.
Έτσι πήγα στο Ρίο ντε Τζανέιρο και στην κορυφαία σχολή του κόσμου. Δεν ήθελα να εκπαιδευτώ από κάποιον που δεν ήταν κορυφαίος. Ήθελα ο δάσκαλός μου να είναι πρωτοπόρος. Έδωσα εξετάσεις και πέρασα στη σχολή του Ιβο Πιτανγκί, που θεωρείται ο «πατέρας» της σύγχρονης πλαστικής χειρουργικής, όπου εκπαιδεύτηκα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ποια ήταν τα μεγαλύτερα μαθήματα που πήρατε από αυτόν;
Το πρώτο μάθημα ήταν η εμπιστοσύνη στις ικανότητές μου, καθώς πέρασα από τις διαδικασίες που απαιτούνταν για να πιστοποιηθώ. Εκεί, αν δεν ήσουν καλός, δεν ολοκλήρωνες την εκπαίδευση. Ένας χειρουργός είναι σαν πιλότος: αν δεν εμπιστεύεται τα χέρια του, δεν μπορεί να απογειώσει ή να προσγειώσει το αεροπλάνο. Το δεύτερο μάθημα ήταν η συσσωρευμένη γνώση που με έκανε να νιώθω ασφαλής. Η Βραζιλία έχει τεράστιο αριθμό περιστατικών, καθώς είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως στις πλαστικές επεμβάσεις, με 600.000 έως 1.000.000 επεμβάσεις ετησίως.
Έχετε ακόμα επαφή με τη Βραζιλία;
Φυσικά, πηγαίνω μία φορά τον χρόνο, καθώς έχουμε τη σχολή μας εκεί και είμαι επίτιμος πρόξενος της Βραζιλίας. Στις 5 Σεπτεμβρίου γιορτάσαμε την εθνική εορτή της χώρας, που είναι στις 7 Σεπτεμβρίου, και την τιμούμε κάθε χρόνο. Είμαι ένας εκπρόσωπος του βραζιλιάνικου κράτους στην Ελλάδα και έχω λάβει πολλές τιμές και βραβεία από τους Βραζιλιάνους.
Πώς βρήκατε την κατάσταση στην Ελλάδα όταν επιστρέψατε;
Όταν γύρισα, ήμουν πολύ πιο μπροστά από τους άλλους ειδικευόμενους, και έτσι έγινα παραγωγικός αμέσως. Ήταν μια καλή εποχή, πριν την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν οι άνθρωποι πίστευαν ότι είχαν χρήματα και τα επένδυαν σε πολυτελή αγαθά και υπηρεσίες, όπως η πλαστική χειρουργική. Ήμουν από τους λίγους γνωστούς χειρουργούς και γρήγορα μπήκα στο top-3 των επιλογών των Ελλήνων. Το 1996 μπήκα στον ιδιωτικό τομέα και το 2000 είχα πάνω από 1.000 χειρουργεία τον χρόνο, δηλαδή τρία κάθε μέρα.
Αποκτήσατε εύκολα το εκλεκτό σας πελατολόγιο;
Είμαι ένας πλαστικός χειρουργός που κατάφερε να πείσει τη μεσαία τάξη της Ελλάδας ότι είμαι ασφαλής και παραγωγικός και μπορούν να με εμπιστευτούν με τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής τους: τους ανθρώπους τους. Δεν ήμουν ο γιατρός που προωθήθηκε από μεγάλες εταιρείες και χορηγούς, ούτε ήμουν ο γιατρός που έκανε φθηνές και πρόχειρες επεμβάσεις. Είχα πάντα πελάτες από τη μεσαία τάξη που στήριζαν την Ελλάδα.
Έχετε ωστόσο και διάσημους πελάτες;
Έχω και είχα πολλούς διάσημους πελάτες, κυρίως από τον χώρο της τηλεόρασης, καθώς βρέθηκα στην καλύτερη εποχή της, με πολλές παρουσιάστριες και πολιτικούς.
Ποιοι πελάτες είναι οι πιο δύσκολοι;
Οι πολιτικοί είναι δύσκολοι πελάτες γιατί έχουν συνηθίσει να μιλούν και όχι να ακούν. Επίσης, οι γυναίκες που επηρεάζονται από το Instagram είναι δύσκολες, καθώς πολλές φορές είναι ημιμαθείς και πιστεύουν ότι το Instagram είναι η πηγή όλων των πληροφοριών. Άλλοι δύσκολοι πελάτες είναι αυτοί που θέλουν πολλά αποτελέσματα χωρίς κόπο και κόστος.
Πότε λέτε «όχι» σε έναν ασθενή;
Λέω «όχι» όταν κάποιος είναι αλαζόνας ή απερίσκεπτος, δηλαδή δεν κατανοεί τα όρια της ασφάλειας και θέλει, για παράδειγμα, να του κάνω πέντε επεμβάσεις ταυτόχρονα.
Υπάρχει εθισμός στις πλαστικές επεμβάσεις;
Ο εθισμός δεν προέρχεται από τις επεμβάσεις που γίνονται στο χειρουργείο, καθώς αυτές είναι πολύ συγκεκριμένες. Ωστόσο, οι ενέσεις μπορεί να προκαλέσουν εθισμό, κάτι που είναι πολύ σοβαρό. Οι άνθρωποι που εθίζονται στις ενέσεις συχνά αντιδρούν αρνητικά αν τους πεις «όχι». Οι ενέσεις είναι αυτές που δημιουργούν τον εθισμό, όχι οι χειρουργικές επεμβάσεις. Αυτοί οι ασθενείς είναι οι πιο δύσκολοι. Για παράδειγμα, οι «Russian lips» είναι μια κατηγορία ενέσεων που συχνά οδηγούν σε παραμόρφωση. Πολλές γυναίκες δεν καταλαβαίνουν ότι παραμορφώνονται και νομίζουν ότι είναι όμορφες.
Ποιες επεμβάσεις είναι οι πιο δημοφιλείς;
Η επέμβαση του στήθους είναι πάντα δημοφιλής. Στη συνέχεια, ακολουθούν οι επεμβάσεις που σχετίζονται με τη φθορά και η αντιγήρανση σε όλες τις ηλικίες. Μια γυναίκα μπορεί να νιώσει ότι γερνάει στα 27 της και να επιλέξει ενέσεις, κάτι που μπορεί να συμβεί και σε ηλικία 57 ετών. Συνήθως ξεκινούν με ενέσεις και στη συνέχεια προχωρούν σε χειρουργικές επεμβάσεις. Προτιμώ να λέω στις γυναίκες ότι πολλές επιτυχημένες παρουσιάστριες έχουν κάνει λίφτινγκ και κανείς δεν το έχει καταλάβει γιατί το έκαναν στην κατάλληλη ηλικία. Είναι προτιμότερο από το να φουσκώνουν συνεχώς και να γίνονται τα πρόσωπά τους σαν μπαλόνια.
Ποια είναι η κατάλληλη ηλικία για λίφτινγκ;
Η κατάλληλη ηλικία για λίφτινγκ στις γυναίκες είναι τα 47 χρόνια και στους άντρες τα 67. Οι άντρες γενικά επισκέπτονται τον πλαστικό χειρουργό μόνο σε ειδικές περιπτώσεις, ενώ οι γυναίκες ζητούν συνεχώς επεμβάσεις.
Ποιες είναι οι μικρότερες σε ηλικία γυναίκες που σας έχουν επισκεφθεί;
Θυμάμαι τρία κορίτσια 15 ετών που ήρθαν μαζί, χωρίς τις μητέρες τους. Ήταν όμορφες και μόλις είχαν αρχίσει να γίνονται γυναίκες. Ήρθαν να μοιραστούν μια σύριγγα υαλουρονικού για τα χείλη τους, γιατί ήθελαν να είναι έτοιμες για το πρώτο τους φιλί.
Πώς γνωρίσατε τη σύζυγό σας, Παναγιώτα Δρασιούδη;
Τη φλέρταρα στο Κολωνάκι. Πέρασε από μπροστά μου και με εντυπωσίασε. Ήταν φοιτήτρια Νομικής τότε. Είχαμε μια συνάντηση εκείνη τη μέρα στην εταιρεία πλαστικής χειρουργικής όπου ήμουν μέλος του διοικητικού συμβουλίου και μιλούσαμε για τα προσωπικά δεδομένα. Ρώτησα την Παναγιώτα αν είχε μάθει τα προσωπικά δεδομένα στη Νομική και μου απάντησε. Στη συνέχεια, της είπα: «Ελάτε να σας εξετάσω γιατί έχετε κάποιες ατέλειες». Αυτή με ρώτησε: «Εγώ έχω ατέλειες;» και της απάντησα: «Ναι, θα σας πω εγώ, είμαι πλαστικός χειρουργός». Έτσι ξεκίνησε η γνωριμία μας, με τις κλασικές ανασφάλειες των γυναικών… (γέλια)
Και η κόρη σας;
Η Λευκοθέα ήρθε εντελώς τυχαία, δεν ήταν προγραμματισμένο. Είχα περάσει πολλά χρόνια χωρίς παιδιά. Όταν ήρθε, ένιωσα ότι την περίμενα όλα αυτά τα χρόνια, γι’ αυτό και της έδωσα το όνομα της γιαγιάς μου. Χάρηκα πολύ όταν έμαθα ότι είναι κορίτσι. Τη στηρίζω πλήρως για να αναπτύξει τα ταλέντα της και της έχω μεγάλη αδυναμία.
Μετά το βιβλίο σας «Το μυστικό της βραζιλιάνικης ομορφιάς», ετοιμάζετε και άλλο;
Ναι, ετοιμάζω ένα βιβλίο με τις 111 πιο όμορφες ιστορίες που έχω ζήσει στο ιατρείο, ανθρώπινες ιστορίες. Για παράδειγμα, έρχεται μια πανέμορφη γυναίκα γύρω στα 50 και όταν πάω να κάνω ένα αστείο, με διακόπτει λέγοντας: «Δεν ήρθα εδώ για αστεία, τα τελευταία δύο χρόνια ακούω σιωπή. Βρείτε τι φταίει και φτιάξτε το, θέλω να ξανακούσω κομπλιμέντα».
Πηγή: Espresso
