Στις 5 Απριλίου 1933, το Μπαντ Χόνεφ τίμησε τον Αδόλφο Χίτλερ ανακηρύσσοντάς τον επίτιμο δημότη, μόλις ένα μήνα μετά τη νίκη του ναζιστικού κόμματος NSDAP στις βουλευτικές εκλογές. Αυτή η μικρή πόλη ήταν μία από τις πρώτες που προχώρησαν σε μια τέτοια ενέργεια. Μέχρι το 1934, συνολικά 4.000 δήμοι στη Γερμανία είχαν ακολουθήσει το παράδειγμά της.
Μια τάξη από το Γυμνάσιο Ζιμπενγκεμπίργκε, κοντά στη Βόννη, αποφάσισε να γράψει μια πρόταση με την οποία το Μπαντ Χόνεφ θα αποκήρυττε επίσημα τον Χίτλερ ως επίτιμο πολίτη. Αν και αυτή η διάκριση έληξε αυτόματα με την αυτοκτονία του στις 30 Απριλίου 1945, το Μπαντ Χόνεφ δεν έχει ανακαλέσει επίσημα την απόφαση μέχρι σήμερα. Ο δάσκαλος Τόμας Ροτ, μιλώντας στη DW, ανέφερε:
«Κατά τη διάρκεια της έρευνάς μας, εκτός από την ευχαριστήρια επιστολή του Χίτλερ, ανακαλύψαμε τα πρακτικά μιας συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου από το 1983. Ο Σύλλογος Πράσινων Ψηφοφόρων είχε υποβάλει πρόταση στο δημοτικό συμβούλιο του Μπαντ Χόνεφ, αλλά δεν τέθηκε ποτέ σε ψηφοφορία. Αυτό μας ενέπνευσε να συνεχίσουμε».
Επανεξετάζοντας την Ιστορία
Η πρόταση των μαθητών βρήκε θετική ανταπόκριση στο δημοτικό συμβούλιο του Μπαντ Χόνεφ. Τα τελευταία χρόνια, πολλοί δήμοι στη Γερμανία έχουν εκφράσει την επιθυμία να αποκηρύξουν τον Χίτλερ ως επίτιμο δημότη, στέλνοντας έτσι ένα μήνυμα κατά της Ακροδεξιάς.
Ο ιστορικός Τόμας Σλέμερ από το Ινστιτούτο Σύγχρονης Ιστορίας Μονάχου-Βερολίνου επισημαίνει ότι η επανεκτίμηση της ιστορίας στη Γερμανία ξεκίνησε αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά υπήρξε καθυστέρηση για πολλές δεκαετίες, κυρίως λόγω της αντιστροφής των ρόλων θύτη και θύματος. Πολλοί που είχαν σχέση με το ναζιστικό καθεστώς θεωρούσαν τους εαυτούς τους θύματα που απλά εκτελούσαν διαταγές.
Όπως αναφέρει ο Τόμας Σλέμερ στη DW: «Η επίσημη νομική θέση τη δεκαετία του 1970 και του 1980 ήταν ότι η τιμητική διάκριση του Χίτλερ έληξε με την αυτοκτονία του, και το θέμα δεν θεωρείται πλέον επίκαιρο. Ωστόσο, η συζήτηση για το ναζιστικό παρελθόν αναζωπυρώθηκε τον Ιανουάριο του 1979 με την προβολή της αμερικανικής σειράς “Ολοκαύτωμα”, που οδήγησε σε ένα νέο κίνημα ιστορικής συνείδησης. Ένας συνδυασμός ακαδημαϊκών ιστορικών και απλών πολιτών, όπως μαθητές και εκπαιδευτικοί, άρχισε να ενδιαφέρεται για το τι συνέβη κατά τη ναζιστική εποχή στη Γερμανία».
Για τον Σλέμερ, αυτό το καθυστερημένο βήμα έχει μεγάλη συμβολική σημασία, αλλά είναι εξίσου σημαντικό να εξετάσουμε τι σημαίνει αυτό για το παρόν: «Τι ακριβώς οδήγησε τότε στην καταστροφή της δημοκρατίας; Τι διδάγματα μπορούμε να αντλήσουμε από αυτό, αν χρειαστεί να υπερασπιστούμε ξανά τη δημοκρατία σήμερα;».
