Η κατάσταση στον Λίβανο συνεχίζει να είναι δραματική, με το Ισραήλ να επιτίθεται αδιάκοπα. Η Maryam, υπεύθυνη επικοινωνίας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Βηρυτό, μοιράζεται τις τρομακτικές εμπειρίες της καθώς προσπαθούσε να διαφύγει από την περιοχή.
«Την Παρασκευή, ενώ ήμασταν σε συναντήσεις στο γραφείο, ακούσαμε και νιώσαμε μια σειρά από εκρήξεις. Ήταν μια τρομακτική εμπειρία», περιγράφει η Maryam. «Μετά τη δουλειά, κολλήσαμε στην κίνηση. Είχα μόλις μετακομίσει σε ένα πιο ασφαλές μέρος, καθώς οι βομβαρδισμοί γύρω από τη Βηρυτό είχαν ενταθεί τη Δευτέρα.»
«Όταν έφτασα στο νέο μου σπίτι γύρω στις 10 το βράδυ, οι συγγενείς μου είχαν ήδη εγκαταλείψει τα σπίτια τους και ήρθαν να με βρουν, πιστεύοντας ότι θα ήταν πιο ασφαλείς εκεί. Από το μπαλκόνι μου, παρατήρησα δεκάδες ανθρώπους να περπατούν στους δρόμους, κουβαλώντας ό,τι μπορούσαν: πλαστικές σακούλες, σακίδια ή και τίποτα», προσθέτει.
Δραματικές σκηνές εκκένωσης
Οι κάτοικοι των νότιων προαστίων είχαν λάβει εντολές εκκένωσης από τις ισραηλινές δυνάμεις. «Είδαμε ανθρώπους να φεύγουν με τα πόδια, κάποιοι με μπαστούνια, άλλοι σε αυτοκίνητα. Αν και δεν ήμασταν σε περιοχή που ήταν στόχος, ακούγαμε μη επανδρωμένα αεροσκάφη και αεροπλάνα να πετούν κοντά μας», λέει η Maryam.
«Ξαφνικά, επικράτησε σκοτάδι και οι βομβαρδισμοί ξεκίνησαν παντού. Υπήρχε πυκνός καπνός και οι άνθρωποι στους δρόμους έβηχαν. Ήμουν με τη μητέρα μου, τον αδελφό και την αδελφή μου και προσπαθούσαμε να καταλάβουμε πού να πάμε. Είναι οι δρόμοι ασφαλείς;» αναρωτιέται.
Άνθρωποι που διαφεύγουν μετά από μια νύχτα επιθετικών ισραηλινών βομβαρδισμών σε πυκνοκατοικημένες περιοχές της Νότιας Βηρυτού.
©MSF
«Είχα μόλις εγκαταλείψει το σπίτι μου στο Dahieh πριν από λίγες ημέρες λόγω των σφοδρών βομβαρδισμών και νόμιζα ότι εδώ θα ήμασταν πιο ασφαλείς. Τώρα όμως έπρεπε να φύγουμε ξανά. Άρπαξα μια τσάντα με τα απαραίτητα και φορτώσαμε δύο στρώματα στο αυτοκίνητο μαζί με μερικά μπουκάλια νερού», συνεχίζει.
Έλλειψη προειδοποίησης και πανικός
«Δεν υπήρξε καμία προειδοποίηση για εκκένωση. Ακούσαμε μια τεράστια έκρηξη και το κτίριό μας τρέμαν. Είχαμε περιτριγυριστεί από φωτιά και καπνό», λέει η Maryam, περιγράφοντας την αγωνία της. «Επαναλάμβανα στον εαυτό μου ότι χρειαζόμαστε ένα σχέδιο και πρέπει να δράσουμε. Φύγαμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε.»
Το προσωπικό των Γιατρών Χωρίς Σύνορα προετοιμάζει αίθουσες διδασκαλίας για να δεχτεί ασθενείς στο πλαίσιο της κινητής κλινικής που αναπτύχθηκε για να ανταποκριθεί στις ανάγκες των εκτοπισμένων.
©Salam Daoud/MSF
«Ήμασταν πολύ τυχεροί που φύγαμε τη στιγμή που φύγαμε, καθώς οι φωτιές εξακολουθούσαν να μαίνονται. Χρειαστήκαμε λίγο χρόνο για να ξεκουραστούμε και να σκεφτούμε πού θα πάμε μετά. Κάποιοι άνθρωποι είναι ακόμα στα αυτοκίνητά τους, παρακολουθώντας τις ειδήσεις για την κατάσταση», προσθέτει.
«Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν καταφέρει να παρέχουν 86.000 λίτρα νερού μέσα σε 24 ώρες και διανέμουν κιτ με βασικά είδη υγιεινής και ανακούφισης. Οι ομάδες ψυχικής υγείας μας παρέχουν ψυχολογική υποστήριξη σε όσους έχουν υποστεί τραύματα. Είμαι συνηθισμένη να εργάζομαι σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, αλλά τώρα είμαι εγώ που έχω εκτοπιστεί από τις αεροπορικές επιδρομές στη χώρα μου. Είμαστε προς το παρόν σε ασφαλές μέρος», καταλήγει η Maryam.
