Ένα καινούργιο βιβλίο επιδιώκει να μας προσφέρει μια νέα προοπτική σχετικά με την ιστορία των τατουάζ στη Βρετανία, εστιάζοντας στους αριστοκράτες της Βικτωριανής εποχής, αλλά και στους διευθυντές τραπεζών. Ο συγγραφέας Ματ Λόντερ, στο έργο του “Tattoos: The Untold History of a Modern Art”, αναφέρει: «Υπάρχει προφανώς μια μακρά και περίπλοκη ιστορία που συνδέει τα τατουάζ με ναυτικούς, εγκληματίες και νεόπλουτους».
Η εξέλιξη του τατουάζ
Σήμερα, τα τατουάζ έχουν εισέλθει σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και δεν φέρουν πια τον underground και εξτριμ χαρακτήρα που είχαν στο παρελθόν. Όπως τονίζει ο Λόντερ, «Το τατουάζ πέρασε από τον “άγριο” στον ναυτικό και από τον ναυτικό στον άνθρωπο της στεριάς, διεισδύοντας σε όλα τα κοινωνικά στρώματα».
Η ιστορία των τατουάζ είναι μακρά, σύμφωνα με τον Guardian. Ο Λόντερ προσδιορίζει το 1858 ως σημαντική χρονιά, όταν η Ιαπωνία άνοιξε τις πύλες της στους ξένους επισκέπτες και το εμπόριο. «Ακριβώς όπως τα ιαπωνικά χαρακτικά και τα έπιπλα έγιναν αντικείμενα θαυμασμού για τους αριστοκράτες, έτσι και η ιαπωνική παράδοση του τατουάζ απέκτησε δημοτικότητα», προσθέτει, σημειώνοντας ότι αρκετοί Βρετανοί βασιλείς και ευγενείς υιοθέτησαν αυτή την τέχνη κατά τη διάρκεια των επισκέψεών τους στην Ιαπωνία.
Tattoos have an extensive history in Japan, and to truly understand the stigma behind them it is essential to be aware of their significance. The first records of tattoos were found in 5000 BC, during the Jomon period, on clay figurines depicting designs on the face and body. The… pic.twitter.com/jC6vfyhYpC
— Archaeo – Histories (@archeohistories) November 16, 2024
Ο Λόντερ απορρίπτει την κοινή πεποίθηση ότι τα τατουάζ εισήχθησαν στο Ηνωμένο Βασίλειο μέσω των ταξιδιών του καπετάνιου Κουκ στον Ειρηνικό. «Υπήρχαν τατουάζ στη Βρετανία και πριν και μετά από αυτόν, και οι τεχνικές δεν άλλαξαν σημαντικά», σημειώνει.
Από την αριστοκρατία στην εργατική τάξη
Αναπόφευκτα, η δημοτικότητα των τατουάζ επεκτάθηκε και στην εργατική τάξη, μετατρέποντας μια πρώην ακριβή ασχολία της ανώτερης τάξης σε δημόσιο φαινόμενο. «Αν ο βασιλιάς σας ή ο διευθυντής της τράπεζάς σας έχει τατουάζ, είναι απίθανο να είναι ορατό», εξηγεί ο Λόντερ. «Αλλά αν είστε ένας εργάτης που σηκώνει τα μανίκια του, τότε η ιστορία είναι διαφορετική».
Η δημοτικότητα των τατουάζ έχει περάσει από περιόδους άνθησης και ύφεσης, με μια σημαντική πτώση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, υποκουλτούρες όπως η γκέι σκηνή και το πανκ επανέφεραν την πρακτική, υποστηριζόμενες από καινοτόμους καλλιτέχνες.
«Το ερώτημα γιατί οι άνθρωποι επισκέπτονται τα καταστήματα και πληρώνουν για να αποκτήσουν τατουάζ είναι συναρπαστικό», αναφέρει ο Λόντερ. «Είναι εν μέρει τόσο απλό όσο το ότι οι άνθρωποι θέλουν να έχουν έργα τέχνης που τους αρέσουν, αλλά είναι πολύ περισσότερα από αυτό». Οι ιστορίες των ανθρώπων που ασχολούνται με τα τατουάζ είναι συχνά εξαιρετικά ενδιαφέρουσες.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι, ενώ τα τατουάζ θεωρούνται συχνά αποκλίνουσα κοινωνική πρακτική, ταυτόχρονα αποτελούν μια ακμάζουσα παγκόσμια βιομηχανία.
