Η ευθύνη για τους μαζικούς σκοτωμούς στις ΗΠΑ δεν μπορεί να αποδοθεί μόνο στη διαθεσιμότητα εκατομμυρίων όπλων που πωλούνται ελεύθερα, ακόμα και σε 18χρονους. Αντίθετα, οι Αμερικανοί φαίνεται να μην κλειδώνουν τα όπλα τους με την απαιτούμενη προσοχή στα σπίτια τους. Η αμερικανική κυβέρνηση ενδέχεται να μας εκπλήξει με την προσέγγισή της απέναντι στις μαζικές δολοφονίες.
Πρόσφατα, στην Πολιτεία της Τζόρτζια, ο πατέρας ενός 14χρονου υπόπτου για πυροβολισμούς στο Λύκειο Apalachee αντιμετωπίζει κατηγορίες για δολοφονία δευτέρου βαθμού, καθώς η επίθεση του γιου του είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο τεσσάρων ατόμων. Παρόμοια περίπτωση συνέβη και στο Μίσιγκαν, όπου οι γονείς ενός ανήλικου καταδικάστηκαν σε τουλάχιστον 10 χρόνια φυλάκιση για τη δολοφονία τεσσάρων μαθητών από τον γιο τους το 2021.
Το πρώτο παράδοξο είναι ότι οι αρχές στρέφονται κατά των γονέων, ενώ οι συγκεκριμένες Πολιτείες δεν διαθέτουν νόμους που να απαιτούν εποπτευόμενη πρόσβαση στα όπλα για άτομα κάτω των 21 ετών. Στην πραγματικότητα, επιτρέπεται σε 18χρονους να αγοράζουν και να κατέχουν πιστόλια και ημιαυτόματα τουφέκια χωρίς γονική επίβλεψη. Ακόμη και τα άτομα κάτω των 18 ετών μπορούν να κατέχουν τέτοια όπλα στο σπίτι χωρίς επίβλεψη.
Ο Άντριου Μόραλ, συμπεριφορικός επιστήμονας και υπεύθυνος στο τμήμα της RAND που ασχολείται με την πολιτική για τα όπλα, εκτιμά ότι η ποινική ευθύνη των γονέων μπορεί να γίνει μια τάση που θα επεκταθεί. «Αυτό θα μπορούσε να αποτρέψει ορισμένους πυροβολισμούς στα σχολεία ή άλλη ένοπλη βία, εάν οδηγήσει περισσότερους γονείς να ξανασκεφτούν την πρόσβαση των παιδιών τους στα όπλα» σημειώνει.
Σύμφωνα με έρευνες που πραγματοποίησε η RAND, οι νόμοι που ποινικοποιούν την πρόσβαση των παιδιών σε όπλα φαίνεται να είναι αποτελεσματικοί στην πρόληψη της ένοπλης βίας, μειώνοντας τις αυτοκτονίες και τις ανθρωποκτονίες μεταξύ των νέων. Οι περισσότερες έρευνες δείχνουν ότι οι περισσότεροι πολίτες, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, συμφωνούν ότι οι κάτοχοι όπλων θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι τα όπλα τους είναι αποθηκευμένα με τρόπο που να μην είναι προσβάσιμα από παιδιά.
Ωστόσο, σχεδόν οι μισές Πολιτείες δεν έχουν τέτοιους νόμους, και ούτε η Τζόρτζια ούτε το Μίσιγκαν είχαν τέτοιες ρυθμίσεις την περίοδο των πυροβολισμών που οδήγησαν σε ποινικές διώξεις γονέων. Ο Μόραλ θεωρεί ότι η δίωξη γονέων για την απερίσκεπτη πρόσβαση των παιδιών τους σε όπλα είναι λογική και μπορεί να αναγκάσει κάποιους να ξανασκεφτούν τι δώρα θα προσφέρουν στα παιδιά τους, ενισχύοντας παράλληλα τους κανόνες για την υπεύθυνη χρήση και διαχείριση των πυροβόλων όπλων.
Παρ’ όλα αυτά, παραδέχεται ότι αυτή η στρατηγική έρχεται «κατόπιν εορτής», καθώς έχουν ήδη χαθεί πολλές ζωές. Η έρευνα δείχνει ότι οι αμερικανικές αρχές έχουν συμβάλει στον θάνατο ανηλίκων από τη δεκαετία του 1950. Το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί το κράτος επιτρέπει τη διάθεση τέτοιων επιθετικών όπλων στα σπίτια των πολιτών και στη συνέχεια ελπίζει ότι θα φυλάσσονται σωστά.
Η κατάσταση αυτή εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την ευθύνη και τη διαχείριση της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ, και αν οι δράστες αυτών των εγκλημάτων είναι αποκλειστικά ανήλικοι ή αν και οι ενήλικες φέρουν ευθύνη.
