Η απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου σχετικά με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου και τον πρώην υπουργό Άμυνας Γιοάβ Γκάλαντ έχει σημαντικό συμβολισμό. Το δικαστήριο διαπίστωσε ότι οι δύο πολιτικοί «στερούσαν εσκεμμένα και εν γνώσει τους από τον άμαχο πληθυσμό της Γάζας απαραίτητα αγαθά για την επιβίωσή του, όπως τρόφιμα, νερό, φάρμακα, ιατρικό υλικό, καύσιμα και ηλεκτρική ενέργεια, τουλάχιστον από τις 8 Οκτωβρίου 2023 έως τις 20 Μαΐου 2024». Αυτές οι ενέργειες δημιούργησαν συνθήκες που προκάλεσαν το θάνατο αμάχων, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, λόγω υποσιτισμού και αφυδάτωσης.
Επιπλέον, το δικαστήριο ανέφερε ότι η «σκόπιμη περιοριστική πολιτική» όσον αφορά την πρόσβαση ιατρικών προμηθειών στη Γάζα, όπως αναισθητικά και μηχανήματα αναισθησίας, ευθύνεται για την πρόκληση μεγάλης οδύνης σε άτομα που χρειάζονταν θεραπεία. Αυτές οι πράξεις συνιστούν «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας άλλων απάνθρωπων πράξεων».
Η απόφαση του δικαστηρίου, αν και δεν έχει επαρκή στοιχεία για το έγκλημα της ανθρωποκτονίας, αποτελεί πλήγμα για την προσπάθεια της κυβέρνησης Νετανιάχου να παρουσιάσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της στη Γάζα ως νόμιμη αυτοάμυνα. Η οργισμένη αντίδραση της Ισραηλινής κυβέρνησης, που περιλαμβάνει κατηγορίες για «αντισημιτισμό» και «σύγχρονη υπόθεση Ντρεϊφούς», αποκαλύπτει τον φόβο της για πιθανή απώλεια της υποστήριξης από δυτικές κυβερνήσεις, ιδίως τις ΗΠΑ, που είναι κρίσιμη για τη συνέχιση των πολεμικών επιχειρήσεων.
Εν τω μεταξύ, η διεθνής κοινή γνώμη φαίνεται να αλλάζει, καθώς οι πολεμικές επιχειρήσεις συνεχίζονται και ο αριθμός των αμάχων θυμάτων αυξάνεται. Οι κινητοποιήσεις αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη είναι πιο μαζικές, ενώ οι εκδηλώσεις υποστήριξης προς τις ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις περιορίζονται. Αν και χώρες όπως η Γερμανία καταστέλλουν τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης, η καταστροφή στη Γάζα και οι ερωτήσεις γύρω από τη γενοκτονία δεν μπορούν να αποσιωπηθούν.
Η κατάσταση αυτή δείχνει ότι όσο διαρκούν οι ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις, η υποστήριξη από δυτικές κυβερνήσεις μπορεί να εξελιχθεί σε πολιτικό κόστος. Το Δημοκρατικό Κόμμα στις ΗΠΑ, παραδοσιακά υποστηρικτής των αραβικής καταγωγής ψηφοφόρων, έχει ήδη πληρώσει το τίμημα σε κρίσιμες πολιτείες όπως το Μίσιγκαν.
Αν και οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, η απόφαση αυτή έρχεται να συναντήσει τη διαμορφούμενη διεθνή γνώμη. Το Ισραήλ έχει κατοχυρώσει την εικόνα του ως «προκεχωρημένο φυλάκιο» της Δύσης απέναντι στην «τρομοκρατία» και τον «Ισλαμισμό», καθιστώντας δύσκολη την αλλαγή πολιτικής. Ωστόσο, όσο συνεχίζονται οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, οι εκτιμήσεις του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου φαίνεται να δικαιώνονται.
