Τα υποθαλάσσια καλώδια αποτελούν τις βασικές αρτηρίες του Διαδικτύου, μεταφέροντας δεδομένα μεταξύ των ηπείρων και υποστηρίζοντας μια ολοένα και πιο ψηφιακή οικονομία. Αυτά τα καλώδια είναι κατασκευασμένα από σφιχτά συσκευασμένες οπτικές ίνες, οι οποίες προστατεύονται από στρώματα σκληρού πλαστικού ή χαλύβδινου σύρματος.
Συνήθως, οι ζημιές στα υποθαλάσσια καλώδια προκαλούνται από ψαρότρατες ή άγκυρες που σέρνονται στον βυθό της θάλασσας. Ωστόσο, υπάρχουν και περιπτώσεις δολιοφθοράς, όπου η ζημιά προκαλείται από πράξεις βανδαλισμού ή οργανωμένες επιθέσεις από κυβερνήσεις στο πλαίσιο υβριδικού πολέμου.
Στη Βαλτική Θάλασσα, δύο καλώδια οπτικών ινών κόπηκαν, το ένα εκ των οποίων συνδέει τη Φινλανδία με τη Γερμανία.
Στα μέσα Νοεμβρίου, δύο καλώδια οπτικών ινών κόπηκαν στη Βαλτική Θάλασσα, το ένα εκ των οποίων συνδέει τη Φινλανδία με τη Γερμανία και το άλλο τη Λιθουανία με τη Σουηδία. Αν και η αιτία δεν προσδιορίστηκε αμέσως, οι κυβερνήσεις της περιοχής υποψιάστηκαν ότι επρόκειτο για δολιοφθορά και όχι για ατύχημα.
Μέσω επιλεγμένων ερωτήσεων και απαντήσεων, το Bloomberg προσφέρει μια ολοκληρωμένη εικόνα για τη σημασία των υποθαλάσσιων καλωδίων στην καθημερινότητα των πολιτών, καθώς και σε πιο σύνθετες δραστηριότητες που συνδέουν τον πλανήτη.
Πόσο σημαντικά είναι τα υποβρύχια καλώδια Διαδικτύου;
Τα υποβρύχια καλώδια Διαδικτύου είναι ο κρίσιμος αγωγός που επιτρέπει στους ανθρώπους να στέλνουν email, να δημοσιεύουν φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα, να πραγματοποιούν βιντεοκλήσεις, να κάνουν ηλεκτρονικές πληρωμές, να παρακολουθούν ταινίες και να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες τεχνητής νοημοσύνης, όπως το ChatGPT.
Επιχειρήσεις και κυβερνήσεις στηρίζονται σε αυτά τα καλώδια για τις επικοινωνίες τους, την παροχή δημόσιων υπηρεσιών, τις πληρωμές, τη διαχείριση της εφοδιαστικής αλυσίδας και πολλές άλλες κρίσιμες δραστηριότητες.
Παρά την ταχεία ανάπτυξη νέων υπηρεσιών διαδικτύου που βασίζονται σε δορυφόρους, όπως το Starlink του Ίλον Μασκ, περισσότερο από το 95% της παγκόσμιας κίνησης δεδομένων εξακολουθεί να διακινείται μέσω υποθαλάσσιων καλωδίων, σύμφωνα με τη Διεθνή Επιτροπή Προστασίας Καλωδίων.
Ποιος είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια των υποθαλάσσιων καλωδίων;
Οι ιδιοκτήτες των καλωδίων είναι υπεύθυνοι για τη συντήρηση και την ασφάλεια των δικτύων, οι οποίοι είναι συνήθως εταιρείες τηλεπικοινωνιών ή μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες όπως η Google και η Meta.
Πολλές από αυτές τις εταιρείες είναι αμερικανικές, προσφέροντας μια αίσθηση ασφάλειας στις ΗΠΑ και στους συμμάχους τους, οι οποίοι ανησυχούν για την πιθανότητα μη φιλικών κρατών να υποκλέψουν ευαίσθητες επικοινωνίες. Για να ελαχιστοποιήσουν τις διακοπές που προκαλούνται από σφάλματα καλωδίων, συχνά εγκαθιστούν περισσότερα από ένα καλώδιο κατά μήκος μιας διαδρομής ή συνάπτουν συμφωνίες με άλλους ιδιοκτήτες καλωδίων για την παροχή εφεδρικής χωρητικότητας.
Εάν ένα καλώδιο βγει εκτός λειτουργίας, οι ιδιοκτήτες του και οι εταιρείες που νοικιάζουν χώρο σε αυτό μπορούν συνήθως να μεταφέρουν την κυκλοφορία σε άλλο καλώδιο σχετικά εύκολα και να καλέσουν συνεργείο για έρευνα και επισκευή. Σε περιπτώσεις σκόπιμης ζημιάς, οι αρμόδιες αρχές και οι υπηρεσίες εθνικής ασφάλειας εμπλέκονται άμεσα.
Ποια είναι τα τρωτά σημεία;
Τα σύγχρονα καλώδια, που έχουν περίπου το πάχος ενός εύκαμπτου λάστιχου κήπου, συνήθως τοποθετούνται κάτω από τον βυθό της θάλασσας. Ωστόσο, η μετατόπιση της παλίρροιας μπορεί να τα φέρει στην επιφάνεια, καθιστώντας τα πιο ευάλωτα σε παγίδευση από άγκυρες ή εξοπλισμό ψαρέματος.
Ο κίνδυνος ζημιάς είναι μεγαλύτερος σε ναυτιλιακές διαδρομές όπως η Ερυθρά Θάλασσα και το Στενό της Μαλάκα, όπου η συγκέντρωση καλωδίων είναι υψηλή σε σχετικά ρηχά νερά. Για τις νησιωτικές χώρες ή περιοχές με περιορισμένη συνδεσιμότητα, η καταστροφή ενός καλωδίου μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες, καθώς ένα μόνο σφάλμα μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη απώλεια των υπηρεσιών Διαδικτύου.
Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι, ενώ η δολιοφθορά στη θάλασσα είναι δυνατή, τα καλώδια είναι πιο εύκολα εντοπίσιμα και πιθανόν να παραβιαστούν στα σημεία προσγείωσης, όπου συνδέονται με την επίγεια υποδομή, η οποία συχνά περιλαμβάνει εγκαταστάσεις υψηλής ασφάλειας.
Πόσο συχνά καταστρέφονται τα καλώδια;
Κάθε χρόνο, συμβαίνουν περίπου 200 ρήγματα καλωδίων, με τις περισσότερες ζημιές να προέρχονται από αλιευτικές δραστηριότητες, όπως η τράτα, όπου βαρύς εξοπλισμός ξύνει τον πυθμένα της θάλασσας ή από άγκυρες πλοίων, σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Επιτροπής Προστασίας Καλωδίων.
Για παράδειγμα, οι κάτοικοι των νησιών Σέτλαντ υπέστησαν διακοπή υπηρεσιών Διαδικτύου και τηλεφώνου, καθώς και αδυναμία αποδοχής πληρωμών με πιστωτική κάρτα για μια ημέρα, όταν μια ψαρότρατα κατέστρεψε ένα καλώδιο τον Οκτώβριο του 2022.
Τον Μάρτιο, η άγκυρα του φορτηγού πλοίου Rubymar έκοψε τρία καλώδια Διαδικτύου στην Ερυθρά Θάλασσα, όταν δέχτηκε επίθεση από πύραυλο των Χούθι. Υποθαλάσσιοι σεισμοί και κατολισθήσεις μπορούν επίσης να προκαλέσουν ζημιές στα καλώδια.
Ένας σεισμός τον Μάρτιο μετέθεσε πολλά καλώδια της Δυτικής Αφρικής, προκαλώντας σοβαρές διαταραχές στη σύνδεση στο Διαδίκτυο σε χώρες όπως η Ακτή Ελεφαντοστού, η Λιβερία και το Μπενίν, με τις διακοπές να δημιουργούν κρίση χωρητικότητας στην περιοχή.
Πολύ σπάνια, κυβερνήσεις κατηγορούνται για σκόπιμη ζημιά στα υποθαλάσσια καλώδια, αν και η απόδειξη αυτής της κατηγορίας είναι δύσκολη.
Τι είναι γνωστό για τα επεισόδια καλωδίων στη Βαλτική;
Ερευνητές στην Εσθονία, τη Φινλανδία και τη Σουηδία υποψιάστηκαν ότι η ζημιά σε δύο καλώδια από άγκυρα πλοίου με σημαία Χονγκ Κονγκ στη Βαλτική Θάλασσα το 2023 ήταν αποτέλεσμα δολιοφθοράς. Το πλοίο συνοδευόταν από ρωσικό παγοθραυστικό και είχε σταματήσει μόνο σε ρωσικά λιμάνια από τότε που απέπλευσε από την Κίνα έναν μήνα νωρίτερα. Τα τελικά αποτελέσματα των ερευνών δεν έχουν δημοσιοποιηθεί.
Μετά το περιστατικό αποκοπής καλωδίων τον Νοέμβριο του 2024, οι Δανικές Ένοπλες Δυνάμεις παρακολούθησαν ένα κινεζικό πλοίο στη Βαλτική Θάλασσα, με τον Γερμανό υπουργό Άμυνας Μπόρις Πιστόριους να δηλώνει ότι η ζημιά έπρεπε να διερευνηθεί ως δολιοφθορά, επισημαίνοντας ότι η Ρωσία αποτελεί υβριδική και στρατιωτική απειλή για την ΕΕ.
Τι μέριμνα υπάρχει για την ασφάλεια των υποθαλάσσιων καλωδίων;
Οι ιδιοκτήτες καλωδίων επικεντρώνονται στη δημιουργία επιπλέον χωρητικότητας για να μειώσουν την εξάρτηση από μεμονωμένα καλώδια. Παράλληλα, παρέχουν χάρτες των διαδρομών τους σε αλιευτικές εταιρείες και παρακολουθούν την κίνηση των σκαφών μέσω δορυφορικών εικόνων και σημάτων παρακολούθησης, εκδίδοντας προειδοποιήσεις σε σκάφη που πλησιάζουν πολύ.
Οι κυβερνητικές υπηρεσίες έχουν επίσης αναλάβει μεγαλύτερο ρόλο στην προστασία των καλωδίων. Ο στρατός των ΗΠΑ παρακολουθεί στενά τη ναυτιλιακή δραστηριότητα κοντά σε καλώδια και αγωγούς, ενώ δέκα χώρες στην Ευρώπη συνεργάζονται για την παρακολούθηση της δραστηριότητας στη Βαλτική και τη Βόρεια Θάλασσα, αναπτύσσοντας πολεμικά πλοία για περιπολίες κατά πιθανών σαμποτέρ.
Πηγή: OT.gr
