«Με γεμίζει ιδιαίτερα να βλέπω τις πολυκατοικίες στη Θεσσαλονίκη σημαιοστολισμένες και τον κόσμο έτοιμο να γιορτάσει», δηλώνει ο Γιώργος Γρουτίδης, πρόεδρος της Παγκύπριας Οργάνωσης Αποκατάστασης Παθόντων και Αναπήρων Πολέμου, μιλώντας στο ΑΠΕ. Μαζί του, ο αντιπρόεδρος της Οργάνωσης και σημαιοφόρος στη χθεσινή παρέλαση για το Έπος του ’40, Παναγιώτης Εφέ, προσθέτει ότι «εδώ στην Ελλάδα, η υπερηφάνεια μας ενισχύεται».
Ο κ. Γρουτίδης εκφράζει τη συγκίνησή του, λέγοντας: «Κάθε φορά που παρέλασα στη Θεσσαλονίκη, έκλαιγα». Αυτή η δήλωση αποτυπώνει τα συναισθήματά του καθώς συμμετείχε ξανά στη παρέλαση με άλλα μέλη της Οργάνωσης, όλοι τους με τραύματα από τα γεγονότα του ’74 και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Φέτος, στη Θεσσαλονίκη συμμετείχαν 12 μέλη από την Παγκύπρια Οργάνωση Αποκατάστασης Παθόντων και Αναπήρων Πολέμου, η οποία αριθμεί συνολικά 750 μέλη, εκ των οποίων τα 472 προέρχονται από τον πόλεμο του 1974. Ο γενικός πρόξενος της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη, Κωνσταντίνος Πολυκάρπου, σημείωσε σε ανάρτησή του στο Χ: «Η συμμετοχή της Παγκύπριας Οργάνωσης Αναπήρων Πολέμου στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου 2023, στη Θεσσαλονίκη, είναι γεμάτη συμβολισμό, 50 χρόνια μετά την ηρωική τους αντίσταση στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974».
«Αρχικά, έπρεπε να έρθουν 15 άτομα, αλλά τελευταία στιγμή χάσαμε τρεις», εξηγεί ο κ. Εφέ. Θυμάται τη στιγμή που ήταν σημαιοφόρος για πρώτη φορά στην παρέλαση: «Νόμιζα ότι δεν είχα σταθερό έδαφος κάτω από τα πόδια μου». Περιγράφει τη θερμή υποδοχή του κόσμου, λέγοντας: «Όταν περνάμε, η γη σείεται», και το πρόσωπό του φωτίζεται από ενθουσιασμό.
Ο κ. Εφέ μοιράζεται επίσης την καθημερινότητά του στο Γέρι, όπου όλοι γνωρίζουν την παρουσία του στη Θεσσαλονίκη. «Πάω στο καφενείο να παίξω τάβλι και να μιλήσω με τους ανθρώπους… Στο Γέρι, όλοι ξέρουν ότι σήμερα είμαι εδώ», λέει με περηφάνια, όπως νιώθει και όταν συμμετέχει στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου στην κοινότητά του. «Καθημερινά αναλογιζόμαστε όσα ζήσαμε. Είναι ένα μαρτύριο», προσθέτει.
Η μνήμη των γεγονότων του 1974 παραμένει ζωντανή για τον Γιώργο Γρουτίδη και τον Παναγιώτη Εφέ, καθώς η καθημερινότητά τους τους θυμίζει τις τραυματικές εμπειρίες τους. «Είναι η πρώτη φορά που ερχόμαστε μετά την πανδημία. Η προσφορά μας δεν εκτιμήθηκε όσο θα έπρεπε. Είναι ένας αγώνας που χάσαμε, και η μνήμη μας συνεχίζει να μας βασανίζει», λέει ο κ. Γρουτίδης.
«Ακόμα και ένα κοκαλάκι να βρουν, θα πάω να το πω στη μάνα του»
Η συγκίνηση του κ. Γρουτίδη γίνεται πιο έντονη όταν θυμάται την πρώτη φορά που τραυματίστηκε. «Στην πρώτη εισβολή, χειρουργήθηκα σε ιδιωτική κλινική δίπλα σε έναν στρατιώτη της ΕΛΔΥΚ, τον Εμμανουήλ Γραμματικάκη. Όταν έμαθα ότι είχε χαθεί, έμεινα κατάπληκτος», λέει. Περιγράφει πώς, χρόνια αργότερα, συνάντησε κάποιον που του είπε ότι οι γονείς του Γραμματικάκη τον είχαν αναζητήσει πολλές φορές στην Κύπρο. «Έχω υποχρέωση να πάω στην Κρήτη και να μιλήσω με όποιον είναι στη ζωή», προσθέτει.
Ηθική αναγνώριση για τους πολεμιστές
Η συζήτηση μεταξύ των δύο ανδρών περιστρέφεται γύρω από την ανάγκη ηθικής αναγνώρισης της προσφοράς όλων των πολεμιστών. «Αυτό που θέλουμε είναι ηθική αναγνώριση για εμάς και τους Ελλαδίτες της ΕΛΔΥΚ. Τιμήσαμε την πατρίδα και τη σημαία μας», λέει ο κ. Εφέ, που φέρει τραύματα από χειροβομβίδα. «Δεν μπορεί κανείς να κατανοήσει ό,τι ζήσαμε», συμπληρώνει ο κ. Γρουτίδης.
«Η αναγνώριση αυτή πρέπει να έρθει όσο οι πολεμιστές είναι στη ζωή», τονίζουν οι δύο συνομιλητές. «Θέλουμε να μας αναγνωρίσουν όσο ζούμε, όχι μετά θάνατον. Ένα μετάλλιο ανδρείας για όλους μας θα ήταν δίκαιο», προσθέτει ο κ. Εφέ.
Η συζήτηση κλείνει με αναμνήσεις από τη διδασκαλία του κ. Γρουτίδη, ο οποίος μοιράζεται την περηφάνια του για τους μαθητές του και την αγάπη που έλαβε από αυτούς. «Η πρώτη ευχή μου για τους εγγονούς μου είναι να είναι περήφανοι όπως εγώ», καταλήγει.
Η υπερηφάνεια και η συγκίνηση που βίωσαν τα 12 μέλη της Οργάνωσης στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης είναι μια απόδειξη της αντοχής και της πίστης τους στην ιστορία τους.
Διαβάστε ακόμα: Το ΟΧΙ και η σημασία του, τότε και πάντα
*ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΑΠΕ-ΜΠΕ
