Η γνωστή τακτική που επαναλαμβάνεται.
Πάντα οι πολίτες είναι αυτοί που φταίνε και ποτέ το κράτος, το οποίο φαίνεται να είναι εγκαταλειμμένο, με αποτέλεσμα οι πολίτες να ταλαιπωρούνται και σε ορισμένες περιπτώσεις να κινδυνεύουν ακόμη και με τη ζωή τους.
Η ατομική ευθύνη είναι το αγαπημένο «παραμύθι» που ακούμε κάθε φορά που η χώρα πλήττεται από μεγάλες τραγωδίες με θύματα.
Για παράδειγμα, στην περίπτωση του Τεμπών, θα μπορούσε να είχε εκδοθεί μια ανακοίνωση που να προειδοποιεί τους πολίτες να αποφεύγουν τη χρήση του τρένου λόγω της κακής κατάστασης και των ελλείψεων στις υποδομές. Αντ’ αυτού, ακούσαμε την δικαιολογία ότι «αν το λέγαμε, οι επιβάτες δεν θα έμπαιναν στο τρένο!»
Συχνά, η ευθύνη ρίχνεται στους άλλους, στους ξένους ή στα… ακραία καιρικά φαινόμενα!
Στην πραγματικότητα, για την αύξηση της τιμής του λαδιού ευθύνονται οι εξαγωγές, ενώ για την βενζίνη οι εισαγωγές.
Η λίστα των παραδειγμάτων είναι μεγάλη και ο καθένας μπορεί να προσθέσει πολλά ακόμα περιστατικά που αποδεικνύουν αυτή την κατάσταση.
Πόσες δικαιολογίες δεν έχουμε ακούσει όταν η χώρα αντιμετωπίζει ανυπολόγιστες τραγωδίες με δεκάδες θύματα; Η επιρροή των εξωτερικών παραγόντων και των φυσικών φαινομένων συχνά χρησιμοποιείται ως άλλοθι για την αδυναμία του κράτους να προστατεύσει τους πολίτες του.
