Τα χέρια μου είναι τόσο χαλαρωμένα που οι μύες μου μοιάζουν να έχουν παραλύσει.
«Πώς τα πας με τη φαντασία;» ήταν η πρώτη ερώτηση που μου έκανε ο Στέφανος, όταν κάθισα απέναντί του στην άνετη πολυθρόνα με το κίτρινο κάλυμμα. «Καλά, υποθέτω», απάντησα.
Βρισκόμαστε σε μια βροχερή μεσημεριανή ημέρα στην Καλλιθέα. Μόλις μπήκα στο γραφείο του, η βοή του δρόμου και της κίνησης εξαφανίστηκε. Μας οδήγησε σε ένα ελαφρώς σκοτεινό δωμάτιο, όπου υπήρχε ένα γραφείο γεμάτο μικροαντικείμενα που χρησιμοποιούνται στην ύπνωση, όπως ένας μετρονόμος και γυάλινες σφαίρες. Εγώ κάθισα στην πολυθρόνα και εκείνος σε μια καρέκλα στα αριστερά μου. Το άγχος που ένιωθα πριν από αυτή τη διαδικασία εξαφανίστηκε μόλις μπήκα στο χώρο, προετοιμάζοντάς με για όσα θα ακολουθούσαν.
Η ατμόσφαιρα του χώρου, από τις μυρωδιές μέχρι τους ήχους που χρησιμοποιεί για να βοηθήσει τον θεραπευόμενο να επιτύχει βαθιά χαλάρωση ή να υπνωτιστεί, δημιουργεί μια αίσθηση οικειότητας. Όπως μου εξήγησε ο Στέφανος Λέων Βαούτης, ειδικός στην Υπνοθεραπεία και το Hypno Coaching, περίπου το 15% των ανθρώπων δυσκολεύεται να αφεθεί και να φτάσει σε κατάσταση χαλάρωσης, ενώ ένα άλλο 15% μπορεί να υπνωτιστεί πολύ γρήγορα.
Η ύπνωση συχνά θεωρείται κάτι παράξενο ή κομπογιαννιτισμός, και πολλές φορές συνδέεται με το μεταφυσικό, χωρίς να έχει αναγνωριστεί ως θεραπευτική μέθοδος στη χώρα μας. Πρόκειται για μια κατάσταση ανάμεσα στον ύπνο και την εγρήγορση, όπου το ασυνείδητο κομμάτι του νου μας «ξεκλειδώνεται».
Ο Στέφανος εξηγεί ότι η ύπνωση προέρχεται από έναν μηχανισμό που παρατηρείται στα ζώα, όπως η μαγνητική οπτική επαφή που έχει ένα φίδι με το θήραμά του. Τα δευτερόλεπτα που τα βλέμματά τους συναντιούνται και το ποντίκι παγώνει, μπορούν να συγκριθούν με τη διαδικασία της ύπνωσης στους ανθρώπους.
Διαβάστε ακόμη: «Κάτι μεταξύ ύπνου και ξύπνιου»: Ένας υπνωτιστής μιλάει για το παράξενο επάγγελμά του
«Πολλοί άνθρωποι έρχονται εδώ με τραύματα που δεν θυμούνταν καν ότι έχουν. Με τη διαδικασία της ύπνωσης, έρχονται στην επιφάνεια. Πολλοί αντιμετωπίζουν άγχος και προβλήματα ύπνου, και μέσα από συνεδρίες που διαρκούν από 1,5 έως 2 ώρες, καταφέρνουν να τα διαχειριστούν», μου λέει ο Στέφανος.
Η διαδικασία της ύπνωσης ξεκινά με ασκήσεις αποδοχής, ακολουθεί μια σύντομη συζήτηση για το ιστορικό του θεραπευόμενου, και στη συνέχεια προχωρά στην βαθιά χαλάρωση που οδηγεί στην ύπνωση. Στις επόμενες συνεδρίες, εστιάζουμε σε παιδικά τραύματα, ανησυχίες και στρες, όλα όσα μπορεί να θέλει κάποιος να διορθώσει. «Η ύπνωση θεραπεύει την ψυχή», προσθέτει ο Στέφανος, καθώς οι περισσότεροι θεραπευόμενοι που απευθύνονται σε αυτόν έχουν προβλήματα με το άγχος και την αυτοεκτίμηση.
Καθώς η συνεδρία ξεκινά, ο Στέφανος μου ζητά να σχηματίσω με τα χέρια μου το γράμμα «Τ», τοποθετώντας το ένα πάνω στο άλλο. Στη συνέχεια, μου ζητά να χαλαρώσω το χέρι που είναι από πάνω, το σηκώνει και μου λέει να αφεθώ όταν το αφήσει να πέσει. Επαναλαμβάνει την ίδια διαδικασία και με το άλλο χέρι.
Στη συνέχεια, παίρνει μια μικρή γυάλινη σφαίρα και την τοποθετεί μπροστά από το μέτωπό μου, ζητώντας μου να εστιάσω το βλέμμα μου πάνω της, καθώς την κινεί δεξιά και αριστερά.
Φέρνει το χέρι του μπροστά από τα μάτια μου και μου ζητά να τα ανοιγοκλείσω αρκετές φορές, κάνοντας βαθιές εισπνοές και εκπνοές. «Νιώσε τους μύες γύρω από τα μάτια να χαλαρώνουν, τα βλέφαρά σου να βαραίνουν και να μην μπορείς να τα ανοίξεις», λέει. Κάθε βήμα με οδηγεί σε βαθύτερη χαλάρωση.
Με κάθε εισπνοή και εκπνοή, νιώθω ένα μεγάλο βάρος να φεύγει από μέσα μου. «Νιώσε πως κάθε μυς, κάθε αδένας, κάθε κύτταρο, κάθε νεύρο, χαλαρώνει όλο και πιο βαθιά, από το κεφάλι μέχρι τα ακροδάχτυλα», μου λέει και στη συνέχεια σηκώνει τα χέρια μου ένα-ένα, λέγοντας μου να αφεθώ ώστε να πέσουν κάτω. Αισθάνομαι το σώμα μου να έχει «λυθεί».
«Μόλις σου ακουμπήσω το μέτωπο, θα ξεκινήσεις να μετράς αντίστροφα από το 100 και σε κάθε αριθμό θα λες “χαλαρώνω βαθύτερα”, μέχρι οι αριθμοί να σβήσουν και να φτάσεις σε κατάσταση χαλάρωσης», μου λέει. Πράγματι, ξεκινώ την αντίστροφη μέτρηση και κάπου στο 91, αρχίζω να «χάνομαι». «Χάθηκα», αναφωνώ.
Ακολουθούν μερικά δευτερόλεπτα απόλυτης σιωπής, όπου μου ζητά να επικεντρωθώ στην αναπνοή και στους χτύπους της καρδιάς μου, απομακρύνοντας κάθε σκέψη. Εισέρχομαι σε κατάσταση βαθιάς χαλάρωσης. Εκείνα τα λεπτά, χάνω την αίσθηση του χρόνου και δεν καταλαβαίνω πού βρίσκομαι. Τα χέρια μου είναι τόσο χαλαρωμένα που οι μύες μου μοιάζουν να έχουν παραλύσει. Τα πόδια μου αρχίζουν να κρυώνουν και νιώθω πιο ήρεμη από ποτέ.
Με επαναφέρει και επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία, αλλά αυτή τη φορά αρχίζει να δημιουργεί μια νοητή εικόνα, με την οποία μεταφέρομαι στη μέση του πουθενά.
«Φαντάσου ότι βρίσκεσαι κάπου στο σύμπαν, μέσα σε μια γυάλα που λειτουργεί σαν ασπίδα γύρω σου. Σκέψου ένα λευκό υγρό φως να διαχέεται στο δεξί σου πόδι. Πάρε μια βαθιά εισπνοή και με την εκπνοή, απομάκρυνε το μαύρο σύννεφο, την κακή ενέργεια, το άγχος, την τοξικότητα και τα αρνητικά συναισθήματα», μου λέει. Με κάθε ανάσα εστιάζω σε κάθε μέρος του σώματός μου, από τα πόδια μέχρι το κεφάλι, και με κάθε εκπνοή διώχνω ένα τεράστιο βάρος που κουβαλώ.
«Τώρα νιώσε πως με την εισπνοή το σώμα σου γεμίζει με αυτό το λευκό φως και με την εκπνοή απομακρύνεις την αρνητικότητα».
Όταν με επαναφέρει στην πραγματικότητα, μου λέει να δώσω ενέργεια στα χέρια και στα πόδια μου και να νιώσω ξανά το σώμα μου στον καναπέ. Νιώθω κάπως μουδιασμένη και χρειάζομαι μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να καταφέρω να κουνήσω τα χέρια μου.
Η εμπειρία μοιάζει με μια διαδικασία διαλογισμού που συνδυάζεται με ψυχοθεραπεία. Ο χρόνος περνάει απαρατήρητος, το σώμα χαλαρώνει πλήρως, τα άκρα κρυώνουν καθώς το αίμα κυλά πιο αργά, και το πρόσωπο ροδοκοκκινίζει. Αυτή είναι η διαδικασία της ύπνωσης ή αλλιώς της βαθιάς χαλάρωσης.
Τεντώνομαι και προσπαθώ να κατανοήσω τι έχει συμβεί. Νιώθω μια περίεργη ευφορία, μια αίσθηση ξεκούρασης και απίστευτης χαλάρωσης, σαν το σώμα μου να έχει αποφορτιστεί από το συσσωρευμένο άγχος. Είναι μια αίσθηση γαλήνης που είχα ξεχάσει μέσα στην καθημερινότητά μου.
Φεύγω από το γραφείο νιώθοντας ανάλαφρη και καλοδιάθετη. Σκεφτόμουν πόσο σημαντικό είναι να αφεθούμε σε όσα μας τρομάζουν, να εξερευνήσουμε εναλλακτικές θεραπείες και να μην φοβόμαστε το άγνωστο, αλλά να το βιώσουμε πρώτα.
