«Αυτή τη στιγμή, τα μόνα φάρμακα που παίρνω είναι αντικαταθλιπτικά και, λόγω της εγκυμοσύνης μου στο έκτο παιδί, ο γυναικολόγος μου μείωσε τη δόση», δηλώνει η 35χρονη σύζυγος του αστυνομικού της Βουλής, ο οποίος κατηγορείται για σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών του. Η γυναίκα υποστηρίζει ότι ο σύζυγός της την ανάγκαζε να συμμετέχει σε κακοποιητικές πράξεις, κάτι που εκείνος αρνείται κατηγορηματικά.
Η 35χρονη, μιλώντας στην εκπομπή του MEGA, εξηγεί ότι οι κατηγορίες του συζύγου της, που την χαρακτηρίζει διαταραγμένη, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. «Έχω διαγνωστεί με κατάθλιψη λόγω της χρόνιας κακοποίησης που υφίσταμαι τα τελευταία χρόνια. Πήγα σε ψυχιατρείο, όπου οι ώρες ήταν δύσκολες. Εκείνη την περίοδο βρήκα τη δύναμη να τον καταγγείλω, καθώς ήμουν μακριά του», αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Αυτή τη στιγμή, τα μόνα φάρμακα που παίρνω είναι αντικαταθλιπτικά και, λόγω της εγκυμοσύνης μου στο έκτο παιδί, ο γυναικολόγος μου μείωσε τη δόση», προσθέτει η 35χρονη, υπογραμμίζοντας την κατάσταση της υγείας της.
Σχετικά με τις πρόσφατες δηλώσεις του συζύγου της, τονίζει: «Τώρα θυμήθηκε τα παιδιά μας; Τώρα θυμήθηκε να είναι καλός πατέρας; Περιμένω να ολοκληρωθεί η διαδικασία και θα κάνω το καλύτερο δυνατό για τα παιδιά μου και την οικογένειά μου».
Τι υποστηρίζει ο αστυνομικός της Βουλής
Ο αστυνομικός της Βουλής υποστηρίζει ότι υπάρχουν πολλά στοιχεία που πρέπει να εξεταστούν, όπως λάπτοπ και κάμερες που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια της έρευνας. «Λέει ότι δεν κακοποίησε ποτέ τα παιδιά του και ότι η γυναίκα του είναι ψυχικά ασθενής. Όσον αφορά το δεύτερο κοριτσάκι, ισχυρίζεται ότι φαίνεται κακοποιημένο λόγω ενός ατυχήματος με κούκλα όταν ήταν μωρό», δήλωσε ο επίτιμος πρόεδρος των Αστυνομικών Νοτιοανατολικής Αττικής, Γιώργος Καλλιακμάνης, στην εκπομπή «Σήμερα» του ΣΚΑΪ. «Είδαμε ένα περιβάλλον που αδιαφορούσε», πρόσθεσε.
Η ψυχολόγος Στέλλα Αργυρίου, μιλώντας στο MEGA, επισημαίνει ότι «σε όλες τις υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας παρατηρούμε πολλά κενά, κυρίως λόγω της γραφειοκρατίας, που αναγκάζει τα θύματα να είναι ψύχραιμα και να διαχειρίζονται δύσκολες καταστάσεις». Προσθέτει ότι «ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά, αναμένουμε από τους συγγενείς να τα αναλάβουν, καθώς αυτά έχουν μεγάλη ανάγκη από σταθερότητα. Δυστυχώς, δεν είδαμε κάτι τέτοιο, αλλά ένα περιβάλλον που δεν είχε ιδέα ή αδιαφορούσε, γεγονός που εξηγεί γιατί κανείς δεν αναλαμβάνει τα παιδιά».
«Είναι λυπηρό ότι, ενώ έχουν συμβεί όλα αυτά, δεν υπάρχει κάποιος στο συγγενικό περιβάλλον που να ανοίξει τις φτερούγες του και να αγκαλιάσει αυτά τα πληγωμένα παιδιά», καταλήγει η ψυχολόγος.
