Ο Νίκος Ρωμανός προχώρησε σε δήλωση, την πρώτη του τοποθέτηση μετά τη σύλληψή του για την υπόθεση της έκρηξης στους Αμπελοκήπους.
Ο Ρωμανός, ο οποίος βρίσκεται σε προφυλάκιση λόγω αποτυπώματος που βρέθηκε σε σακούλα στο διαμέρισμα όπου σημειώθηκε η έκρηξη, δηλώνει με σαφήνεια ότι αρνείται το κατηγορητήριο στο σύνολό του.
Στην δήλωσή του, αναφέρει ότι η ζωή του «πουλιέται ως πολιτικό προϊόν στο ράφι του επικοινωνιακού σούπερ μάρκετ, με το κόστος της σακούλας να χρεώνεται σε εμένα». Τονίζει επίσης ότι δεν θα αποδεχτεί την προφυλάκιση χωρίς να δώσει νομική και πολιτική μάχη για να κερδίσει πίσω τη ζωή του.
Ακολουθεί η δήλωσή του: «Δευτέρα 18 Νοεμβρίου, ήταν η μέρα που ο χρόνος σταμάτησε για άλλη μια φορά για εμένα. Κουκουλοφόροι της αντιτρομοκρατικής, χειροπέδες, κρατητήρια, τηλεοπτικές κάμερες, δελτία ειδήσεων, δημοσιογραφικά σενάρια, αστυνομικές θεωρίες.
Πίσω από αυτό το γνώριμο μοτίβο και την επικοινωνιακή καταιγίδα ενοχής, υπάρχει μια άλλη πραγματικότητα.
Είναι τα τραύματα που επαναφέρονται, τσακίζοντας οικογένειες, καταστρέφοντας ανθρώπινες σχέσεις, και εκμηδενίζοντας όνειρα και ελπίδες. Μια ζωή που καταδικάζεται ξανά στον θάνατο του παγωμένου χρόνου.
Η γλώσσα της αλήθειας δεν μπορεί να κρυφτεί, και επαναλαμβάνω: αρνούμαι το κατηγορητήριο στο σύνολό του.
Ένα κατηγορητήριο αβάσιμο και διογκωμένο, που δημιουργεί περισσότερα ερωτήματα από όσα απαντά. Ακολουθώντας την πολιτική λογική του αντιτρομοκρατικού νόμου, όλοι θεωρούνται ένοχοι μέχρι αποδείξεως του εναντίον. Η γλώσσα που μίλησε το σύστημα έχει ήδη εκδώσει την καταδίκη της.
Έχω γίνει ένα περιφερόμενο λάφυρο προς εκμετάλλευση, ένα έκθεμα στα μουσεία του ψεύδους και της λήθης, με την ταμπέλα του «τρομοκράτη» κρεμασμένη πάνω μου, προς παρατήρηση από αφελείς και τρομαγμένους επισκέπτες.
Για όσους παίζουν ανθρώπινες ζωές σε ένα χυδαίο πολιτικό παιχνίδι, θα επαναλάβω τα αυτονόητα.
Από τον ματωμένο πεζόδρομο της Μεσολογγίου, τα ανακριτικά γραφεία, τους γκρίζους διαδρόμους των φυλακών, τα δικαστικά έδρανα, και τον αργό θάνατο του εγκλεισμού, δεν παραδίδω ούτε χιλιοστό από τις επιλογές μου, που έγιναν με όλη μου την ψυχή και με μεγάλο κόστος.
Αυτές οι επιλογές αποτελούν κομμάτι της ιστορίας μιας γενιάς που εξεγέρθηκε, και πάνω στην οποία το πολιτικό σύστημα ξέπλυνε τις αμαρτίες του.
Αλλά τώρα δεν βρίσκομαι στη φυλακή λόγω συνειδητών επιλογών που κουβαλούσαν ρίσκα.
Αντίθετα, η ζωή μου πουλιέται ως πολιτικό προϊόν στο ράφι του επικοινωνιακού σούπερ μάρκετ, με το κόστος της σακούλας να χρεώνεται σε εμένα, περιμένοντας τους ψηφοφόρους να αγοράσουν κομμάτι-κομμάτι το εμπόρευμα.
Είναι πραγματικά θλιβερό ότι θα κληθώ να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας, έχοντας πάνω από το κεφάλι μου μια επαπειλούμενη καταδίκη που θα με καταδικάσει να ζω ξανά ως φυλακισμένος.
Έχω ζήσει το μισό της ενήλικης ζωής μου στη φυλακή. Δεν θα αποδεχτώ αυτή την άδικη στατιστική που με σκεπάζει μέσα σε τσιμέντο και κάγκελα.
Δεν θα αποδεχτώ μέτρα όπως η προφυλάκιση χωρίς νομική και πολιτική μάχη για να κερδίσω πίσω τη ζωή μου.
Σε αυτή την αναγκαία πρώτη τοποθέτησή μου, θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όσους στάθηκαν δίπλα μου με ανιδιοτελή αγάπη. Ο αγώνας για τη δικαίωσή μου και την απαλλαγή μου από αυτό το άδικο κατηγορητήριο τώρα ξεκινά.
Αντί επιλόγου…
Τιμή σ’ εκείνους που στη ζωή τους
όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι και ίσιοι σ’ όλες τους τις πράξεις,
αλλά με λύπη και ευσπλαχνία·
γενναίοι όταν είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλι γενναίοι,
συντρέχοντες όσο μπορούν·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
και οι Μήδοι θα διαβούνε.
(Κωνσταντίνος Καβάφης)»
