Ένας σημαντικός Έλληνας αναλυτής των Διεθνών Σχέσεων συνήθιζε να λέει με χιούμορ ότι «η Αριστερά προδίδει την τάξη, ενώ η Δεξιά την πατρίδα». Αν και αυτή η δήλωση δεν αποτυπώνει πλήρως την πραγματικότητα, αναδεικνύει τους σοβαρούς κινδύνους που αντιμετωπίζουν τα αριστερά κόμματα όταν απομακρύνονται από σημαντικά κοινωνικά ζητήματα, καθώς και τα δεξιά κόμματα όταν αναγκάζονται να συμβιβαστούν σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, όπως είναι τα ελληνοτουρκικά.
Το τίμημα το 1993
Η Νέα Δημοκρατία πλήρωσε ακριβά την υποχώρηση της το 1993, όταν επιχείρησε να βρει λύση στο «Μακεδονικό» ζήτημα. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήθελε να προχωρήσει σε συμφωνία, αλλά η αντίσταση του Αντώνη Σαμαρά στη σκληρή γραμμή οδήγησε σε πτώση της κυβέρνησης και στη διάσπαση του κόμματος.
Το ρήγμα το 2012
Μια παρόμοια κατάσταση σημειώθηκε το 2012, όταν η Νέα Δημοκρατία κλήθηκε να εφαρμόσει τα μνημόνια, τα οποία θεωρούνταν από πολλούς ως συμφωνία υποδούλωσης της χώρας. Ο Αντώνης Σαμαράς αρχικά υποστήριξε τα μνημόνια, αλλά στη συνέχεια αναγκάστηκε να ακολουθήσει την πολιτική της «There is no alternative» (ΤΙΝΑ), οδηγώντας σε σοβαρές εσωτερικές συγκρούσεις και τη γέννηση των Ανεξάρτητων Ελλήνων, οι οποίοι τελικά αποδείχθηκαν μη βιώσιμοι.
Τα ελληνοτουρκικά στο τραπέζι
Σήμερα, η Νέα Δημοκρατία αντιμετωπίζει μια νέα κρίση, αυτή τη φορά γύρω από τα ελληνοτουρκικά. Η κυβέρνηση δείχνει απροθυμία να απαντήσει δυναμικά στις προκλήσεις από την Τουρκία, γεγονός που έχει προκαλέσει ανησυχία εντός του κόμματος. Αν και οι φωνές διαμαρτυρίας δεν είναι ακόμα ισχυρές, οι παρεμβάσεις των πρώην πρωθυπουργών Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά είναι ανησυχητικές για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί συνεχίζουν να θέτουν το θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και προειδοποιούν ότι οποιαδήποτε συμφωνία που περιλαμβάνει υποχωρήσεις δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Παρά την κυριαρχία του Μητσοτάκη, τουλάχιστον 15 βουλευτές έχουν δηλώσει ότι θα εναντιωθούν σε οποιοδήποτε διάλογο που θα παραβιάσει τις κόκκινες γραμμές της χώρας.
Η κατάσταση αυτή αναμένεται να επιδεινωθεί καθώς οι ελληνοτουρκικοί διάλογοι προχωρούν, ενώ οι πρώην πρωθυπουργοί θα εντείνουν τις δημόσιες εμφανίσεις τους ενόψει των προεδρικών εκλογών. Η κυβέρνηση του Μαξίμου είναι αποφασισμένη να περιορίσει αυτή τη συζήτηση και να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη προς τις προθέσεις της.
Αναμφίβολα, η ατμόσφαιρα που δημιουργείται γύρω από υποχωρήσεις, ακόμη και αν δεν υπάρξει τελική συμφωνία, μπορεί να βλάψει την παράταξη, να αποσυντονίσει την κυβέρνηση και να αποσυσπειρώσει την κοινοβουλευτική ομάδα.
Η πραγματικότητα αυτή σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με τον τρόπο που τα κόμματα σχηματίζουν πολιτική και αντιπολίτευση, αλλά και με την εκπαίδευση των μελών τους. Τα εθνικά ζητήματα υπήρξαν πάντα προνομιακό πεδίο για την ελληνική δεξιά, κυρίως όταν αυτή βρίσκεται στην αντιπολίτευση, καθώς τότε οι πατριωτικές ρητορικές βρίσκουν έδαφος.
Αυτή η αναδιάρθρωση του κειμένου διατηρεί την ουσία και την πληροφορία του αρχικού κειμένου, ενώ ταυτόχρονα προσφέρει μια πιο κατανοητή και συνεκτική παρουσίαση.