Ο Βασίλης Σαμπράκος προσπαθεί να κατανοήσει την απόφαση του Παναθηναϊκού να απολύσει τον προπονητή Ντιέγκο Αλόνσο, μόλις 48 ώρες μετά την δήλωση στήριξής του από τη διοίκηση. Αυτή η απόφαση ελήφθη την Τρίτη, 97 ημέρες μετά την έναρξη της θητείας του Αλόνσο, και εγείρει ερωτήματα σχετικά με τη διαδικασία λήψης αποφάσεων στην ομάδα.
Η διοίκηση του Παναθηναϊκού, την Κυριακή, είχε δώσει την εντύπωση ότι στηρίζει τον Αλόνσο, επικαλούμενη την πρόσφατη καλή απόδοση της ομάδας απέναντι στον Άρη και ένα ευνοϊκό πρόγραμμα αγώνων. Ωστόσο, μόλις δύο ημέρες αργότερα, η απόφαση να τον απολύσουν ακυρώνει αυτή την υποστήριξη. Αυτό δείχνει μια διαχείριση που φαίνεται να είναι αυθόρμητη και χωρίς στρατηγική σκέψη.
Η τακτική αυτή θυμίζει την κατάσταση όπου κάποιος παραγγέλνει ένα πιάτο και, αφού το παραλάβει, αλλάζει γνώμη και ζητάει κάτι άλλο χωρίς να έχει καμία λογική αιτιολόγηση για την αλλαγή. Ποια είναι η τεκμηρίωση για αυτή την ξαφνική αλλαγή απόφασης; Είναι απλώς μια επιθυμία της στιγμής.
Στον κόσμο του ποδοσφαίρου, οι διευθυντές ποδοσφαίρου έχουν ομάδες συνεργατών που παρακολουθούν και αναλύουν τα δεδομένα της ομάδας, ώστε να λαμβάνουν τεκμηριωμένες αποφάσεις. Υπό κανονικές συνθήκες, την Κυριακή θα έπρεπε να είχαν όλες τις πληροφορίες για να αποφασίσουν αν θα στηρίξουν ή όχι τον Αλόνσο. Ωστόσο, φαίνεται ότι η απόφαση ελήφθη χωρίς αυτές τις πληροφορίες.
Η αλλαγή προπονητή είναι μια διαδικασία που απαιτεί προσεκτική σκέψη και ανάλυση. Ο Παναθηναϊκός φαίνεται να έχει επιλέξει τον Ρουί Βιτόρια, έναν προπονητή που είχε εξετάσει και το περασμένο καλοκαίρι. Η ερώτηση είναι γιατί δεν τον προτίμησε τότε και τι έχει αλλάξει τώρα; Ποιες είναι οι ρεαλιστικές προσδοκίες όταν παραδίδεται η ομάδα σε έναν προπονητή που δεν έχει εμπειρία στην ελληνική αγορά; Θα του δοθεί και σε αυτόν 97 ημέρες για να αποδείξει την αξία του;
Επιπλέον, το αγωνιστικό στυλ του Βιτόρια διαφέρει σημαντικά από αυτό του Αλόνσο. Ο Πορτογάλος προπονητής εστιάζει στην κατοχή της μπάλας και στις τακτικές επιθέσεις, ενώ ο Αλόνσο προτιμούσε άμεσες επιθέσεις και γρήγορες μεταβάσεις. Αυτή η αλλαγή στυλ μπορεί να δημιουργήσει σύγχυση στους παίκτες και να επηρεάσει αρνητικά την απόδοσή τους.
Στο κανονικό ποδόσφαιρο, οι ομάδες επιλέγουν ένα συγκεκριμένο μοντέλο παιχνιδιού και προσπαθούν να διατηρήσουν την αγωνιστική τους ταυτότητα, ώστε να μην ακυρώνονται οι μεταγραφές και να μην αποδιοργανώνεται το ρόστερ. Στον Παναθηναϊκό, οι παίκτες έχουν περάσει από διάφορα μοντέλα παιχνιδιού μέσα σε 10 μήνες, κάτι που μπορεί να προκαλέσει αστάθεια και σύγχυση. Ποια διαδικασία σκέψης οδηγεί μια ομάδα να αλλάζει μοντέλο παιχνιδιού κάθε 100 ημέρες; Φαίνεται ότι το μόνο κριτήριο είναι η επιθυμία της στιγμής.
