Μια νέα ανάλυση από τη Βρετανία αποκαλύπτει ότι η γενιά που μεγάλωσε με περιορισμένη πρόσβαση σε ζάχαρη διατρέχει σημαντικά μικρότερο κίνδυνο να αναπτύξει υπέρταση και διαβήτη τύπου 2. Αυτή η ανακάλυψη έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά προηγούμενων ερευνών που έχουν αναδείξει τις αρνητικές επιπτώσεις της υπερβολικής κατανάλωσης ζάχαρης στον μεταβολισμό.
Η μελέτη, που δημοσιεύεται στο έγκριτο περιοδικό Science, δείχνει ότι η ποσότητα ζάχαρης που καταναλώνει ένα παιδί κατά τα πρώτα δύο χρόνια της ζωής του, και ειδικότερα τους πρώτους έξι μήνες, έχει σημαντική επίδραση στην πιθανότητα εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 στην ενήλικη ζωή.
Σύμφωνα με την ανάλυση, τα παιδιά γυναικών που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες ζάχαρης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν διαβήτη ή υπέρταση αρκετές δεκαετίες αργότερα. Ωστόσο, η Ταντίντζα Γκράτσνερ, επικεφαλής της μελέτης, διευκρίνισε ότι αυτό δεν σημαίνει ότι οι έγκυες γυναίκες και τα μικρά παιδιά θα πρέπει να εξαλείψουν εντελώς τη ζάχαρη από τη διατροφή τους. Αντίθετα, είναι σημαντικό να περιορίσουν την κατανάλωσή της, καθώς οι περισσότερες έγκυες και θηλάζουσες γυναίκες στις ΗΠΑ καταναλώνουν τρεις φορές την προτεινόμενη μέγιστη ποσότητα πρόσθετης ζάχαρης.
Βρετανός μπακάλης διανέμει τρόφιμα με κουπόνια το 1943 (United States Office of War Information)
Μεταπολεμική γλύκα
Καθώς η Γκράτσνερ, μία από τις τρεις οικονομολόγους του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας που συμμετείχαν στη μελέτη, ήταν έγκυος στο πρώτο της παιδί και περιορισμένη στο κρεβάτι λόγω ιατρικών οδηγιών, σκέφτηκε: «Όχι, όχι, όχι! Μόνο αυτό που έλειπε. Πιθανότατα έτρωγα σοκολάτες όλη την ώρα». Αυτή η προσωπική εμπειρία προσθέτει μια ενδιαφέρουσα διάσταση στη μελέτη.
Η οικονομική κατάσταση στη μεταπολεμική Βρετανία της δεκαετίας του 1950 προσέφερε στους ερευνητές μια σπάνια ευκαιρία να μελετήσουν τη σύνδεση μεταξύ της διατροφής των παιδιών και των μελλοντικών προβλημάτων υγείας τους. Η διανομή τροφίμων με δελτίο καταργήθηκε για τα περισσότερα τρόφιμα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1945, αλλά η ζάχαρη παρέμεινε υπό περιορισμούς έως το 1953.
Αρχικά, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η κατανάλωση ζάχαρης αυξήθηκε σημαντικά μετά την κατάργηση των δελτίων. Στη συνέχεια, εξερεύνησαν δεδομένα από το UK Biobank, μια τράπεζα ιατρικών και γενετικών πληροφοριών, εστιάζοντας σε άτομα που γεννήθηκαν πριν και μετά την άρση των περιορισμών. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης έδειξαν ότι οι άνθρωποι που είχαν συλληφθεί κατά την περίοδο των περιορισμών είχαν 35% μικρότερη πιθανότητα να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2 και 20% μικρότερο κίνδυνο υπέρτασης.
Αν και οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι τα αποτελέσματα μπορεί να επηρεάζονται από άλλους παράγοντες, όπως η διατροφή, το στρες ή οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες της εποχής, η επίδραση που παρατηρείται είναι τόσο σημαντική που δεν μπορεί να αποδοθεί σε άλλες αιτίες. Η Βαλεντίνα Ντούκε, οικονομολόγος από το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, σχολίασε ότι τα ευρήματα είναι «αδιαμφισβήτητα» και ότι η μεγάλη αλλαγή σχετίζεται με την κατανάλωση ζάχαρης.
Εντυπωσιακά, δεν είναι μόνο η υπερβολική κατανάλωση ζάχαρης που μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο διαβήτη. Μια άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Nature τον Αύγουστο, κατέδειξε ότι τα παιδιά γυναικών που ήταν έγκυες σε περιόδους λιμού διατρέχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη.
