Αλέκος Τζανετάκος: Ένας Θρυλικός Δευτεραγωνιστής του Ελληνικού Κινηματογράφου
Ο Αλέκος Τζανετάκος υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές φιγούρες του ελληνικού κινηματογράφου, γνωστός για τις «αληθινές» καρπαζιές που δεχόταν στις ταινίες και τις θεατρικές του παραστάσεις. Με την χαρακτηριστική του αίσθηση του χιούμορ, περιέγραφε πώς οι σφαλιάρες του Λάμπρου Κωνσταντάρα τον έκαναν να νιώθει τον σβέρκο του να… κουδουνίζει!
Η Πρώιμη Ζωή και οι Δυσκολίες
Γεννημένος το 1937 στα Μανιάτικα του Πειραιά, ο Τζανετάκος μεγάλωσε σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, ως το μοναδικό αγόρι ανάμεσα σε πέντε αδέρφια. Από πολύ μικρός αναγκάστηκε να εργαστεί σε διάφορες χειρωνακτικές δουλειές, όπως το καθάρισμα αυλών και πεζοδρομίων, προκειμένου να συνεισφέρει στην οικογένειά του.
«Ξεκίνησα να δουλεύω από πολύ μικρός, κάνοντας οποιαδήποτε δουλειά. Σφουγγαρίκι στις αυλές και στα πεζοδρόμια των πλουσίων. Δεν ντρεπόμουν, αλλά ποτέ δεν ζητιάνεψα…» είχε πει αναφερόμενος στην παιδική του ηλικία.
Παρά τις δυσκολίες, διατήρησε την αξιοπρέπειά του, θυμόμενος ότι «Περιμέναμε πώς και πώς να έρθει η Κυριακή για να φάμε κρέας με μακαρόνια. Τις άλλες μέρες θυμάμαι τη μάνα μου να βρέχει μια μικρή φέτα ψωμί και να την πασπαλίζει με λίγη ζάχαρη».
Η Στροφή στην Τέχνη
Η καλλιτεχνική του πορεία άρχισε να διαμορφώνεται από την έμπνευση που του πρόσφεραν οι αδερφές του, γνωστές ως «Τζάνετ Σίστερς». Ενώ εκείνες διακρίνονταν ως μουσικοχορευτικό ντουέτο, ο Αλέκος αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο της υποκριτικής. Σπούδασε στη Σχολή Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν και στην Κινηματογραφική Σχολή του Λυκούργου Σταυράκου, αποφοίτησε με άριστα.
Από το Θέατρο στον Κινηματογράφο
Η καριέρα του ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950 με εμφανίσεις στο θέατρο και το 1956 έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στην ταινία «Η Αρπαγή της Περσεφόνης». Στη συνέχεια συνεργάστηκε με σημαντικούς θιάσους, όπως αυτοί του Αλέκου Σακελλάριου. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, υπέγραψε συμβόλαιο με τη Φίνος Φιλμ και συμμετείχε σε δημοφιλείς ταινίες όπως «Ο Ηλίας του 16ου» και «Μερικοί το Προτιμούν Κρύο», αφήνοντας πίσω του την ανέχεια της παιδικής του ηλικίας.
Η Μοναξιά και η Απομάκρυνση από τη Δημοσιότητα
Παρά την επιτυχία του, ο Τζανετάκος δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει σε παραγωγές της Φίνος Φιλμ, γεγονός που τον απογοήτευσε. Αργότερα, όμως, βρήκε μεγαλύτερη αναγνώριση στην εταιρεία Καραγιάννης-Καρατζόπουλος και στον τομέα της βιντεοκασέτας, όπου αναδείχθηκε ως πρωταγωνιστής. Σημαντική ήταν και η συμβολή του στο θεατρικό έργο «Ο Τρελός του Λούνα Παρκ» δίπλα στον Θανάση Βέγγο.
Ωστόσο, αποτραβήχτηκε σταδιακά από τη δημοσιότητα, απογοητευμένος από το star system της εποχής. Ίδρυσε δικό του θίασο το 1985 και παρουσίασε παραστάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έμεινε ανύπαντρος, παρά τους 17 αρραβώνες, και περνούσε τις νύχτες του σαν «μοναχικός λύκος», όπως έλεγε ο ίδιος, βρίσκοντας εσωτερική ηρεμία στη μοναξιά του.
Η Κληρονομιά του Αλέκου Τζανετάκου
Ο Αλέκος Τζανετάκος άφησε το στίγμα του στον ελληνικό κινηματογράφο, όχι ως πρωταγωνιστής, αλλά ως ένας ταλαντούχος δευτεραγωνιστής που κατέκτησε τις καρδιές του κοινού. Η μοναδική του κωμική παρουσία, ακόμα και σε μικρούς ρόλους, απέδειξε ότι το πραγματικό ταλέντο δεν χρειάζεται όλη την οθόνη για να λάμψει.
Πέθανε στις 11 Απριλίου 2010, καταβεβλημένος από προβλήματα υγείας, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τους φίλους που κάποτε τον περιέβαλαν.
Μαίρη Μεταξά: Η Λατρεμένη «Μάνα» του Ελληνικού Κινηματογράφου
Η Μαίρη Μεταξά υπήρξε μία από τις πιο αγαπητές παρουσίες του ελληνικού κινηματογράφου, γνωστή κυρίως ως η μητέρα του Κώστα Βουτσά. Γεννημένη στη Βόρεια Θράκη και μεγαλωμένη σε μια μεγαλοαστική οικογένεια, έκανε την πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο το 1958 στην ταινία «Η κυρά μας η μαμή», υποδυόμενη μια χωριάτισσα.
Η καριέρα της απογειώθηκε χάρη στον Δαλιανίδη, ο οποίος της πρόσφερε πολλούς κωμικούς ρόλους, κυρίως ως η φωνακλού μητέρα του Βουτσά. Στη διάρκεια της δεκαετίας του ’60, συμμετείχε σε πολλές ταινίες, όπως «Ο ξυπόλυτος πρίγκιψ» και «Γαμπρός απ’ το Λονδίνο».
Η τελευταία της εμφάνιση στον κινηματογράφο ήταν το 1973 στην ταινία «20 γυναίκες κι εγώ». Αργότερα, συμμετείχε σε τηλεοπτικές σειρές, αλλά αναγκάστηκε να αποσυρθεί λόγω προβλημάτων υγείας, υποφέροντας από χρόνια αναπνευστικά προβλήματα.
Στις 10 Ιανουαρίου, έφυγε από τη ζωή μόνη και ξεχασμένη, με μοναδικό υποστηρικτή τον κινηματογραφικό της «γιο» Κώστα Βουτσά. Στην κηδεία της ελάχιστοι την συνόδευσαν στην τελευταία της κατοικία, με τον ηθοποιό Αρτέμη Μάτσα να αναφέρει στον επικήδειο: «Έφυγες τυλιγμένη στη μοναξιά. Αλλά ο θάνατος στην εποχή μας θέλει δημόσιες σχέσεις».
