Ένα δικαστήριο στο Βέλγιο αποφάσισε ότι η χώρα πρέπει να καταβάλει αποζημίωση εκατομμυρίων δολαρίων σε πέντε γυναίκες μιγάδες, οι οποίες απομακρύνθηκαν βίαια από τις μητέρες τους στο βελγικό Κονγκό κατά την παιδική τους ηλικία. Οι δικαστές χαρακτήρισαν αυτή την αποικιακή πρακτική «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας», σύμφωνα με το Al Jazeera.
Η απόφαση αυτή, που εκδόθηκε τη Δευτέρα από το Εφετείο των Βρυξελλών, ήρθε μετά από μια μακρά νομική μάχη που διεξήγαγαν οι θιγόμενες γυναίκες. Μια προηγούμενη απόφαση από κατώτερο δικαστήριο το 2021 είχε απορρίψει τους ισχυρισμούς τους, αλλά το Εφετείο διέταξε τώρα το βελγικό κράτος να αποζημιώσει τις γυναίκες για την ηθική βλάβη που υπέστησαν λόγω της απώλειας της σύνδεσής τους με τις μητέρες τους και της ταυτότητάς τους.
Συνολικά, οι πέντε γυναίκες θα λάβουν 250.000 ευρώ. Ήταν μεταξύ χιλιάδων παιδιών μικτής καταγωγής που αρπάχτηκαν από τις μητέρες τους στο πρώην Βελγικό Κονγκό και μεταφέρθηκαν βίαια σε απομακρυσμένες περιοχές ή ακόμα και στο Βέλγιο για υιοθεσία.
Οι γυναίκες, ηλικίας 70 έως 80 ετών, είναι οι Μπίτου Μπινγκί, Λέα Ταβάρες Μουχίνγκα, Σιμόν Βαντενμπρόεκε Νγκαλούλα, Νόελ Βερμπέκεν και Μαρί Χοσέ Λοσί. Όλες τους μεταφέρθηκαν με τη βία στην ίδια ιεραποστολή στην επαρχία Κασάι του Κονγκό όταν ήταν μωρά, όπου έζησαν με άλλους μιγάδες.
Το κράτος δικαιολογούσε αυτές τις απαγωγές με βάση έναν αποικιακό νόμο, ενώ οι αρχές άλλαξαν τα ονόματα των παιδιών ώστε να μην μπορούν να συνδεθούν με τις οικογένειές τους. Μόνο το 1959, όταν οι τρεις αποικίες πλησίαζαν στην ανεξαρτησία, οι απαγωγές άρχισαν να μειώνονται.
Η βίαιη διακυβέρνηση του βασιλιά Λεοπόλδου Β’ είχε προκαλέσει τον θάνατο και τον ακρωτηριασμό εκατομμυρίων Κονγκολέζων, και το βελγικό κράτος ανέλαβε την κατοχή, συνεχίζοντας ένα σύστημα εκμετάλλευσης μέχρι το 1960. Οι βελγικές αποικιακές αρχές φοβούνταν τα «μικτά» παιδιά, καθώς η ύπαρξή τους αμφισβητούσε την φυλετική θεωρία που χρησιμοποιούσαν για να δικαιολογήσουν την αποικιοκρατία.
Η δικαστική διαδικασία ξεκίνησε το 2021, και οι δικηγόροι του Βελγίου υποστήριξαν ότι οι απαγωγές ήταν νόμιμες εκείνη την εποχή. Ωστόσο, οι γυναίκες άσκησαν έφεση και οι ακροάσεις συνεχίστηκαν μέχρι το 2024, όπου κατέθεσαν την κακοποίηση που είχαν υποστεί. «Το βελγικό κράτος μας ξερίζωσε, μας απέκοψε από τους ανθρώπους μας», δήλωσε μία από τις ενάγουσες.
Τελικά, το Εφετείο αναγνώρισε την ευθύνη του βελγικού κράτους για τις απαγωγές και τον συστηματικό φυλετικό διαχωρισμό, εκδίδοντας μια απόφαση που μπορεί να επηρεάσει και άλλα ευρωπαϊκά κράτη με παρόμοια εγκλήματα κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας.
