Για πολλές δεκαετίες, έχουμε ακούσει το γνωστό αφήγημα που αναφέρεται στη γερμανική ενοχή, το οποίο υποτίθεται ότι έχει γαλουχήσει τις μεταπολεμικές γενιές Γερμανών. Αυτό το αφήγημα αποσκοπεί στο να τους προσφέρει μια αίσθηση ταπεινότητας απέναντι σε εκείνους που υπέφεραν από τις γερμανικές θηριωδίες, προκειμένου να ενισχυθεί η οικονομική ευημερία της Γερμανίας. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα μόνο την υποκρισία της Γερμανίας εισπράττει.
Ο Γερμανός πρόεδρος Στάινμαϊερ επέλεξε να επισκεφθεί την Ελλάδα ακριβώς μία ημέρα μετά την επέτειο του ΟΧΙ, γεγονός που έχει τη δική του σημειολογία, αν όχι και προκλητικότητα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, πολιτικά πρόσωπα στην Ελλάδα συχνά μιλούν με το ύπουλο δόγμα του κατευνασμού περί «αλλαγής σελίδας» και της ανάγκης να «κοιτάξουμε μπροστά», υποστηρίζοντας ότι «έχουν περάσει τόσες δεκαετίες και είναι καιρός να προχωρήσουμε».
Αν κάποιος εμβαθύνει στην ακλόνητη γερμανική πολιτική αντίληψη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα, θα μπορέσει να αποκαλύψει το βαθιά υποκινούμενο σκεπτικό πίσω από αυτές τις δηλώσεις.
1. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στέρησε από την Ελλάδα τη δυνατότητα πληθυσμιακής ανάπτυξης. Οι γερμανικές θηριωδίες και ο λιμός που επέβαλαν οι ναζί οδήγησαν στο θάνατο 800.000 Ελλήνων, σε μια εποχή που η χώρα είχε πληθυσμό μόλις 7.300.000. Επιπλέον, σύμφωνα με τις αναφορές των ελληνικών κυβερνήσεων, υπήρξε έλλειμμα γεννήσεων 300.000 παιδιών, με συνολικές πληθυσμιακές απώλειες να φτάνουν τα 1.106.922 άτομα.
2. Το γερμανικό κράτος εκμεταλλεύτηκε τον πλούτο της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το περιοδικό «Spiegel» το 2013 αναγνώρισε ότι το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα ανέρχεται σε 162 δισ. ευρώ, ποσό που σε σημερινές τιμές ξεπερνά τα 300 δισ., περισσότερο από το σύνολο του ελληνικού ΑΕΠ. Παρά τις εκκλήσεις, η Γερμανία, με τη συνενοχή ελληνικών κυβερνήσεων, αρνείται να συζητήσει την επιστροφή του πλούτου που έχει κλέψει, στερώντας από την κατεστραμμένη Ελλάδα την ευκαιρία να ανακάμψει.
3. Η Γερμανία εξήγαγε τη διαφθορά της για να ελέγξει τις ξένες αγορές. Με τη νομοθέτηση της επιτρεπόμενης δωροδοκίας σε ξένες κυβερνήσεις και αξιωματούχους από γερμανικές εταιρείες, η Γερμανία εξασφάλισε συμβόλαια σε πολλές χώρες. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το σκάνδαλο Siemens.
4. Από το 2016, η Γερμανία έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε «αποθήκη μεταναστών», προκειμένου να αποφύγει το πολιτικό κόστος από την αύξηση των προσφυγικών ροών. Η Γερμανία, που αυτοαποκαλείται ευρωπαΐστρια, συνεχίζει να εφαρμόζει στραγγαλιστικές μεθόδους εις βάρος χωρών που δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντά της, χωρίς να διστάσει να καταστρέψει ολόκληρες χώρες ή και την Ευρώπη.
Δυστυχώς, η Γερμανία αποδεικνύει συνεχώς ότι δεν μπορεί να είναι «φίλη» της Ελλάδας, καθώς κάθε φορά που της δίνεται η ευκαιρία, είτε με επίσημες είτε με υπονοούμενες ενέργειες, υπονομεύει τη χώρα μας και τον λαό της. Αντίθετα, διατηρεί θερμές σχέσεις με την Τουρκία, ιστορικό της σύμμαχο, ακόμα και από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Στάινμαϊερ, που θα επισκεφθεί τη μαρτυρική Κάνδανο, όπως είχε κάνει και ο προκάτοχός του Γκάουκ με τους Λιγκιάδες, υποστηρίζει σταθερά την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. Το Βερολίνο δεν έχει κανένα ενδοιασμό να προμηθεύσει όπλα στον Ερντογάν, ο οποίος απειλεί την Ελλάδα.
Καμία υποκριτική συγγνώμη δεν αρκεί για όσα έχει προκαλέσει η Γερμανία στη χώρα μας για πάνω από 80 χρόνια. Απαιτούνται συγκεκριμένες πράξεις. Ένα πρώτο και ελάχιστο βήμα θα ήταν η επιστροφή του κλεμμένου πλούτου που έχει καρπωθεί το γερμανικό κράτος, επιβαρύνοντας τις ελληνικές γενιές.
Η Γερμανία, που το 2010 κατηγορούσε την Ελλάδα για τα χρέη της, ποτέ δεν αποπλήρωσε τα δικά της χρέη, παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε δύο παγκόσμιους πολέμους. Αντίθετα, της δόθηκε η δυνατότητα να ανασυνταχθεί με την αμερικανική και ευρωπαϊκή οικονομική βοήθεια.
Το θέαμα δεν είναι καινούργιο και πλησιάζει να γίνει έθιμο. Αυτές τις ημέρες, όπως και το φθινόπωρο του 2018, παρακολουθούμε την καθιερωμένη επίσκεψη του Γερμανού προεδρου, Στάινμαϊερ, σε μαρτυρικές τοποθεσίες, όπου εκφωνεί λόγια του αέρα, λες και εκπληρώνει την υποχρέωση του για «διασφάλιση της ιστορικής μνήμης». Φαντασιώνεται, όπως και μέρος του ελληνικού πολιτικού συστήματος, ότι υπάρχει κάποια μορφή «φιλίας».
Ωστόσο, όταν η συζήτηση φτάνει στην ουσία, στα δισεκατομμύρια που έχει κλέψει η ενιαία και απαράλλαχτη Γερμανία, το Βερολίνο δεν δείχνει να νιώθει ούτε εξευτελισμό ούτε ντροπή. Το ζητούμενο είναι να μην αποζημιώσει ποτέ την Αθήνα, η οποία δίνει την ευκαιρία στον Γερμανό πρόεδρο να εμφανίζεται ως «γεφυροποιός» και φίλος.
Πηγή: Εφημερίδα Δημοκρατία
Διαβάστε ακόμα:
