Για 80 χρόνια, η Γερμανία προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της ότι είναι μια ξεχωριστή περίπτωση στην παγκόσμια Ιστορία. Δημιουργεί μια νέα «πραγματικότητα», ισχυριζόμενη ότι είναι το μοναδικό κράτος στον κόσμο που δεν έχει συνέχεια. Μέσα από διασπάσεις, ενοποιήσεις και αλλαγές, επιχειρεί να αποσυνδεθεί από τον Χίτλερ και να κόψει τον ομφάλιο λώρο με το παρελθόν του ίδιου έθνους και κράτους.
Σαν να μην υπήρξε ποτέ ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Σαν να ήταν ψηφοφόροι άλλου λαού αυτοί που έδωσαν στον Χίτλερ το 44% των ψήφων το 1933, με 17 εκατομμύρια ψήφους. Σαν να μην ήταν οι Γερμανοί αυτοί που διέπραξαν τα πιο σοβαρά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Σαν να μην καρπώθηκαν τα παιδιά και τα εγγόνια τους τα κλεμμένα, ανάμεσά τους και πάνω από 300-350 δισεκατομμύρια ευρώ, σε σημερινά λεφτά, που αρπάχτηκαν από τον ελληνικό λαό.
Μια μικρή χώρα, όπως η τότε κατεχόμενη Ελλάδα, συνεχίζει να υπερηφανεύεται για πράξεις αντίστασης όπως ο Γοργοπόταμος και πολλές άλλες. Αντίθετα, στη Γερμανία κατά τη διάρκεια της Χιτλερικής περιόδου δεν καταγράφηκε καμία αντίσταση από τον γερμανικό λαό. Μέχρι σήμερα, οι καγκελάριοι και οι πρόεδροι της Γερμανίας κουνάνε το δάχτυλο στην Ελλάδα, την καταδικάζουν σε φτώχεια και απομυζούν ό,τι μπορούν από τη χώρα, ενώ παραμένουν σοκαρισμένοι όταν επισκέπτονται τους τόπους των εγκλημάτων. Ζητούν μια εύκολη και δωρεάν «συγγνώμη», αλλά όταν η συζήτηση φτάνει στις αποζημιώσεις, δείχνουν πάντα τον «άγνωστο»… Χίτλερ ενός άλλου κράτους και ενός αόρατου έθνους. Αυτή η απάθεια και η σκόπιμη αποστασιοποίηση των γερμανικών ηγεσιών διατηρούν ζωντανή την οργή των συγγενών θυμάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για 80 χρόνια. Οι Γερμανοί, μαζί με γνωστά ελληνικά πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε. Όμως, κανείς δεν ξεχνά το χυμένο αίμα των ανθρώπων του.
Το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης Οφειλών της Γερμανίας πραγματοποίησε χθες συνέντευξη Τύπου στα Χανιά, εν όψει της σημερινής επίσκεψης του Γερμανού προέδρου, Στάινμαϊερ, ο οποίος είναι ο πρώτος που θα πατήσει το πόδι του στην Κρήτη.
Οι επιζώντες και οι απόγονοι των θυμάτων των γερμανικών θηριωδιών ζητούν δικαιοσύνη, όχι οίκτο. Θέλουν αποκατάσταση και όχι εκδίκηση. Ωστόσο, ο Στάινμαϊερ, οι καγκελάριοι και η πολιτική ελίτ της Γερμανίας αρνούνται πεισματικά να αναγνωρίσουν τις ευθύνες τους. Απλά επισκέπτονται για να εκφράσουν τη «ειλικρινή θλίψη» τους, χωρίς να αποδέχονται καμία από τις συνέπειες.
Ο Μανώλης Νικολακάκης από τον Αλικιανό περιέγραψε συγκλονιστικά: «Όταν εκτέλεσαν τον πατέρα μου, ήμουν επτά μηνών. Στον Αλικιανό έχουν γίνει πάνω από 200 εκτελέσεις, ομαδικές και ατομικές. Έχουμε χάσει το 1/3 των σπιτιών μας από τις γερμανικές βόμβες. Στο χωριό έγιναν τρεις ομαδικές εκτελέσεις. Η πρώτη συνέβη κατά τη διάρκεια της μάχης της Κρήτης, με έξι άτομα, από τα οποία το ένα γλίτωσε, αλλά σκοτώθηκε αργότερα.»
Συνεχίζοντας, ανέφερε: «Η δεύτερη ήταν στις 2 Ιουνίου 1941. Ξεχώρισαν τους άνδρες και, από αυτούς, 42 εκτελέστηκαν σε ομάδες. Οι εκτελούμενοι έπεφταν στον τάφο που είχαν ανοίξει οι ίδιοι. Αμέσως μετά, έριχναν τις χαριστικές βολές και έριχναν και χειροβομβίδες στον τάφο, με αποτέλεσμα η ανθρώπινη μάζα να παραμένει μέσα στον λάκκο πλημμυρισμένη στο αίμα. Το χώμα παλλόταν, γιατί η ανθρώπινη σάρκα δεν πεθαίνει αμέσως, αλλά μένει για λίγο και τρέμει.»
Τα δεινά
Η επίσκεψη του Γερμανού προέδρου δεν έχει χαρακτήρα έμπρακτης μεταμέλειας. Ακολούθησε την αβάσιμη και αντιδημοκρατική θέση ότι το θέμα έχει κλείσει, όπως δήλωσε στην ΠτΔ την Τετάρτη. Το ίδιο είχε πει και ο Σόιμπλε, και όταν ρωτήθηκε από τον Μανώλη Γλέζο πώς έχει κλείσει, υπήρξε απόλυτη σιωπή. Θεωρούμε υποκριτική τη λύπη ή τη ντροπή του Γερμανού προέδρου, όταν δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για όσα έκανε η Γερμανία. Δεν ζητάμε οίκτο, αλλά δικαιοσύνη. Δεν επαιτούμε, απαιτούμε. Δεν θέλουμε τη λύπη κανενός, αλλά απαιτούμε αποκατάσταση για τα δεινά που υπέφερε ο ελληνικός λαός. Δυστυχώς, η Γερμανία έχει ποντάρει στον βιολογικό παράγοντα, ελπίζοντας ότι οι επιζώντες θα πεθάνουν και το θέμα θα ξεχαστεί. Πλανάται, όμως, οικτρά.
Το Συμβούλιο Διεκδίκησης Οφειλών θα έχει παρουσία και στη σημερινή επίσκεψη του προέδρου Στάινμαϊερ στην Κάντανο.
«Αυτά μένουν στην ψυχή σου και τα παίρνεις μαζί σου»
«Τα δάκρυά μας είναι στα μάτια μας για τα εγκλήματα, τις καταστροφές και τους φόνους εγκύων γυναικών, παιδιών, ηλικιωμένων και κατάκοιτων ανθρώπων που εκτελούνταν στα κρεβάτια τους. Για ποιο λόγο; Σε τι φταίξαμε; Ποιος είχε το δικαίωμα να έρθει στην Κρήτη, στην Ελλάδα, και να κάνει αυτά;» είπε με ανατριχιαστικό τρόπο η 93χρονη Ιωάννα Κανδαράκη, κάτοικος Καντάνου: «Μήπως εμείς πήγαμε στη Γερμανία να κάνουμε τα αίσχη που έκαναν αυτοί; Δεν έπρεπε να υπερασπιστούμε τα παιδιά μας, την πατρίδα μας; Έτσι έπρεπε να τους αφήσουμε; Εκείνοι το ίδιο θα έπρατταν; Θέλουμε να μας φερθούν σαν σε ανθρώπους. Οι πεθαμένοι έχουν φύγει, αλλά οι ζωντανοί θυμόμαστε τις απειλές ότι θα σφάξουν όλους τους χωριανούς. Με τι λαχτάρα ζούσαμε όσοι επιβιώσαμε δεν περιγράφεται. Αυτά δεν πληρώνονται, αυτά μένουν στην ψυχή σου και τα παίρνεις μαζί σου.»
Πηγή: Εφημερίδα Δημοκρατία
Διαβάστε ακόμα:
