Η Ευρυδίκη παρουσίασε ένα νέο τραγούδι αφιερωμένο στην Κύπρο, με τίτλο «Για την Κύπρο». Οι στίχοι και η μουσική ανήκουν στον Σταμάτη Μορφονιό, ενώ η ενορχήστρωση και η παραγωγή έγιναν από τον Μπομπ Κατσιώνη. Το τραγούδι αρχικά κυκλοφόρησε ανεπίσημα μέσω ενός βίντεο στα social media και έλαβε εξαιρετικές κριτικές, μαζί με χιλιάδες συγκινητικά σχόλια.
Τώρα το τραγούδι είναι διαθέσιμο επίσημα σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες, συμπεριλαμβανομένου του YouTube.
Η Ευρυδίκη, δημοσιεύοντας το τραγούδι στους προσωπικούς της λογαριασμούς, έγραψε:
Γεννήθηκα το 1968 στη Λεμεσό, την πόλη της μητέρας μου. Μεγάλωσα στη Λευκωσία και έχω καταγωγή από τη Λάπηθο μέσω του πατέρα και του παππού μου.
Μέχρι το 1974, περνούσαμε τα καλοκαίρια μας ανάμεσα στην Κερύνεια και τη Λεμεσό. Καταλάβαινα ότι υπήρχε κάτι ανησυχητικό όταν ταξιδεύαμε προς την Κερύνεια με συνοδεία κυανόκρανων, όπως μας εξηγούσε ο μπαμπάς μου.
Αυτό μας προκαλούσε φόβο και ανασφάλεια, εμένα και την αδερφή μου. Οι γονείς μας μας έλεγαν ότι αυτό συνέβαινε επειδή περνούσαμε από τουρκοκυπριακούς θύλακες, αλλά δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας.
Ωστόσο, νιώθαμε τον κίνδυνο, ο οποίος ήταν αισθητός στην ατμόσφαιρα και στα βλέμματα των μεγάλων. Το σπίτι μας ήταν στον Στρόβολο, κοντά στο Προεδρικό Μέγαρο. Στις 15 Ιουλίου 1974, ακούσαμε πρώτοι τους ήχους των πολυβόλων από τους πραξικοπηματίες. Μετακομίσαμε στη Λεμεσό, όπου μείναμε μέχρι το τέλος του καλοκαιριού.
Το μικρό σπίτι του παππού Δημήτρη και της γιαγιάς Μαρούλας έγινε το καταφύγιο για την οικογένεια του πατέρα μου, που έφταναν από την Κερύνεια και τη Λάπηθο μετά την τουρκική εισβολή στις 20 Ιουλίου.
Η θεία Έλενα με τον σύζυγό της και τα τρία τους παιδιά, ο θείος Κοκλής με τη θεία Άννα και τα τρία τους παιδιά, καθώς και ο παππούς Χριστάκης και η γιαγιά Δέσποινα με την μικρή τους κόρη, μάθαμε ότι ήταν αιχμάλωτοι στο Μπέλαπαϊς. Ο θείος Κώστας, δυστυχώς, έμεινε εκεί για πάντα, στην αγαπημένη του Λάπηθο, καθώς μια βόμβα έπεσε στην αυλή του σπιτιού του.
Για μένα, ο χρόνος σταμάτησε το 1974. Συχνά επιστρέφω στα μέρη που αγάπησα, στα μέρη που δεν θυμάμαι ότι έζησα, αλλά τα συναντώ κάθε βράδυ στα όνειρά μου. Εκεί θέλω να επιστρέφω, να βουλιάζω στη θάλασσα της Κερύνειας, να γεύομαι την αλμύρα της, να αναπνέω τον αέρα της και να βρίσκω ανακούφιση στην ψυχή μου.
Ο σπουδαίος τραγουδοποιός Σταμάτης Μορφονιός μου έκανε το μοναδικό δώρο να μου χαρίσει αυτό το τραγούδι, λίγες μέρες πριν από την μαύρη επέτειο της τουρκικής εισβολής, ενώ ο Bob Katsionis έδωσε στο τραγούδι μας ζωή μέσα από τη δική του οπτική.
Αυτό το «φεγγάρι» με στοιχειώνει από τότε που ήμουν παιδί και η πατρίδα μου, που είναι μοιρασμένη, παραμένει για μένα μια ανοιχτή πληγή.
- 1974-2024 ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ «ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ»
- Στίχοι-Μουσική: Σταμάτης Μορφονιός
- Ενορχήστρωση-Παραγωγή: Bob Katsionis
- Ηχοληψία-μίξη-programming-μπάσο-κιθάρες-πλήκτρα: Bob Katsionis – Sound Symmetry Studio
- Mastering: Γιώργος Δεληγιάννης
Στίχοι:
Η μάνα μου είναι νησί / Η μάνα μου είναι μισή / Με μια γραμμή τη χώρισαν στα δυο / Μια βαθιά χαρακιά στο λαιμό / Η μάνα μου έχει υποφέρει πολλά / Ψάχνει ακόμα τα χαμένα της παιδιά / Φωτογραφίες κρατάει στα χέρια / Όμως δεν κλαίει, μονάχα τραγουδάει / Μα εγώ, παιδί της, κλαίω από τον πόνο / Μα εγώ, παιδί της, πεθαίνω / Στο σώμα της βλέπω ένα ξένο λάβαρο / Το μόνο φεγγάρι που μίσησα / Είναι εκεί στον ιστό κρεμασμένο / Απ’ το αίμα σου μάνα είναι κόκκινο / Στο σώμα σου λάβαρο ξένο / Το μόνο φεγγάρι που μίσησα / Είναι εκεί στο βουνό ξαπλωμένο / Απ’ το αίμα σου μάνα είναι κόκκινο / Στο χώμα σου λάβαρο ξένο / Η μάνα μου έχει ακούσει πολλά / Πως είναι φίλη μα «κείται μακράν» / Και της μιλάω, την παρηγορώ / Της λέω «ΜΑΝΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» / Δεν ξεχνώ τα αλεξίπτωτα που έπεφταν βροχή / Δεν ξεχνώ όσα χάθηκαν σε μια στιγμή / Δεν ξεχνώ την Αμμόχωστο / Δεν ξεχνώ την Κερύνεια / Και όλα εκείνα που πριν έμοιαζαν γαλήνια / Δεν ξεχνώ τα αδέρφια μου που έμειναν εκεί / Δεν ξεχνώ τις γυναίκες που κοιτούν τη γραμμή / Δεν είναι πράσινη εκεί όπως είπαν η γη / Είναι νωπή απ’ το αίμα / Είναι ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ.
Το τραγούδι είναι διαθέσιμο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες:
