-Τι είναι αυτό που κάνει το Μπέλφαστ διάσημο; (=What is Belfast famous for?)
-Kneecappings (=οι πυροβολισμοί στο γόνατο που προκαλούν μόνιμη βλάβη στα θύματα, τα οποία δεν μπορούν να περπατήσουν ξανά για το υπόλοιπο της ζωής τους).
Η ιστορία των Kneecap, του πιο αμφιλεγόμενου τριπλέτου της ιρλανδικής χιπ-χοπ σκηνής, ξεκινά με μια παράδοξη αναφορά. Το συγκρότημα αυτό, που δημιουργεί ρίμες με πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο, στοχεύει στην προστασία της ιρλανδικής γλώσσας, στην αποδοκιμασία της βρετανικής κυριαρχίας και στην αντίσταση απέναντι στην εξουσία και την αστυνομοκρατία.
Η φράση «Κάθε λέξη της ιρλανδικής γλώσσας είναι μια σφαίρα για την ιρλανδική ελευθερία» αντηχεί στην ταινία και αποτυπώνει τη ζωή των μουσικών Mo Chara, Móglaí Bap και DJ Próvaí. Αυτοί οι καλλιτέχνες ζουν σε μια πραγματικότητα που θυμίζει το Trainspotting, αλλά ταυτόχρονα μεταφέρουν ένα ηχηρό μήνυμα για τη σημασία της διατήρησης των αυτόχθονων γλωσσών, ραπάρωντας στα Gaelige (γαελικά), τη διωκόμενη ιρλανδική γλώσσα.
Το όνομα τους, Kneecap, προέρχεται από τις σκοτεινές σελίδες της ιρλανδικής ιστορίας και φέρει πολιτική σημασία. Στη δεκαετία του ’70, οι ιρλανδικές παραστρατιωτικές οργανώσεις βρίσκονταν σε διαρκείς συγκρούσεις στη Βόρεια Ιρλανδία, με τον Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό (IRA) να ζητά την αποχώρηση των Βρετανών και τους προτεστάντες να επιθυμούν τη διατήρηση της βρετανικής κυριαρχίας. Το kneecapping ήταν μια μορφή τιμωρίας για τους υποστηρικτές των Βρετανών, προκαλώντας τους μόνιμες βλάβες και στιγματίζοντας τους κοινωνικά.
Η ταινία του σκηνοθέτη Ριτς Πέπιατ αποτυπώνει την αρχή της μπάντας μέσα από τις ζωές δύο παιδιών, του Λίαμ και του Νίσα, οι οποίοι είναι μικροέμποροι ναρκωτικών. Συναντούν τον καθηγητή μουσικής Τζέι Τζέι κατά τη διάρκεια μιας αστυνομικής κράτησης, όπου εκείνος τους προσφέρει βοήθεια ως μεταφραστής ιρλανδικών. Όταν ο Τζέι Τζέι ανακαλύπτει τα οργισμένα στιχάκια του Νίσα, αποφασίζει να συνδυάσει τις λέξεις του με τη μουσική του και να δημιουργήσουν ένα συγκρότημα που θα ραπάρει στα ιρλανδικά.
Η μπάντα αποκτά σχήμα μέσα σε ένα σκηνικό γεμάτο ναρκωτικά, σεξ και ζωντανές εμφανίσεις, που θυμίζουν διονυσιακές τελετές και αντιεξουσιαστικούς στίχους. Το πρώτο τους κομμάτι, “C.E.A.R.T.A.” που σημαίνει «δικαιώματα», κυκλοφόρησε το 2017 και ήταν ένα πολιτικό τραγούδι που πυροδότησε αντιδράσεις στο Μπέλφαστ. Σιγά-σιγά, οι Kneecap αρχίζουν να γεμίζουν ασφυκτικά τους συναυλιακούς χώρους και να γίνονται θέμα συζήτησης στα μέσα ενημέρωσης.
Οι Kneecap εκπροσωπούν μια νέα γενιά, γίνονται επαναστατική φωνή και πολιτικά σύμβολα, αναβιώνοντας την ιρλανδική γλώσσα. Πολλοί άνθρωποι, τόσο στην ταινία όσο και στην πραγματικότητα, αρχίζουν να παρακολουθούν μαθήματα ιρλανδικών. Όπως έχει δηλώσει ο σκηνοθέτης Ριτς Πέπιατ, «κάθε 40 μέρες πεθαίνει μια γλώσσα στον κόσμο. Αφήνουμε την κληρονομιά και την ιστορία μας να εξαφανίζονται αβίαστα. Όταν κάνεις μια ταινία για ένα συγκρότημα, αυτό το συγκρότημα πρέπει να είναι η μεγαλύτερη έμπνευση για αυτήν, αλλιώς πιθανότατα δεν θα είναι καλή η ταινία».
Ο DJ Provai, σε μια από τις συνεντεύξεις του, τονίζει την ανάγκη για αυθεντικότητα στη μουσική τους, λέγοντας: “Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για να είναι οτιδήποτε λιγότερο από εντελώς αυθεντικό”.
Η ταινία, αν και περιλαμβάνει στοιχεία χιούμορ και μυθοπλασίας σχετικά με την προσωπικότητα των Kneecap, διατηρεί τη σύνδεση με την κοινωνική τους καταγωγή, καθώς όλοι προέρχονται από την εργατική τάξη. Η κουλτούρα του δρόμου και η λαϊκότητα αποτυπώνονται με αυθεντικό τρόπο.
Η ενέργεια που αποπνέει η ταινία, οι γρήγορες εναλλαγές σκηνών, το ανεβαστικό ραπ και η πολιτικο-κοινωνική ουσία της, την καθιστούν αναγκαία παρακολούθηση. Γι’ αυτό και η Ιρλανδία την έχει προτείνει για τα Όσκαρ του 2025.
