Μία από τις πιο ιστορικές περιοχές στο κέντρο της Αθήνας, που αποτέλεσε κατά το παρελθόν καλλιτεχνικό «καταφύγιο» ενώ ακόμη παλιότερα είχε αποτελέσει μέρος για… παράνομα ραντεβού, είναι το Μετς. Η περιοχή τοποθετείται στον λόφο Λογγίνου και ορίζεται από το λόφο του Αρδηττού και το κομμάτι της κοίτης του Ιλισού που έχει διασωθεί μέχρι σήμερα.
Η ονομασία της, ίδια με την πόλη της βορειοανατολικής Γαλλίας, έχει διχάσει όλους εκείνους που αναζητούν από που προήλθε και πως εν τέλει καθιερώθηκε. Εκείνο που μοιάζει σίγουρο είναι πως το συγκεκριμένο όνομα το οφείλει σε επιχείρηση που βρισκόταν στην περιοχή και έγινε συνώνυμο με την περιοχή.
Διαβάστε ακόμη: Από πού πήραν το όνομά τους η Λ. Αλεξάνδρας και η Ρηγίλλης – Ποιοι ήταν οι Λενορμάν, Φωκίων Νέγρης, Δεριγνύ
Η θεωρία της μπιραρίας Μετς
Σύμφωνα με τη βασική θεωρία, το όνομα οφείλεται σε μία θρυλική βαυαρική μπυραρία που δημιουργήθηκε στην έρημη τότε περιοχή. Η συγκεκριμένη θεωρία θέλει ως δημιουργό της μπιραρίας τον Ιωάννη Φιξ (της ομώνυμης ζυθοποιίας) και το συγκεκριμένο όνομα δόθηκε προς τιμή της νίκης πρωσικών στρατευμάτων επί των γαλλικών στη μάχη της πόλης Μετς το 1870. Μάλιστα, όπως σημειώνεται, η μπιραρία, μετά από καιρό μετατράπηκε σε καφέ αμάν με σαντουρόβιολα, κιθάρες και κοντραμπάσα. Στην περιοχή, δε, με το πέρασμα των χρόνων δημιουργήθηκαν πολλά καφεθέατρα.
Διαβάστε ακόμη: Μεντρεσές: Η τραγική ιστορία της πύλης που συναντάς «τυχαία» στην Πλάκα
Το ξενοδοχείο
Η άλλη θεωρία, αφήνει εκτός την μπιραρία και τον Φιξ, και εντοπίζει τη γέννηση της ονομασίας, σε ένα ξενοδοχείο που υπήρχε στην περιοχή. Υπάρχει μάλιστα ένα δημοσίευμα που αναφέρει πως «Το Παράρτημα του ξενοδοχείου του Ν.Θ. Τσούχλου, το υπό την επωνυμίαν Μέτς και Παντεπόπτης ήρξατο των εργασιών αυτού. Οι προσερχόμενοι θέλουσι μείνει ευχαριστημένοι δια την εξαίρετον ποιότητα των φαγητών του, του Ρητινίτου και των άλλων εκλεκτών ποτών».
Πριν επικρατήσει η ονομασία Μετς, η περιοχή είχε έναν άλλον χαρακτηρισμό, καθώς ήταν γνωστή ως «Παντρεμενάδικα». Θρυλείται πως εκεί, στις όχθες του Ιλισού, σύχναζαν πολλά ζευγάρια, στην πλειοψηφία τους παράνομα. Μπορούσαν δηλαδή να πραγματοποιούνται εξωσυζυγικά ραντεβού μακριά από τα βλέμματα της πόλης, ενώ εκεί βρίσκονταν νυχτερινά κέντρα με γυναίκες «ελευθέρων ηθών» που διασκέδαζαν τους άντρες.
Τη συγκεκριμένη… ιδιότητα πέρασε στη μουσική ο Βασίλης Τσιτσάνης με ένα τραγούδι του, σε στίχους Γιώργου Πετροπουλέα.
«Τα λεν Παντρεμενάδικα, γιατί έχει κοριτσάκια,
που σαν περάσεις και τα δεις σε βάζουν σε μεράκια,
Στο Βύρωνα, στη γέφυρα κι εκεί στον Άγιο Γιώργη,
είναι το νυφοπάζαρο που το ζηλεύουν όλοι,
Το πώς κι εγώ μπερδεύτηκα στο νου μου δεν το βάζω
και παντρεμένος βρέθηκα, χωρίς να καταλάβω».
