Ολόκληρα μαγαζιά έχουν δημιουργηθεί πάνω στο αξίωμα «όχι πατάτες στο σουβλάκι», με τη δικαιολογία πως η τηγανητή πατάτα κάνει το έδεσμα του σουβλακιού λιγότερο χυμώδες και πιο λιπαρό. Ένα παρόμοιο, λιγότερο δημοφιλές αξίωμα ακούγεται και για το τζατζίκι, πως η πρόσθεση του στο σουβλάκι, «ακυρώνει» τη γεύση του κρέατος.

Επίσης κι άλλα ερωτήματα, πέρα από το προαιώνιο «σουβλάκι ή σάντουιτς» που μάλλον δεν θα λυθεί ποτέ, έχουν βασανίσει τους σουβλακοφάγους αυτού του πλανήτη. Τρώμε σουβλάκι το πρωί για πρωινό ή μας κοιτάνε οι φίλοι μας σαν να είμαστε παράφρονες; Τι σημαίνει «απ’ όλα», σε μια εποχή που στο σουβλάκι κάποιοι βάζουν ως και σαλάτα μαρούλι, μανιτάρια, τυροκαυτερές, και πάσης φύσεως αλοιφές. 

Επειδή λοιπόν σε αυτά τα ερωτήματα είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρούμε οριστικές απαντήσεις, και επειδή τα ίδια τα ερωτήματα αποτελούν καλό υλικό για ψιλή κουβέντα με άλλους ανθρώπους που μόλις έχουμε γνωρίσει (μέσα ή έξω από σουβλατζίδικο), η DW αποφάσισε να κάνει ένα μίνι ντοκιμαντέρ, στο οποίο ένα σουβλάκι μας συστήνεται (!).

Μας αφηγείται την προϊστορία του (από την εποχή της Ομήρου Ιλιάδας), με τη βοήθεια της δημοσιογράφου Μαρίνας Πετρίδου, που συνέγραψε, μαζί με τον Τάσο Μπρεκουλάκη, το βιβλίο της Ιστορίας του Σουβλακιού. Μας εξηγεί γιατί είναι τόσο αγαπημένο «γρήγορο» φαγητό, και μας τονίζει πως τρώγεται όλη μέρα, ακόμα και το πρωί.

Με τη βοήθεια σουβλακοφάγων, αλλά και έμπειρων ψηστών, από το μυθικό σουβλατζίδικο του Αχιλλέα στο Νέο Κόσμο, απαντάμε μια και καλή στο τι σημαίνει «απ’όλα» (κρεμμύδι, ντομάτα, κρέας), Ως προς το τζατζίκι, και την πατάτα, οι απόψεις συνεχίζουν να διίστανται. Τελικά, ο καθένας μπορεί να απολαμβάνει το σουβλάκι του όπως του αρέσει. Ακόμα και με μανιτάρια, αντί για χοιρινό.

Τελικά βέβαια, ούτε η Deutsche Welle κατάφερε να λύσει το αιώνιο ερώτημα που βασανίζει Αθηναίους και Θεσσαλονικείς, και από τύχη μάλλον, δεν έχει προκαλέσει εμφύλιο, για χάρης μιας πλανεύτρας σούβλας. Το λέμε σάντουιτς με σουβλάκι ή σουβλάκι σκέτο; Θα πάει 10 ευρώ το τυλιχτό και ακόμα δεν θα έχει βγει λευκός καπνός, πολύ φοβάμαι.

Ολόκληρα μαγαζιά έχουν δημιουργηθεί πάνω στο αξίωμα «όχι πατάτες στο σουβλάκι», με τη δικαιολογία πως η τηγανητή πατάτα κάνει το έδεσμα του σουβλακιού λιγότερο χυμώδες και πιο λιπαρό. Ένα παρόμοιο, λιγότερο δημοφιλές αξίωμα ακούγεται και για το τζατζίκι, πως η πρόσθεση του στο σουβλάκι, «ακυρώνει» τη γεύση του κρέατος.

Επίσης κι άλλα ερωτήματα, πέρα από το προαιώνιο «σουβλάκι ή σάντουιτς» που μάλλον δεν θα λυθεί ποτέ, έχουν βασανίσει τους σουβλακοφάγους αυτού του πλανήτη. Τρώμε σουβλάκι το πρωί για πρωινό ή μας κοιτάνε οι φίλοι μας σαν να είμαστε παράφρονες; Τι σημαίνει «απ’ όλα», σε μια εποχή που στο σουβλάκι κάποιοι βάζουν ως και σαλάτα μαρούλι, μανιτάρια, τυροκαυτερές, και πάσης φύσεως αλοιφές. 

Επειδή λοιπόν σε αυτά τα ερωτήματα είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρούμε οριστικές απαντήσεις, και επειδή τα ίδια τα ερωτήματα αποτελούν καλό υλικό για ψιλή κουβέντα με άλλους ανθρώπους που μόλις έχουμε γνωρίσει (μέσα ή έξω από σουβλατζίδικο), η DW αποφάσισε να κάνει ένα μίνι ντοκιμαντέρ, στο οποίο ένα σουβλάκι μας συστήνεται (!).

Μας αφηγείται την προϊστορία του (από την εποχή της Ομήρου Ιλιάδας), με τη βοήθεια της δημοσιογράφου Μαρίνας Πετρίδου, που συνέγραψε, μαζί με τον Τάσο Μπρεκουλάκη, το βιβλίο της Ιστορίας του Σουβλακιού. Μας εξηγεί γιατί είναι τόσο αγαπημένο «γρήγορο» φαγητό, και μας τονίζει πως τρώγεται όλη μέρα, ακόμα και το πρωί.

Με τη βοήθεια σουβλακοφάγων, αλλά και έμπειρων ψηστών, από το μυθικό σουβλατζίδικο του Αχιλλέα στο Νέο Κόσμο, απαντάμε μια και καλή στο τι σημαίνει «απ’όλα» (κρεμμύδι, ντομάτα, κρέας), Ως προς το τζατζίκι, και την πατάτα, οι απόψεις συνεχίζουν να διίστανται. Τελικά, ο καθένας μπορεί να απολαμβάνει το σουβλάκι του όπως του αρέσει. Ακόμα και με μανιτάρια, αντί για χοιρινό.

Τελικά βέβαια, ούτε η Deutsche Welle κατάφερε να λύσει το αιώνιο ερώτημα που βασανίζει Αθηναίους και Θεσσαλονικείς, και από τύχη μάλλον, δεν έχει προκαλέσει εμφύλιο, για χάρης μιας πλανεύτρας σούβλας. Το λέμε σάντουιτς με σουβλάκι ή σουβλάκι σκέτο; Θα πάει 10 ευρώ το τυλιχτό και ακόμα δεν θα έχει βγει λευκός καπνός, πολύ φοβάμαι.