Εγκλήματα ζηλοτυπίας συμβαίνουν πάντα, όμως η ιστορία της Μιχαλίτσας Γ. που σκότωσε την πεντάχρονη Καιτούλα για να εκδικηθεί τον Βασίλη, ο οποίος της είχε ζητήσει προηγουμένως να χωρίσουν, δεν έχει προηγούμενο.
Ήταν το 1965, όταν η 24χρονη μοδίστρα από την Πάτρα, είχε γνωρίσει τον 33χρονο Βασίλη, εργαζόμενο σε μαρμαράδικο. Οι δύο τους είχαν συναντηθεί σε κέντρο διασκέδασης της Πάτρας και ο έρωτας τους είχε θεριέψει αμέσως. Έκτοτε βρίσκονταν συχνά, ενώ η Λίτσα είχε γνωρίσει τον Βασίλη ακόμα και στους γονείς της. Ο Βασίλης, είχε πέραση στις γυναίκες, αλλά δεν ήταν αυτό που την απασχολούσε περισσότερο.
Η Λίτσα είχε παρουσιάσει στους δικούς της τον 33χρονο ως ελεύθερο, ενώ στην πραγματικότητα ήταν παντρεμένος με τέσσερα παιδιά.
Από την άλλη, ο Βασίλης δεν φαίνεται να είχε πρόβλημα με αυτή την κατάσταση. Αντιθέτως, συνήθιζε να καλεί τη Λίτσα στο σπίτι όταν έλειπε η γυναίκα του, ή και όταν ήταν εκεί, και την παρουσίαζε στα παιδιά ως «θεία» τους, «θείτσα» την φώναζε η Κατερίνα, η «Καιτούλα», το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά του Βασίλη.
Η γυναίκα του Βασίλη γνώριζε για τον δεσμό, όμως έκανε πίσω. «Είναι συνηθισμένο πράγμα να κάνει ο άντρας ό,τι θέλει» έλεγε στο περιβάλλον της. Τα ίδια έλεγε αργότερα και στο δικαστήριο, εντυπωσιάζοντας τους πάντες με την ανοχή της.
Ο Βασίλης στο πέρασμα των μηνών έβλεπε όμως, ότι αυτή η «φλογερή» σχέση, μπορούσε να γίνει πολύ επικίνδυνη για εκείνον και την οικογένεια του. «Εμένα δεν με ρίχνει ο άντρας, εγώ τον ρίχνω», του έλεγε η Λίτσα.
Σύντομα έμαθε μάλιστα, πως η Λίτσα είχε εξασκήσει την οργή της με τρόπο θανάσιμο προς έναν πρώην εραστή, του είχε επιτεθεί με βιτριόλι, και είχε καταδικαστεί γι’ αυτό, σε φυλάκιση επτά μηνών και 20 ημερών. Έπρεπε να αναλάβει πρωτοβουλίες.
Διαβάστε επίσης: Ο πατέρας που ντύθηκε παπάς για να σκοτώσει δύο αδέλφια
Ήταν 24 Νοεμβρίου 1966, όταν ο Βασίλης ανακοίνωσε στη Λίτσα πως χωρίζουν. Εκείνη έγινε έξαλλη, και του απάντησε με φθόνο και μίσος, «πρόσεχε καλά, αύριο στο σπίτι σου αντί για γιορτή θα έχεις κηδεία!». Δεν έκανε κάτι, δεν πήρε σοβαρά τα λόγια της, προτίμησε να παραμείνει ψύχραιμος. Δεν μπορούσε ίσως, να φανταστεί που θα έφτανε η εκδικητική μανία της Λίτσας.
Μια ημέρα μετά, στη διασταύρωση των οδών Κορίνθου και Καρόλου στην Πάτρα, η Λίτσα βρήκε την εννιάχρονη Λουίζα, τη μεγάλη αδελφή της Καιτούλας. Της είπε πως ήθελε να την πάρει να πάνε βόλτα και να την κεράσει για την γιορτή της (της Αγίας Αικατερίνης). Η Λουίζα φώναξε την Καίτη, χωρίς να έχει ιδέα τι θα ακολουθούσε.
Η Λίτσα και η Καιτούλα περπάτησαν μαζί προς το κοντινό αλσύλλιο. Η Καιτούλα περίμενε να δει κάποιο δώρο.
Κοντά σε ένα λάκκο στο αλσύλλιο, η Λίτσα σταμάτησε. Την άρπαξε από τους ώμους. έβαλε τα χέρια στο λαιμό της και άρχισε να σφίγγει δυνατά. «Όχι άλλο θείτσα, όχι άλλο» προσπαθούσε να φωνάξει η Καίτούλα. Εκείνη όμως συνέχισε να σφίγγει το λαιμό της μέχρι που το κορμάκι του παιδιού συνάντησε το θάνατο. Παράτησε το άψυχο πτώμα του παιδιού στο λάκκο. Λίγα λεπτά μετά, ειδοποίησε την αστυνομία και παραδόθηκε, ομολογώντας αμέσως το έγκλημα της.
Στην απολογία της στην αστυνομία η Λίτσα ήταν ανάλγητη και κυνική. «Καιτούλα θα σε σκοτώσω για να εκδικηθώ τον πατέρα σου, που με άφησε κι έφυγε» έλεγε στους αστυνομικούς πως είχε πει στο μικρο κορίτσι, λίγο πριν το στείλει στον άλλο κόσμο.
Περιέγραφε με σοκαριστική νηφαλιότητα το πως η μικρή είχε προβάλλει αντίσταση, φωνάζοντας «όχι άλλο, φτάνει!» με όση δύναμη της είχε μείνει. «Ένιωσα ανάλαφρη, τον πατέρα της τον είχα εκδικηθεί. Είχα κάνει το χρέος μου» είχε πει στο τέλος.
Ο εισαγγελέας Λυμπέρης Παπανδρέου δεν χαρίστηκε σε κανέναν. Στις 23 Φεβρουαρίου 1967, η Λίτσα καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, ενώ επιδικάστηκε για ψυχική οδύνη το ποσό των 1.000 δραχμών προς τον Βασίλη, και το ποσό των 10.000 δραχμών προς τη σύζυγο του.
«Κι εσύ είσαι ο εγκληματίας της οικογένειας σου. Είσαι κατηγορούμενος από τον ηθικό κώδικα» είχε πει ο εισαγγελέας στον Βασίλη, που είχε απαντήσει κυνικά «είναι φυσιολογικό να έχει ερωμένη ένας παντρεμένος».
(με στοιχεία από το βιβλίο Εγκλήματα γένους θηλυκού στην Ελλάδα, του Πάνου Σόμπολου)
