Φέτος, οι φωλιές και οι γεννήσεις της χελώνας Καρέτα-Καρέτα στη Ζάκυνθο έφτασαν σε πρωτοφανή επίπεδα, σύμφωνα με τα στοιχεία του οργανισμού «Αρχέλων».
Ο κόλπος του Λαγανά, γνωστός ως το «μαιευτήριο της χελώνας της Μεσογείου», παρουσίασε φέτος τον μεγαλύτερο αριθμό φωλιών που έχει καταγραφεί ποτέ. Αυτό το γεγονός είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό για το μέλλον της υπό προστασία χελώνας Καρέτα-Καρέτα. Επιπλέον, οι φωλιές αυτές απέδωσαν ρεκόρ στον αριθμό των χελωνών που γεννήθηκαν και κατάφεραν να φτάσουν ασφαλείς στη θάλασσα.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του οργανισμού Αρχέλων, φέτος γεννήθηκαν περισσότερες από 10.000 χελώνες στον Λαγανά, ενώ κατά μέσο όρο, από το 2000 και μετά, οι νεογέννητες χελώνες δεν ξεπερνούσαν τις 6.000. Αυτή η σημαντική αύξηση υπογραμμίζει την αποτελεσματικότητα των προσπαθειών διατήρησης που καταβάλλονται τα τελευταία χρόνια.
Η Αλίκη Παναγοπούλου, συντονίστρια έρευνας του Archelon, δήλωσε στο Vice ότι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000, νησιά όπως η Κρήτη παρουσίασαν ετήσια μείωση στις νέες φωλιές κατά 6%. Η σημερινή αύξηση των νέων φωλιών αποδεικνύει την επιτυχία των μακροπρόθεσμων στρατηγικών προστασίας.
Ερευνητές στην Ελλάδα παρακολουθούν προσεκτικά τα νεογέννητα της θαλάσσιας χελώνας, τα σημαδεύουν κατά τη γέννηση και διασφαλίζουν ότι θα φτάσουν στη θάλασσα χωρίς κινδύνους. Η Ζάκυνθος είναι γνωστή για τις εξαιρετικά υψηλές πυκνότητες φωλιάς, με αναφορές για μία φωλιά ανά 50 τετραγωνικά εκατοστά άμμου σε ορισμένες περιοχές. Οι χελώνες Καρέτα-Καρέτα, αν και ταξιδεύουν σε μακρινές περιοχές κατά τη διάρκεια της ζωής τους, επιστρέφουν στην ίδια παραλία για να φωλιάσουν κάθε λίγα χρόνια, με πολλές να επιστρέφουν έως και 25 χρόνια αργότερα.
Οι θαλάσσιες χελώνες έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής, συχνά ξεπερνώντας τα 50 χρόνια, γεγονός που καθιστά την επιβίωση κατά τη γέννηση κρίσιμη. Τα τελευταία χρόνια, οι ερευνητές χρησιμοποιούν ραδιοπομπούς για να παρακολουθούν τα νεογέννητα, εξασφαλίζοντας ότι οι περισσότερες από αυτές φτάνουν στη θάλασσα.
Η πρόσφατη αύξηση στις φωλιές θαλάσσιων χελωνών αναδεικνύει την επιτυχία των διατηρητικών προσπαθειών που γίνονται στην Ελλάδα και την ανάγκη για συνεχιζόμενα προστατευτικά μέτρα. Μέσω της τακτικής παρακολούθησης και επιτήρησης των νεοσσών, οι ομάδες προστασίας μπορούν να εντοπίσουν και να περιορίσουν τις απειλές από φυσικούς εχθρούς, όπως καβούρια και γλάροι.
