Ο Ηλίας Ψινάκης έκανε μια σημαντική αποκάλυψη μιλώντας για ένα ιδιαίτερο ταξίδι που πραγματοποίησε το 1997 μαζί με τον Σάκη Ρουβά και την Έλλη Κοκκίνου. Αυτό το ταξίδι συνδέεται με μια κοινή συναυλία του Σάκη Ρουβά με τον Τούρκο τραγουδιστή Μπουράκ Κουτ, η οποία πραγματοποιήθηκε κατά μήκος της Πράσινης Γραμμής, που χωρίζει την Κύπρο, και ήταν υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Ωστόσο, η συναυλία αυτή προκαλεί σοβαρές αντιδράσεις και εντάσεις.
Η κατάσταση τότε ήταν τόσο δύσκολη που ο Σάκης Ρουβάς αναγκάστηκε να αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή του και να ταξιδέψει στο εξωτερικό για σχεδόν έναν χρόνο μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα. Η Έλλη Κοκκίνου, που τότε ήταν στα πρώτα βήματα της καριέρας της, συμμετείχε στη συναυλία ως φωνητική υποστήριξη για τον Σάκη. Στη διαδικτυακή εκπομπή του Ηλία Ψινάκη, «Στο Γηροκομείο», οι δυο τους αναδείκνυαν τα γεγονότα και τις αδυναμίες της περίοδου εκείνης.
Συζήτησαν το παρασκήνιο της προετοιμασίας της συναυλίας καθώς και την υποθετική τους φυγάδευση από την Κύπρο. Αυτή η συνάντηση ήταν μια ευκαιρία να θυμηθούν τις προκλήσεις και τις δυσκολίες που βίωσαν μετά τη συναυλία.
Τα όσα αναφέρθηκαν:
«Είχα έναν φίλο Κυπριακής καταγωγής και όνειρό μου ήταν να κάνουμε μια συναυλία στην Αμμόχωστο για να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο, όχι σε πολιτικό επίπεδο, αλλά για να δείξουμε πώς η μουσική και ο αθλητισμός ενώνουν τους ανθρώπους. Όμως αυτός ο φίλος μου είπε ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Εγώ όμως αν μου πεις ότι κάτι είναι αδύνατον, θα βάλω τα δυνατά μου να το κάνω», ιστορεί ο Ηλίας Ψινάκης.
«Πήγαμε με τον Σάκη σε μπουζούκια στην Κωνσταντινούπολη και του είπα ότι θα πρότεινα να κάνουμε την συναυλία στην Αμμόχωστο. Μου απάντησε “Μην τολμήσεις” και την επόμενη μέρα με πήρε στο τηλέφωνο και είπε “Εντάξει αλλά να ξέρεις ότι θα βρείτε τον μπελά σας” και του είπα “ας τον βρούμε, δεν πειράζει”.»
«Μόλις φτάσαμε στην Κύπρο, μας τηλεφώνησε ο Υπουργός Εξωτερικών, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η UN και άλλοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, και όλοι μας είπαν να προχωρήσουμε γιατί η συναυλία αυτή θα μπορούσε να είναι μια καλή αρχή για να ανοίξουν τα σύνορα και να φέρει καλές σχέσεις».
Η συμμετοχή της Έλλης Κοκκίνου:
«Εγώ συμμετείχα με φωνητικά, λάμβανα μέρος σε όλες τις παραστάσεις του Σάκη. Πετάξαμε με ιδιωτικό αεροσκάφος και δεν αντιμετωπίσαμε κανέναν έλεγχο. Εμείς ήμασταν μαζί με τον Σάκη και το πλήρωμα», περιγράφει η Έλλη Κοκκίνου, προσθέτοντας ότι ο Ηλίας Ψινάκης ήταν εκεί να την υποστηρίζει.
«Όταν καθόμασταν με τον Σάκη στην Κύπρο, εκείνος ήθελε να οδηγήσει. Ο κυβερνήτης του αεροπλάνου του έλεγε να στρίψει και παραλίγο να χαθεί σε τροχιά. Εμείς φοβόμασταν ότι θα καταλήγαμε σε κάποιο ατύχημα.»
Η Έλλη προσθέτει: «Δεν είχα καταλάβει που πηγαίναμε ή τι θα συναντούσαμε εκεί. Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι αυτό που κάναμε ήταν επικίνδυνο μέχρι που προσγειωθήκαμε στην Κύπρο.»
Ηλίας Ψινάκης: «Στη Κύπρο, μας είχαν αποκλείσει το δρόμο με στρατιώτες και τα τανκς για να μας προστατέψουν. Μόλις φτάσαμε, μας τραβούσαν έξω από το αεροπλάνο.»
Έλλη Κοκκίνου: «Είμασταν τέσσερα άτομα και ο καθένας μας πήγαινε σε διαφορετικό όχημα για να μην μας αναγνωρίσουν και να μην ξέρουν πού πηγαίνουμε. Ήμουν σοκαρισμένη, επειδή δίπλα μας καθόταν ένας άντρας με αυτόματο όπλο και ανυπόφοροι. Εμείς απλά φορούσαμε μπλουζάκια και έλεγα “θέλω να γυρίσω πίσω στη μαμά μου”, αλλά ήταν αργά.
Ηλίας Ψινάκης: «Η μητέρα μου ήταν η μόνη που είπε ότι πρέπει να ακολουθήσεις αυτήν τη δουλειά, ενώ άλλες μητέρες δεν υποστήριζαν κάτι τέτοιο. Μας πήγαν αργότερα στο Στρατηγείο του ΟΗΕ, όπου καταλάβαμε τη σοβαρότητα της κατάστασης.»
Το Νόμπελ Ειρήνης
«Τότε οι πόλεμοι στη Γιουγκοσλαβία ήταν σε πλήρη εξέλιξη και ο Ξαβιέ Περέζ μας πρότεινε να πάμε και να κάνουμε συνεργασία με έναν Γιουγκοσλάβο για υποψηφιότητα στο Νόμπελ Ειρήνης. Δεν το πίστευα, νόμιζα ότι θα κερδίζαμε, ενώ στην πραγματικότητα υπήρξε τόση δυσκολία και προκλήσεις που βιώσαμε μετά.»
Έλλη Κοκκίνου: «Με όλη αυτή την κατάσταση, ανησυχούσα χωρίς καν να το συνειδητοποιώ, περνούσαμε αρκετές δύσκολες στιγμές χωρίς να το γνωρίζει κανείς.»
Το λευκό κοστούμι και το αλεξίσφαιρο
Θυμάμαι ότι ήμουν έτοιμη να μπω στη συναυλία με ένα λευκό κοστούμι και σχολίασα με τον Ηλία ότι το αίμα θα φαίνεται πολύ ωραία πάνω στο λευκό. Είχαμε έντονες ανησυχίες γιατί υπάρχουν ελεύθεροι σκοπευτές και έπρεπε να είμαι προσεκτική.
Ηλίας Ψινάκης: «Ο Μπουράκ Κουτ φορούσε ένα αλεξίσφαιρο, το οποίο ήταν διακοσμημένο με δαντέλα και φαινόταν ότι ήταν μέρος της εμφάνισής του. Ο Σάκης αρνούνταν να το φορέσει, αλλά του είπα ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή για την ασφάλειά μας. Και μετά έγινε η συνέντευξη τύπου με πολλούς δημοσιογράφους, χωρίς να έχουμε ετοιμάσει κάτι. Ο Άχμεντ Σαν ανέλαβε να μιλήσει για εμάς.»
Τα άδεια γήπεδα και τα αυγά
Όταν φτάναμε στα γήπεδα, συνήθως ήταν σχεδόν άδεια, ειδικά λόγω των αναταραχών. Υπήρχαν πολλές απεργίες και προβλήματα που οδήγησαν σε άδεια γήπεδα, πέρα από τα κορίτσια που ήθελαν να δουν τη συναυλία. Υπήρξε μερικές φορές και επιθέσεις από χούλιγκαν.
Έλλη Κοκκίνου: «Μας είχαν νοικιάσει αυτοκίνητα και όταν άνοιξα το παράθυρο, με πέταξαν αυγά. Ο Σάκης με πείραξε λέγοντας ότι μυρίζω αβγό. Υπήρξαν πολλά επεισόδια με ντομάτες και αβγά που εκσφενδονίστηκαν στις παραστάσεις μας.
