Ο Ανδρουλάκης αποδείχθηκε μια διπλή πρόκληση για τον Μητσοτάκη στο πλαίσιο του σκανδάλου των υποκλοπών. Από τη μία, τον θεωρούν επικίνδυνο, αλλά από την άλλη, η πολιτική του στάση με το ΠΑΣΟΚ και η αδυναμία του να προχωρήσει σε νομικές ενέργειες κατά του πρωθυπουργού τον καθιστούν σχετικά ακίνδυνο.
- Βασίλης Γαλούπης
Η κυβέρνηση του Μαξίμου, έχοντας κατανοήσει τα περιορισμένα περιθώρια και τις δυνατότητες του Ανδρουλάκη, ανακουφίστηκε με την εκλογή του. Παρά το γεγονός ότι δεν έχουν συναντηθεί εδώ και τρία χρόνια, ο Μητσοτάκης έσπευσε να τον συγχαρεί την Κυριακή το βράδυ. Η επικοινωνία τους έγινε μέσω τηλεφώνου, όχι μέσω υποκλοπών.
Η απερχόμενη Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, επικοινώνησε επίσης με τον επανεκλεγμένο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, όπως και οι πρώην πρωθυπουργοί Σημίτης και Βενιζέλος. Ο Ανδρουλάκης θεωρείται πολιτικό «παιδί» του Σημίτη και του Βενιζέλου, του πρώην προεδρεύοντα του ΠΑΣΟΚ που δεν είχε επιτυχίες στην ιστορία του κόμματος.
Στην πραγματικότητα, το πολιτικό σύστημα, όχι μόνο του Μαξίμου, «ηρέμησε» βλέποντας στον Ανδρουλάκη μια πιθανή εναλλακτική που είναι συμβατή με τις δικές τους πολιτικές. Ομοιότητες στο πολιτικό σχέδιο του Ανδρουλάκη και του Μητσοτάκη είναι περισσότερες από τις διαφορές.
Η πρόταση του Ανδρουλάκη για την κατάργηση του βέτο στις ψηφοφορίες της Ε.Ε. είναι ιδιαίτερα βολική για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ειδικά σε αυτή την δύσκολη συγκυρία. Παρόλο που προσπάθησε να «γλυκάνει» την πρότασή του, παραμένει μια στρατηγική κίνηση.
Η στάση του Ανδρουλάκη για το άρθρο 16 και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι κοντά στη θέση της Ν.Δ., ενώ τον Απρίλιο, η πώληση όπλων στην Τσεχία για την Ουκρανία εγκρίθηκε μόνο από την «συμμαχία» Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ. Ο Ανδρουλάκης υποστήριξε προσωπικά το νομοσχέδιο της Ν.Δ. στη «δύσκολη» ψηφοφορία για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Υπάρχουν αντιφάσεις στα λόγια του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Ανδρουλάκη, ωστόσο οι πράξεις τους δείχνουν μια διαφορετική εικόνα. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, το ΠΑΣΟΚ ψηφίζει περίπου το 70% των νομοσχεδίων της Ν.Δ., ενώ το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ είναι γύρω στο 50%. Αυτή η διαπίστωση είναι σημαντική, ιδιαίτερα ενόψει της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο μοναδικός όρος που έχει θέσει ο Ανδρουλάκης είναι «να μην προέρχεται από τη Ν.Δ.».
Ο Ανδρουλάκης έγινε γραμματέας της Χαριλάου Τρικούπη το 2013, κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του Ευάγγελου Βενιζέλου και της συγκυβέρνησης Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ. Αυτό σημαίνει ότι έχει αναπτύξει κουλτούρα συνεργασιών, καθώς σε αυτό το περιβάλλον ξεκίνησε την πολιτική του πορεία.
Μάλιστα, από την περασμένη εβδομάδα, φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ προωθούν την ιδέα ότι οι ποσοστώσεις άλλων υποψηφιοτήτων, όπως της Διαμαντοπούλου, «δείχνουν» τον δρόμο για ένα κεντροδεξιό ΠΑΣΟΚ. Αυτό σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένα κόμμα παρόμοιο με τη Ν.Δ.
Ο Ανδρουλάκης φαίνεται να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη ενός σημαντικού τμήματος των συστημικών ΜΜΕ, και δείχνει έτοιμος να συναντήσει τον Μητσοτάκη, καθώς το ζήτημα των υποκλοπών δεν προχώρησε όπως αρχικά φαινόταν.
Ο δρόμος φαίνεται «στρωμένος» ώστε να αποφευχθούν απρόβλεπτες καταστάσεις στο μέλλον, που τρομάζουν τους πολιτικούς παίκτες. Ωστόσο, υπάρχει ένα ουσιαστικό πρόβλημα: ο Ανδρουλάκης δεν έχει καταφέρει να κερδίσει τη λαϊκή υποστήριξη.
Αφού πέρασαν τρία χρόνια στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ, δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει δυναμική για να γίνει τουλάχιστον το δεύτερο κόμμα. Ό,τι κι αν δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, τα πραγματικά στοιχεία είναι αδιαμφισβήτητα.
Το ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία του Ανδρουλάκη δεν έχει καταφέρει να αυξήσει τη βάση ψηφοφόρων του από τις εσωκομματικές εκλογές του 2021 έως το 2024. Στις βουλευτικές εκλογές του 2023, ήταν πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα και, ακόμα χειρότερα, στις ευρωεκλογές, βρέθηκε πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ του… Κασσελάκη.
Στο ντιμπέιτ, αν και ο Ανδρουλάκης χαμογελούσε, ο Γερουλάνος ήταν αυτός που έκλεψε την παράσταση ως «πρωθυπουργήσιμος». Ο Κατρίνης εκπροσώπησε το «σκληρό ΠΑΣΟΚ», η Διαμαντοπούλου το «σημιτικό – ποταμίσιο ΠΑΣΟΚ», και ο Δούκας το «συριζέικο ΠΑΣΟΚ».
Το ερώτημα που προκύπτει είναι τι απομένει από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη, που φαίνεται να μην έχει σαφή ταυτότητα και προσωπικότητα, και τι μπορεί να προσφέρει καλύτερα από τους άλλους υποψηφίους του κόμματος.
Οι πολιτικές του μανούβρες στους «κλειστούς» μηχανισμούς της Χαριλάου Τρικούπη είναι το μόνο που γνωρίζει να κάνει, καθώς έχει ανατραφεί πολιτικά στον «κομματικό σωλήνα». Πέρα από αυτό, η εμπειρία του στις Βρυξέλλες περιορίζεται στην επανάληψη ενός «ευρωπαϊκού προφίλ» χωρίς ουσιαστική διαφοροποίηση.
Η επόμενη ημέρα του ΠΑΣΟΚ φαίνεται να προσφέρει «ευκαιρίες». Ωστόσο, ο Ανδρουλάκης έχει ήδη αξιολογηθεί. Δεν είναι πλέον ένας άγνωστος πολιτικός. Τα πολιτικά του «βάρη» έχουν αποδειχθεί περιορισμένα.
Δεν τόλμησε να αποδεσμευτεί από το σημιτικό ΠΑΣΟΚ, δεν προχώρησε μέχρι τέλους τις υποθέσεις των υποκλοπών, και δεν έχει καταφέρει να «πουλήσει» την εικόνα του στο κοινό. Με τόσα «όχι», το ερώτημα είναι όχι αν υπάρχει «ευκαιρία», αλλά αν θα υπάρξει κάποιο θαύμα.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, με μεταπτυχιακό στο περιβάλλον. Το 2001 έγινε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου Νεολαίας ΠΑΣΟΚ και το 2008 μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Το 2013, επί Βενιζέλου, εκλέχθηκε γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής. Από το 2014 ήταν ευρωβουλευτής και από τις 12 Δεκεμβρίου 2021 είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μετά την πρόσφατη επανεκλογή του στις εσωκομματικές εκλογές.
Πηγή: Εφημερίδα Δημοκρατία
