Η συζήτηση γύρω από την οικογένεια των Γλύξμπουργκ έχει ενδιαφέρον για την ελληνική κοινή γνώμη, κυρίως στο πλαίσιο του lifestyle, αλλά λιγότερο από ότι οι υποθέσεις των Ουίνδσορ, Γκριμάλντι ή Βουρβόνων. Το αίτημα των δέκα Γλύξμπουργκ για απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας, σύμφωνα με τον νόμο του 1994, δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο. Ωστόσο, λίγοι αναγνωρίζουν ότι ο νόμος απαιτεί και την υπογραφή τους, δηλώνοντας ότι σέβονται το Σύνταγμα και το δημοψήφισμα του 1974, το οποίο τους απέκλεισε από το θρόνο.
Είναι ενδιαφέρον ότι η επιλογή του επωνύμου Ντε Γκρες (της Ελλάδας) προκαλεί αντιδράσεις, καθώς παραπέμπει σε τίτλο ευγενείας. Ο θείος τους, Μισέλ, είχε επιλέξει το ίδιο επώνυμο, αλλά είχε παραιτηθεί από τα δικαιώματα του στον θρόνο το 1965 για να παντρευτεί την εκλεκτή του.
Το πιο ανησυχητικό στην όλη υπόθεση είναι η αναγνώριση μιας κοινωνίας δύο ταχυτήτων. Για τους Γλύξμπουργκ, η διαδικασία είναι απλή, ενώ για τους μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα για δεκαετίες, έχουν οικογένειες και συμβάλλουν στην οικονομία, η απόκτηση ιθαγένειας είναι μια δύσκολη διαδικασία. Πρέπει να γνωρίζουν ιστορικά και πολιτιστικά στοιχεία, όπως η Φεντερασιόν, η νίκη της Ελλάδας στη Γιουροβίζιον, και η μάχη της Χαιρώνειας. Αυτές οι ερωτήσεις, ωστόσο, απευθύνονται σε ανθρώπους που συχνά έμαθαν ελληνικά προφορικά, χωρίς καμία επίσημη υποστήριξη για την εκμάθηση της γλώσσας.
Οι μετανάστες, ενώ εργάζονται σε βαριές και υπο-αμειβόμενες δουλειές που κρατούν την ελληνική οικονομία σε λειτουργία, ακούνε ότι «δεν θέλουν να ενσωματωθούν». Η διαδικασία πολιτογράφησης περιλαμβάνει ερωτήσεις σε τέσσερις κατηγορίες (γεωγραφία, ιστορία, πολιτικοί θεσμοί, πολιτισμός), αλλά αν αποτύχουν, δεν αποκτούν ιθαγένεια. Από το 2021, επί υπουργίας Μάκη Βορίδη, ισχύει ένα νέο πλαίσιο πολιτογράφησης που περιλαμβάνει και οικονομικά κριτήρια με αναδρομική ισχύ.
Ως αποτέλεσμα, πολλοί μετανάστες, λόγω της οικονομικής κρίσης και των lockdowns λόγω COVID-19, παρουσίασαν μειωμένα εισοδήματα και αποκλείονται από την πολιτογράφηση. Για αυτούς τους ανθρώπους, η ελληνικότητα φαίνεται να είναι κάτι που πρέπει να κερδίσουν, σαν να μην τους αξίζει εξ αρχής.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι οι μετανάστες είναι απαραίτητοι για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας. Ακόμα κι αν αύριο αρχίσουμε να πολλαπλασιαζόμαστε, η κατάσταση δεν θα λυθεί. Στη Γερμανία, η συζήτηση για την ανάγκη εισόδου νέων εργαζομένων είναι ήδη σε εξέλιξη, με μελέτες που εκτιμούν ότι απαιτούνται περίπου 288.000 εργαζόμενοι μέχρι το 2040 για να διατηρηθεί η ανάπτυξη.
Εδώ, όμως, φαίνεται ότι είναι πιο εύκολο να διαφωνούμε για τις υποθέσεις των Γλύξμπουργκ παρά να αναγνωρίσουμε την αξία και τη συμβολή των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία.
