Σε ένα παράλληλο σύμπαν, στις 8 Νοεμβρίου, την ημέρα έναρξης του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, τα κορυφαία στελέχη του κόμματος, μαζί με τον Στέφανο Κασσελάκη, θα σχημάτιζαν έναν μεγάλο κύκλο έξω από ένα γνωστό νυχτερινό κέντρο στο Γκάζι, τραγουδώντας το κλασικό κομμάτι του John Lennon «Give Peace a Chance», κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου. Σε αυτόν τον φανταστικό κόσμο, δεν θα υπήρχαν στιγμές παρακμής και ατέλειωτης σύγκρουσης που προκαλούν αμηχανία ακόμα και στους πιο φανατικούς αντιπάλους της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πράξη πρώτη
Αυτή την εβδομάδα, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ θα εκλέξουν τους αντιπροσώπους τους για το έκτακτο συνέδριο. Ο Στέφανος Κασσελάκης επιδιώκει να εκλεγεί από την Οργάνωση Περιστερίου και φαίνεται ότι θα το καταφέρει με μεγάλη άνεση. Το βράδυ της Κυριακής, οι υπολογιστές στα γραφεία της Κουμουνδούρου (στρατηγείο των 87+) και του Ταύρου (στρατηγείο Κασσελάκη) θα γεμίσουν με ονόματα συνέδρων και προτιμήσεις.
Λίγο αργότερα, ο αλγόριθμος θα αποκαλύψει ποιος ελέγχει τους περισσότερους συνέδρους. Φαίνεται παράλογο; Ίσως όχι, καθώς πρόκειται για μια κοινή πρακτική όλων των κομμάτων, που συνήθως δεν παραδέχονται. Έτσι, το μέτρημα θα αρχίσει πολλές μέρες πριν από τη διαδικασία του συνεδρίου.
Πράξη δεύτερη
Οι δύο αντίπαλες πλευρές πιστεύουν ότι θα «ελέγχουν» το σώμα του συνεδρίου, και η ζωή συνεχίζεται με συγκρούσεις και σφοδρές αντιπαραθέσεις. Στις 8 Νοεμβρίου, η σύγκρουση γίνεται πλέον προσωπική. Το συνέδριο έχει μόλις ξεκινήσει και οι υποστηρικτές του Στέφανου Κασσελάκη αμφισβητούν την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής για την απομάκρυνση του από την προεδρία. Οι σύνεδροι που υποστηρίζουν τη νέα πλειοψηφία αντιτίθενται ανοιχτά στην πρόταση των εσωκομματικών τους αντιπάλων.
Το προεδρείο του συνεδρίου καλείται να διαχειριστεί μια εκρηκτική κατάσταση. Οι υποστηρικτές του Κασσελάκη απαιτούν ψηφοφορία, ενώ η άλλη πλευρά την αρνείται. Οι μεν λένε «έχουμε πρόεδρο», οι δε υποστηρίζουν ότι «το θέμα θεωρείται λήξαν, το συνέδριο αποφασίζει για τους “4”».
Πράξη Τρίτη A
Το προεδρείο του συνεδρίου προσπαθεί να επιβάλει την τάξη και τα πνεύματα ηρεμούν. Σε έναν ιδανικό κόσμο, οι δύο πλευρές συμφωνούν ότι στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα και προχωρούν σε ψηφοφορία.
Υποσενάριο πρώτο: Οι υποστηρικτές του Στέφανου Κασσελάκη χάνουν την ψηφοφορία. Η ένταση ανεβαίνει ξανά, οι καταγγελίες δίνουν και παίρνουν. Ποιοι άραγε ψηφίζουν; Οι δια ζώσης σύνεδροι ή εκείνοι που παρακολουθούν από Zoom; Με κάλπη ή με ανάταση χεριών;
Όσο κι αν ψάξει κανείς, οι απαντήσεις οδηγούν σε λαβύρινθο. Ποιος θα δεχόταν να χάσει σε μια τέτοια ψηφοφορία; Οι δρόμοι που ανοίγονται είναι δύο: το ένα οδηγεί στα κλειδιά της Κουμουνδούρου, το άλλο στην έξοδο και στη διάσπαση.
Υποσενάριο δεύτερο: Η παλιά «φρουρά» του κόμματος αποδέχεται την ψηφοφορία. Οι δύο πλευρές βρίσκουν τη «χρυσή τομή» και συμφωνούν για τον τρόπο διεξαγωγής της. Ο Στέφανος Κασσελάκης κερδίζει τους συνέδρους, αλλά η νέα μειοψηφία δεν αποδέχεται το αποτέλεσμα και αποχωρεί, καταγγέλλοντας τον αναβαπτισμένο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δηλώνει ότι θα προχωρήσει σε νέες εκλογές ούτως ή άλλως.
Πράξη Τρίτη B
Το προεδρείο του συνεδρίου αδυνατεί να επιβάλει την τάξη. Η ένταση φτάνει σε επικίνδυνα επίπεδα. Οι διαξιφισμοί συνεχίζονται. Καμία ψηφοφορία και καμία απόφαση αναίρεσης της απόφασης της Κεντρικής Επιτροπής. Ο Στέφανος Κασσελάκης παραμένει έκπτωτος και η σύγκρουση φτάνει στο σημείο μηδέν. Δεν υπάρχει επιστροφή. Το συνέδριο τινάζεται στον αέρα. Ποιος μένει και ποιος φεύγει από την αίθουσα; Ποιος καταγγέλλει ποιον και ποιος αποχωρεί; Η διάσπαση είναι γεγονός.
Επιστροφή στην πρώτη πράξη
Από πράξη σε πράξη, το βράδυ της 3ης Νοεμβρίου, το μέτρημα αποκαλύπτει έναν αδιαφιλονίκητο νικητή πριν από το συνέδριο. Οι συσχετισμοί δείχνουν ότι τα πράγματα έχουν πάρει το δρόμο τους.
Σενάριο Α: Η πλευρά του Κασσελάκη καταγγέλλει την Κουμουνδούρου για αλχημείες στην εκλογή συνέδρων και δεν φτάνει μέχρι το συνέδριο. Έτσι, το επιτελείο του πρώην προέδρου υποστηρίζει ότι επιβεβαιώνονται οι φόβοι του: «λένε ψέματα ότι δεν δικαιούνται να ψηφίσουν για συνέδρους ή δεν τους βρίσκουν ως μέλη». Η διάσπαση έχει ήδη συντελεστεί πριν καν αρχίσει το συνέδριο.
Σενάριο Β: Η πλευρά των 87+ χάνει τη μάχη των συνέδρων. Ο Στέφανος Κασσελάκης γνωρίζει ότι η νίκη είναι κοντά. Πώς θα αντιδράσει η πλευρά της Κουμουνδούρου; Το συνέδριο αναβάλλεται μπροστά στον φόβο για έκτροπα ή διεξάγεται κανονικά και ο πρώην πρόεδρος γίνεται νυν; Κάποιοι φεύγουν και κάποιοι μένουν.
«Κι ήθελε ακόμη»
Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να είναι εναλλακτικές σκηνές μιας ταινίας. Κάποιες είναι προϊόν φαντασίας, ενώ άλλες, σίγουρα, δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα για τους παροικούντες την κομματική Ιερουσαλήμ.
Σε κάθε περίπτωση, το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι και οι δύο πλευρές θα επικαλεστούν τον Μανώλη Αναγνωστάκη και θα αναφωνήσουν «όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα». Στην πραγματική ζωή, ο προοδευτικός κόσμος, που έχει βιώσει αλλεπάλληλες διαψεύσεις, θα παρακολουθεί τους τηλεοπτικούς δέκτες αποσβολωμένος, μουρμουρίζοντας «Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει». Κατά τα άλλα, όλοι θα σκέφτονται ότι ξημερώνει Δευτέρα και πρέπει να επιστρέψουν στις δουλειές τους για να πληρώσουν νοίκια, λογαριασμούς, σούπερ-μάρκετ, δάνεια και φροντιστήρια.
