Αν η φράση «εγκληματίας πολέμου» είχε μια φωτογραφία στο λεξικό, πιθανότατα αυτή θα ήταν του Φριτς Σούμπερτ, ενός απάνθρωπου ναζί που μετέτρεψε τις αρρωστημένες του σκέψεις σε πράξεις στην Κρήτη και τη Μακεδονία.
Ο Σούμπερτ και οι «Σουμπερίτες»
Ο Φριτς Σούμπερτ, γνωστός για την απανθρωπιά και το μίσος του, υπηρέτησε ως λοχίας της Βέρμαχτ στην Ελλάδα, όπου οι πράξεις του προκάλεσαν φρίκη. Υπήρξε μάλιστα μάρτυρας που δήλωσε στο δικαστήριο ότι «αν υπήρχαν δέκα Σούμπερτ, σήμερα δε θα υπήρχαν Έλληνες»!
Η πραγματικότητα για τον Σούμπερτ είναι πιο περίπλοκη από τον αστικό μύθο που τον ήθελε γιο πλούσιου καπνεμπόρου από τη Σμύρνη. Γεννήθηκε το 1897 στο Ντόρτμουντ και υπηρέτησε στον Γερμανικό Αυτοκρατορικό Στρατό κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου και ανέπτυξε φιλίες στη Σμύρνη. Εκεί, έμαθε τουρκικά και ελληνικά, γεγονός που θα αποδειχθεί χρήσιμο κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής στην Ελλάδα.
Αρχικά, ο Σούμπερτ εργάστηκε ως διερμηνέας, αλλά γρήγορα αποκάλυψε το «ταλέντο» του στη σφαγή. Δημιούργησε μια ομάδα από φιλοναζί, δωσίλογους και προδότες, γνωστοί ως «Σουμπερίτες», οι οποίοι εκτελούσαν τις φρικτές εντολές του χωρίς δεύτερη σκέψη. Στην Κρήτη, η λέξη «Σουμπερίτης» είναι μία από τις χειρότερες προσβολές.
Η δράση του Σούμπερτ ξεκίνησε από το χωριό Κρουσώνας, όπου στρατολόγησε πολλούς «Σουμπερίτες». Όσοι συνεργάζονταν με τους αντάρτες καπετάν Σατανά και έπεφταν στα χέρια του είχαν φρικτό τέλος. Οι «Σουμπερίτες» ήταν από τους πρώτους που έκαιγαν τα θύματά τους.
Μέχρι τον Ιανουάριο του 1944, ο Σούμπερτ είχε σκοτώσει περίπου 250 αθώους πολίτες στην Κρήτη, λεηλατώντας και καίγοντας χωριά. Ήταν τόσο αδίστακτος που η Βέρμαχτ δεν ήθελε να τον έχει στις τάξεις της. Οι κάτοικοι του Ηρακλείου διαμαρτυρήθηκαν για τις ενέργειές του στον στρατηγό Φρίντριχ-Βίλχελμ Μύλλερ, ο οποίος διέταξε τη σύλληψή του, αλλά σύντομα αφέθηκε ελεύθερος.
Όταν τελείωσε με την Κρήτη, ο Σούμπερτ μεταφέρθηκε στη Μακεδονία, όπου συνεργάστηκε με τον δωσίλογο συντάγματάρχη Γεώργιο Πούλο. Συμμετείχε στο ολοκαύτωμα του Χορτιάτη και σε άλλες σφαγές, εκτελώντας περισσότερους από 600 αμάχους σε 40 χωριά.
Η καταδίκη σε 271 φορές σε θάνατο και η εκτέλεση
Μετά την απελευθέρωση της Αθήνας, ο Φριτς Σούμπερτ επιχείρησε να ξεφύγει, φτάνοντας στη Βιέννη τον Φεβρουάριο του 1945. Προσπάθησε να κρυφτεί πίσω από την ψεύτικη ταυτότητα του Κωνσταντίνου Κωνσταντινίδη, αλλά τελικά συνελήφθη και φυλακίστηκε.
Η δίκη του, που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 1947, αποκάλυψε τα εγκλήματα που είχε διαπράξει. Καταδικάστηκε σε 27 φορές σε θάνατο για τις πράξεις του στην Κρήτη και τη Μακεδονία. Συνολικά, κρίθηκε ένοχος για περισσότερους από 250 φόνους και καταδικάστηκε σε 271 φορές σε θάνατο, με τις ποινές να συγχωνεύονται στην ποινή του θανάτου.
Στις 22 Οκτωβρίου 1947, εκτελέστηκε στο Επταπύργιο της Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με τον «Ριζοσπάστη», οι τελευταίες του λέξεις ήταν: «Η Γερμανία ζη και δεν πεθαίνει. Εύχομαι να ξαναγίνη μεγάλη για να μπορέσει να ξεπληρώση όσα υποφέρει σήμερον».
Αξιοσημείωτο είναι ότι λίγο πριν την εκτέλεση, ένας πρώην αξιωματικός του στρατού, πατέρας ενός από τα θύματά του, ζήτησε να συμμετάσχει στο εκτελεστικό απόσπασμα, αλλά του το αρνήθηκαν. Τελικά, η χαριστική βολή δόθηκε από τον επικεφαλής αξιωματικό του εκτελεστικού αποσπάσματος, ο οποίος το έκανε χωρίς κανέναν ενδοιασμό.
