Η δυνατότητα αλλαγής πεποιθήσεων είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα κάθε ανθρώπου. Μπορεί κάποιος να ακούσει τη φωνή της καρδιάς του και της λογικής του; Να χρησιμοποιήσει τη δύναμή του για να σώσει ζωές, ακόμα και αν στο παρελθόν υποστήριξε ένα καθεστώς που προκάλεσε ανείπωτο πόνο; Η απάντηση είναι καταφατική. Είναι απολύτως δικαίωμα του καθενός να αλλάξει, ειδικά όταν αυτή η αλλαγή έχει ουσιαστικά αποτελέσματα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Όσκαρ Σίντλερ.
Ο Όσκαρ Σίντλερ, που γεννήθηκε στις 28 Απριλίου 1908 στη βιομηχανική πόλη Zwittau, ήταν Γερμανός και Καθολικός. Στην αρχή της ζωής του, ήταν γνωστός ως ένας απατεώνας και γλεντζές, εκμεταλλευόμενος τη ναζιστική ιδεολογία για να αποκτήσει φτηνά εργατικά χέρια, κυρίως από Εβραίους, για την επιχείρησή του.
Η επιχείρηση του Σίντλερ, η Rekord Ltd, που ειδικευόταν στην κατασκευή σκευών εμαγιέ, βρισκόταν κοντά στο γκέτο της Κρακοβίας. Αρχικά, ο Σίντλερ επωφελήθηκε από την κατάσταση, συνεργαζόμενος με αξιωματούχους των SS και κερδίζοντας συμβόλαια για προμήθειες στον γερμανικό στρατό. Όμως, καθώς οι συνθήκες χειροτέρευαν για τους Εβραίους, ο Σίντλερ άρχισε να συνειδητοποιεί την πραγματικότητα πίσω από τη ναζιστική πολιτική.
Η συνάντηση του με τον Εβραίο λογιστή Ισαάκ Στερν υπήρξε καθοριστική. Ο Στερν αποκάλυψε στον Σίντλερ την απανθρωπιά των Ναζί, και σταδιακά ο Σίντλερ άρχισε να βλέπει τους εργάτες του ως ανθρώπους και όχι ως απλά εργατικά χέρια. Όταν οι Γερμανοί προχώρησαν σε εκκαθαρίσεις, ο Σίντλερ χρησιμοποίησε τις επαφές του και δωροδοκίες για να προστατεύσει τους Εβραίους εργαζομένους του.
Η ιστορία του Σίντλερ
Καθώς πλησίαζε το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ναζί αποφάσισαν να κλείσουν το στρατόπεδο συγκέντρωσης και το εργοστάσιο του Σίντλερ. Γνωρίζοντας τις συνέπειες, ο Σίντλερ δημιούργησε μια ψεύτικη επιχείρηση όπλων για να δικαιολογήσει την ανάγκη διατήρησης των Εβραίων εργατών του. Με τη βοήθεια του Στερν, συνέταξε τη διάσημη «Λίστα του Σίντλερ», σώζοντας 1.200 ανθρώπινες ζωές.
Μετά το τέλος του πολέμου, ο Σίντλερ βρέθηκε σε δύσκολη θέση, φοβούμενος ότι θα συλληφθεί για εγκλήματα πολέμου. Με τη σύζυγό του, κατέφυγαν στην Αργεντινή, αλλά οι επιχειρηματικές του προσπάθειες απέτυχαν. Τελικά, επέστρεψε στη Δυτική Γερμανία, όπου ζούσε φτωχικά, υποστηριζόμενος από τις οικογένειες των Εβραίων που είχε σώσει.
Ο Σίντλερ πέθανε στις 9 Οκτωβρίου 1974 και τάφηκε στο όρος Σιών στην Ιερουσαλήμ, ένα μοναδικό τιμητικό μέρος για κάποιον που είχε υποστηρίξει ένα τόσο σκληρό καθεστώς. Το 1993, το Γιάντ Βασχέμ του απένειμε τον τίτλο του «Δίκαιου των Εθνών». Η ιστορία του Σίντλερ αποτυπώθηκε και στην ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ, η οποία κέρδισε επτά Όσκαρ και άφησε ισχυρό αποτύπωμα στην παγκόσμια κουλτούρα.
Η ταινία αυτή δεν ήταν μόνο μια κινηματογραφική επιτυχία, αλλά και ένα προσωπικό ταξίδι για τον Σπίλμπεργκ, ο οποίος αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τις δικές του αναμνήσεις και βιώματα από τον αντισημιτισμό. Η διαδικασία δημιουργίας της ταινίας ήταν τόσο φορτισμένη που ο Σπίλμπεργκ σκέφτηκε να αποσυρθεί από την σκηνοθεσία μετά την ολοκλήρωσή της.
Η ιστορία του Όσκαρ Σίντλερ μας υπενθυμίζει τη δύναμη της αλλαγής και την ικανότητα του ανθρώπου να επανορθώσει για τα λάθη του, ακόμα και σε στιγμές που φαίνεται ότι δεν υπάρχει ελπίδα.
