«Έμεινε στο ράφι»: Στη διάρκεια του Βυζαντίου, οι άνθρωποι συνήθιζαν να τοποθετούν παλιά οικογενειακά αντικείμενα σε ράφια για διακοσμητικούς λόγους. Έτσι, όταν λέμε ότι «κάποιος/α έμεινε στο ράφι», εννοούμε ότι έχει περάσει τόσος καιρός που πρέπει να θεωρηθεί μέρος των κειμηλίων. Αυτή η φράση χρησιμοποιούνταν κυρίως από τους μεγαλύτερους για τις γυναίκες που παρέμεναν ανύπαντρες.
«Πήρε το κρίμα στο λαιμό του»: Στην εποχή του Βυζαντίου, αν κάποιος πλούσιος έκανε κάποιο αδίκημα και έπρεπε να φυλακιστεί, είχε τη δυνατότητα να πληρώσει κάποιον άλλον για να τον αντικαταστήσει στη φυλακή. Αυτό ίσχυε μόνο για όσους θα παρέμεναν στη φυλακή για έναν χρόνο. Αυτούς που δέχονταν να αναλάβουν τη θέση του πλούσιου τους έλεγαν «κριματάρηδες», καθώς αναλάμβαναν τις ευθύνες που ανήκαν σε άλλους.
«Νισάφι πια»: Αυτή η φράση χρησιμοποιείται για να εκφράσουμε την αγανάκτησή μας και να ζητήσουμε έλεος. Αν και δεν έχει συγκεκριμένο ιστορικό υπόβαθρο, η ετυμολογία της είναι ενδιαφέρουσα. Προέρχεται από την τουρκική λέξη «Insaf», που σημαίνει «έλεος», και από την αραβική λέξη «νασφ» ή «νασφέτ», που σημαίνει «δικαιοσύνη» ή «να πράττεις δίκαια».
Διαβάστε περισσότερα στο www.mixanitouxronou.gr
