Πώς ένιωσες όταν μετακόμισες από τον ΠΑΟΚ στον Άρη;
«Η μετάβαση αυτή ήταν σίγουρα μια δύσκολη περίοδος για μένα. Όταν έκλεισε το κεφάλαιο με τον ΠΑΟΚ, ένιωσα αβεβαιότητα. Περίμενα να έρθουν καλές προτάσεις, αλλά τελικά δεν προέκυψε κάτι αξιόλογο. Η κατάσταση ήταν δύσκολη, καθώς υπήρχε μεγάλη οικονομική πίεση λόγω του συμβολαίου μου. Όταν αρνείσαι προτάσεις από κάποιες ομάδες, αυτές κρατούν το εγωιστικό τους πλεονέκτημα και χάνεται η ευκαιρία συνεργασίας.
Η απόφαση να πάω στον Άρη δεν ήταν εύκολη. Υπήρχε πάντα μια αντιπαλότητα μεταξύ ΠΑΟΚ και Άρη και εγώ ήμουν πάντα αντίπαλος αυτής της ομάδας. Ωστόσο, κοίταξα το μέλλον μου και το πού θα μπορούσα να εξελιχθώ ως παίκτης. Η πρόταση του Άρη ήταν η καλύτερη για μένα. Ήξερα ότι θα υπήρχαν αντιδράσεις από ορισμένους φιλάθλους, αλλά το σημαντικό είναι να παίζουμε ποδόσφαιρο. Εγώ παραμένω ΠΑΟΚ και αυτό δεν αλλάζει».
Πώς ήταν η εμπειρία σου να αγωνιστείς ως αντίπαλος στην Τούμπα;
«Όταν αγωνιστήκαμε στην Τούμπα, η αλήθεια είναι ότι λόγω του κορονοϊού υπήρχε πολύ λίγος κόσμος. Οι περισσότεροι που με γνωρίζουν ξέρουν ποιος είμαι, καθώς είχα μεγαλώσει μαζί τους και είχαμε ζήσει πολλές στιγμές. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που προβάλλουν την υποστήριξή τους με υπερβολικό τρόπο. Ούτε όταν ήμουν στον ΠΑΟΚ το έκανα, ούτε όταν πήγα στον Άρη προσπάθησα να το παίξω Αρειανός. Είμαι ο εαυτός μου και ο χαρακτήρας μου παραμένει σταθερός. Όλοι γνωρίζουν ότι είμαι ΠΑΟΚ. Δεν θα πω σήμερα ότι είμαι ΠΑΟΚ, αύριο Άρης και μεθαύριο Παναθηναϊκός.»
«Είναι σημαντικό να είσαι αυθεντικός και συνεπής. Όταν δεν δημιουργείς προβλήματα, όλοι σε σέβονται. Δεν έχει σημασία αν είσαι ΠΑΟΚ ή Άρης. Όλοι έχουμε φίλους που υποστηρίζουν άλλες ομάδες. Το πιο σημαντικό είναι να είσαι καλός άνθρωπος και να κερδίζεις το σεβασμό των άλλων. Δεν μπορούμε όλοι να υποστηρίζουμε την ίδια ομάδα, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό.»
Ο Μάντζιος πώς σε βοήθησε στην καριέρα σου;
«Στον Άρη δεν είχα και την καλύτερη τύχη. Τραυματίστηκα την περίοδο που άρχισα να βρίσκω τον ρυθμό μου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα παιχνίδι με τον Ατρόμητο, όπου βρεθήκαμε πίσω στο σκορ 2-0 και παίζαμε με 10 παίκτες. Μπήκα στον αγώνα στο 65ο λεπτό και καταφέραμε να γυρίσουμε το παιχνίδι. Στην πρώτη μου επαφή με την μπάλα, σκόραρα και το σκορ έγινε 2-1. Στο δεύτερο γκολ, που πέτυχε ο Σάσα, η φάση ξεκίνησε από εμένα. Εκεί άρχισα να βρίσκω τον ρυθμό μου, αν και ήρθα στην ομάδα χωρίς προετοιμασία.»
«Την εποχή εκείνη, ο Άρης είχε πολλούς καλούς παίκτες στο κέντρο, όπως ο Τζέγκο, ο Σάσα και ο Ματέο Γκαρσία. Ήμασταν μια ισχυρή τετράδα με εμπειρία από μεγάλα πρωταθλήματα. Όταν άρχισα να παίρνω κάποια παιχνίδια ως βασικός, όμως, υπέστην θλάση και ήμουν άτυχος εκείνη τη χρονιά. Αν δεν είχα τραυματιστεί, πιστεύω ότι η εικόνα μου στον Άρη θα ήταν διαφορετική. Ο κόσμος ανυπομονούσε να με δει να παίζω.»
«Όταν έμπαινα στα παιχνίδια, ο προπονητής με χρησιμοποιούσε συνεχώς, δίνοντάς μου 15, 20 ή 25 λεπτά συμμετοχής. Σε κάθε παιχνίδι που έμπαινα, άλλαζα την εικόνα της ομάδας. Ο κόσμος το παρατηρούσε και συχνά μου έλεγαν: “Πότε θα σε δούμε βασικό; Ανυπομονούμε να παίξεις!” Αυτή η επιβεβαίωση ήταν ευχάριστη, αλλά δυστυχώς ο τραυματισμός με κράτησε πίσω. Ο κόσμος ήξερε ότι είμαι ΠΑΟΚτσής, αλλά κοίταζε το πώς αγωνιζόμουν και το πάθος που έδειχνα για την ομάδα. Αυτό ήθελα και εγώ, και γι’ αυτό έχω φίλους μέχρι σήμερα. Είναι θέμα σεβασμού.»
