Πώς μπορείς να αντιπαρατεθείς (πολιτικά) σε έναν αντίπαλο που απειλεί τη δημοκρατία και τις θεμελιώδεις ελευθερίες, όταν αυτός έχει γίνει στόχος βίας και συνεχώς υποστηρίζει ότι η ρητορική της αντιπροσωπείας του άλλου στρατοπέδου προκαλεί αυτή τη βία; Αυτός είναι ο περίπλοκος γρίφος που καλείται να λύσει η ομάδα της Κάμαλα Χάρις στις ΗΠΑ, μετά τη δεύτερη, φαινομενικά, απόπειρα δολοφονίας του Ντόναλντ Τραμπ.
Ειδικοί προειδοποιούν ότι η αυξανόμενη πολιτική πόλωση και η τοξική ρητορική δοκιμάζουν τη συνοχή του έθνους.
Πράγματι, κάποιοι πιστεύουν ότι οι ανησυχίες των Δημοκρατικών μπορεί να είναι βραχύβιες. Ο Κρεγκ Γκρίνσμπεργκ, δήμαρχος του Λούισβιλ στο Κεντάκι και στόχος απόπειρας δολοφονίας πριν από δύο χρόνια, δήλωσε στο Politico: «Το πιο εκπληκτικό είναι πόσο γρήγορα οι άνθρωποι προχωρούν παρακάτω».
Από την άλλη πλευρά, άλλοι συμμερίζονται τις ανησυχίες που εξέφρασε το Axios: «Μια τέλεια καταιγίδα έχει δημιουργηθεί εδώ και χρόνια στις ΗΠΑ, τροφοδοτούμενη από την ακραία πόλωση, την άρνηση των εκλογικών αποτελεσμάτων, την πολιτική βία, τις ιστορικές διώξεις και την αχαλίνωτη παραπληροφόρηση. Το χάος θα είναι αναπόφευκτο τον Νοέμβριο».
Η πολιτική βία στην αμερικανική ιστορία
Η πολιτική βία έχει επηρεάσει πολλές φορές την αμερικανική ιστορία. Οι δολοφονίες του Αβραάμ Λίνκολν το 1865, του Τζέιμς Γκάρφιλντ το 1881 και του Ουίλιαμ Μακίνλεϊ το 1901 οδήγησαν στην ανάθεση της προστασίας του προεδρικού αξιώματος στη Secret Service. Η δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι το 1963 συγκλόνισε το έθνος και οδήγησε σε ακόμα αυστηρότερα μέτρα ασφαλείας γύρω από τον πρόεδρο.
Ωστόσο, ο Τζέραλντ Φορντ έγινε στόχος δύο αποτυχημένων δολοφονιών το 1975 μέσα σε 18 ημέρες, ενώ ο Ρόναλντ Ρίγκαν τραυματίστηκε σοβαρά το 1981. Σχεδόν κάθε σύγχρονος πρόεδρος έχει βρεθεί στο στόχαστρο. Παρά τις προσπάθειες της Secret Service, λίγες από αυτές τις απόπειρες κατέληξαν σε σοβαρούς τραυματισμούς, όπως η περίπτωση του Τραμπ τον Ιούλιο.
Ειδικοί σε θέματα ασφαλείας προειδοποιούν ότι η αυξανόμενη πολιτική πόλωση και η τοξική ρητορική, που τροφοδοτούνται από ξένους αντιπάλους και ενισχύονται από τα κοινωνικά δίκτυα, θέτουν σε δοκιμασία την ικανότητα του έθνους να προστατεύσει τους υποψηφίους και τους θεσμούς του.
«Ένα επικίνδυνο περιβάλλον απειλών»
«Οι προεδρικές εκλογές του 2024 διεξάγονται σε μια περίοδο κατά την οποία οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν το πιο περίπλοκο και επικίνδυνο περιβάλλον απειλών που έχω βιώσει στα 40 χρόνια της καριέρας μου», αναφέρει ο Τζον Κοέν, πρώην ανώτερος αξιωματούχος των υπηρεσιών πληροφοριών και της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας.
Αρκεί να σκεφτούμε την πορεία ακροδεξιών στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια, που οδήγησε στον θάνατο μιας ακτιβίστριας υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων, την εισβολή φιλοτραμπικών στο Καπιτώλιο, και την επίθεση με σφυρί κατά του συζύγου της πρώην προεδρεύουσας της Βουλής Νάνσι Πελόζι, για να κατανοήσουμε ότι ο κίνδυνος και η αστάθεια έχουν γίνει πλέον χαρακτηριστικά της αμερικανικής πολιτικής ζωής.
Η κανονικοποίηση της βίας δεν γνωρίζει κομματικά όρια. Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Σικάγο, η βία κατά του Τραμπ υποστηρίζεται από περισσότερους (10% των ενηλίκων) σε σύγκριση με τη βία υπέρ του (6,9%).
Ωστόσο, μόνο το ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα ενθαρρύνει ενεργά την ένταση. Ο Τραμπ έχει προωθήσει τον τραμπουκισμό στις συγκεντρώσεις του, έχει χλευάσει την Πελόζι για την επίθεση με το σφυρί, και έχει προτείνει βίαιες λύσεις για διάφορα ζητήματα, όπως η εκτέλεση στρατηγών που δεν υπακούν.
Όπως σημειώνει ο Ντέιβιντ Σμιθ στην «Guardian», «όλα αυτά προκαλούν ανησυχία σε κάθε ευαισθητοποιημένο πολίτη ενόψει των επερχόμενων εκλογών και του τι μπορεί να ακολουθήσει σε μια χώρα με περισσότερα όπλα από ανθρώπους».
 έναν αντίπαλο που συνιστά μεν απειλή για τη δημοκρατία και τις θεμελιώδεις ελευθερίες, έχει γίνει όμως στόχος βίας και συνεχίζει να ισχυρίζεται πως η ρητορική της άλλης πλευράς υποκινεί αυτή τη βία; Είναι ο δύσκολος γρίφος που καλείται να λύσει το στρατόπεδο της Κάμαλα Χάρις στις ΗΠΑ μετά τη δεύτερη, κατά τα φαινόμενα, απόπειρα δολοφονίας του Ντόναλντ Τραμπ.Ειδικοί προειδοποιούν πως η ακραία πόλωση και η ολοένα πιο τοξική πολιτική ρητορική δοκιμάζουν το έθνοςΚάποιοι, βέβαια, εκτιμούν πως οι ανησυχίες των Δημοκρατικών μπορεί να αποδειχθούν βραχύβιες: το πιο εκπληκτικό πράγμα σχετικά με την πολιτική βία αυτή τη στιγμή, λέει στο Politico ο Κρεγκ Γκρίνσμπεργκ, o δημοκρατικός δήμαρχος του Λούισβιλ, στο Κεντάκι, στόχος και ο ίδιος απόπειρας δολοφονίας προ διετίας, «είναι το πόσο γρήγορα οι άνθρωποι πάνε παρακάτω».Άλλοι, ωστόσο, συμμερίζονται απόλυτα την προειδοποίηση που απηύθυνε το Axios: «Μια τέλεια καταιγίδα προετοιμάζεται εδώ και χρόνια στις ΗΠΑ, τροφοδοτούμενη από την ακραία πόλωση, την άρνηση του εκλογικού αποτελέσματος, την πολιτική βία, τις ιστορικές διώξεις και την αχαλίνωτη παραπληροφόρηση. Θα πέσει βροχή το χάος τον Νοέμβριο».Η πολιτική βία στην αμερικανική ιστορίαΗ αλήθεια είναι πως η πολιτική βία έχει διαμορφώσει πολλές φορές την αμερικανική ιστορία. Οι δολοφονίες του Αβραάμ Λίνκολν (1865), του Τζέιμς Γκάρφιλντ (1881) και του Ουίλιαμ Μακίνλεϊ (1901) οδήγησαν τελικά στην ανάθεση της προστασίας του προέδρου στη Secret Service, ενώ η δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι, το 1963, συγκλόνισε το αμερικανικό έθνος και κατέληξε σε ακόμα αυστηρότερα μέτρα πέριξ του προέδρου.Παρ’ όλα αυτά, ο Τζέραλντ Φορντ έγινε το 1975 στόχος δύο πολύκροτων αποπειρών δολοφονίας μέσα σε διάστημα 18 ημερών και ο Ρόναλντ Ρίγκαν τραυματίστηκε σοβαρά από σφαίρα στις αρχές της προεδρίας του, το 1981. Σχεδόν κάθε σύγχρονος πρόεδρος έχει μπει στο στόχαστρο. Και η Secret Service έχει αποτρέψει σχεδόν όλες αυτές τις απόπειρες – λίγες κατέληξαν σε τραυματισμό, όπως το ματωμένο αφτί του Τραμπ τον Ιούλιο.Ειδικοί σε θέματα ασφαλείας, ωστόσο, προειδοποιούν πως η ακραία πόλωση και η ολοένα και πιο τοξική πολιτική ρητορική – που υποδαυλίζονται από ξένους αντιπάλους και υπερθερμαίνονται από τα σόσιαλ μίντια – συνδυάζονται για να δοκιμάσουν την ικανότητα του έθνους να προστατεύσει τους υποψηφίους και τους θεσμούς του.«Ένα επικίνδυνο περιβάλλον απειλών»«Οι προεδρικές εκλογές του 2024», λέει ο Τζον Κοέν, πρώην ανώτερος αξιωματούχος των υπηρεσιών πληροφοριών και της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας, «διεξάγονται σε μια περίοδο κατά την οποία οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν το πιο περίπλοκο, δυναμικό και επικίνδυνο περιβάλλον απειλών που έχω βιώσει στα 40 χρόνια της καριέρας μου».Λίγο να σκεφτεί κανείς εκείνη την πορεία ακροδεξιών στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια που οδήγησε στον θάνατο μιας ακτιβίστριας υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων, την εισβολή ενός φιλοτραμπικού όχλου στο Καπιτώλιο, εκείνη την επίθεση με σφυρί κατά του συζύγου της πρώην προέδρου της Βουλής Νάνσι Πελόζι, τις αμέτρητες απειλές βίας που δέχονται μέλη του Κογκρέσου και δικαστές, αντιλαμβάνεται πως ο κίνδυνος και η αστάθεια έχουν γίνει πια χαρακτηριστικό και όχι παράδοξο της αμερικανικής πολιτικής ζωής.Αυτή η κανονικοποίηση της βίας ξεπερνά τα κομματικά όρια. Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη τέλη Ιουνίου από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο, η βία κατά του Τραμπ έχει περισσότερους υποστηρικτές (10% των ενηλίκων) από ό,τι η βία υπέρ του Τραμπ (6,9%).Όμως μόνο ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα υποδαυλίζει ενεργά τις φλόγες. Ο Τραμπ έχει ενθαρρύνει τον τραμπουκισμό των διαδηλωτών στις συγκεντρώσεις του, χλεύασε την Πελόζι για την επίθεση με το σφυρί, ζήτησε να πυροβολούνται οι κλέφτες και να εκτελούνται οι απείθαρχοι στρατηγοί, έχει προειδοποιήσει για «λουτρό αίματος» αν δεν εκλεγεί και υποστηρίξει ότι οι μετανάστες «δηλητηριάζουν το αίμα της χώρας μας» – τα περί μεταναστών που τρώνε κατοικίδια είναι απλώς η τελευταία βερσιόν.Όπως γράφει στην «Guardian» ο Ντέιβιντ Σμιθ, «όλα αυτά είναι αρκετά για να γεμίσουν κάθε ευαισθητοποιημένο πολίτη με ανησυχία για τις επερχόμενες εκλογές και για το τι θα επακολουθήσει σε ένα έθνος που έχει περισσότερα όπλα από ανθρώπους».Premium έκδοση «Τα ΝΕΑ»write in the Greek){kind=link}