Φέτος, για άλλη μια χρονιά, ο χριστουγεννιάτικος στολισμός στο Παρίσι μπορεί να παραμένει ο ίδιος, όμως το πολιτικό τοπίο έχει υποστεί δραστικές αλλαγές. Οι Παριζιάνοι φαίνεται να είναι αδιάφοροι, με τους ξένους επισκέπτες να είναι οι μόνοι που εκφράζουν έκπληξη.
Η «Le Monde» αποκαλύπτει το διπλό πρόσωπο του προεδρικού μύθου Μακρόν – τώρα ξεκινά επισήμως το τέλος του.
Το 2024 αναμένεται να είναι μια καθοριστική χρονιά για τη Γαλλία, καθώς θα φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, θα επαναλειτουργήσει η Παναγία των Παρισίων και θα σημάνει την κατάρρευση της γαλλικής πολιτικής τάξης. Η εφημερίδα «Le Monde» εκμεταλλεύεται την εορταστική περίοδο για να αποκαλύψει το διπλό πρόσωπο του Εμανουέλ Μακρόν, του προεδρεύοντα της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Σύμφωνα με την «Le Monde», ο Μακρόν είναι «πολύ καλός ηθοποιός» μπροστά στις κάμερες και στις επίσημες εκδηλώσεις, αλλά κρύβει μια άλλη πλευρά: «ταπεινωτικός, σεξιστής, ρατσιστής, ομοφοβικός και υπερ-παρανοϊκός» στις προσωπικές του επαφές. Η εφημερίδα δημοσιεύει μαρτυρίες ανθρώπων που αισθάνθηκαν προδομένοι από τον πρόεδρο και επιθυμούν να καταγγείλουν τις μεθόδους του.
Μακρόν: Κρυψίνους και αινιγματικός
Ανακαλύπτουμε ότι ο Εμανουέλ Μακρόν είναι κρυψίνους, σχεδόν στα όρια της παράνοιας, όπως τον περιγράφουν οι στενοί συνεργάτες του. Λειτουργεί με μικρές ομάδες φίλων, κυρίως εκλεγμένων αξιωματούχων και γιατρών, και επικοινωνεί μέσω WhatsApp και Telegram, ωστόσο «μόνο αυτός γνωρίζει με ποιον μιλάει τη νύχτα, αφού παραμένει ξάγρυπνος». Συχνά στέλνει μηνύματα, ακόμα και στις 2 το πρωί, ρωτώντας: «Πώς βλέπεις τα πράγματα;», ή πιο προσωπικά: «Είμαι περήφανος για σένα», ή «Με στενοχώρησες».
Από την αρχή της προεδρίας του, ήταν γνωστό ότι ο Μακρόν δεν εκτιμούσε το υπουργείο Εξωτερικών. Τώρα, μαθαίνουμε ότι αποκαλεί τους υπαλλήλους του «γραφειοκράτες για μικροκαβγάδες» και θεωρεί ότι αποτελούν το «βαθύ κράτος» και μια «γιάφκα νεοσυντηρητικών». «Θέλει να ασκεί τη διπλωματία μόνος του», σημειώνει η «Le Monde».
Οι διπλωμάτες, από την πλευρά τους, επισημαίνουν ότι ο πρόεδρος μιλάει «πάρα πολύ και πολύ γρήγορα για τίποτα». Θυμίζουν ότι το 2019, σε συνέντευξή του στο «Economist», είχε αναφέρει τον «εγκεφαλικό θάνατο» της Ατλαντικής Συμμαχίας, χωρίς να προειδοποιήσει κανέναν. Η Ανγκελα Μέρκελ είχε απαντήσει τότε ότι «δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητη μια τόσο άκαιρη κρίση». Ένας διπλωμάτης είχε παρατηρήσει ότι οι ξένοι ομόλογοί του έβρισκαν μια ενδιαφέρουσα ομοιότητα μεταξύ του Μακρόν και του πράκτορα της ταινίας «OSS 117», χαρακτηρίζοντάς τον «αλαζονική καρικατούρα».
Η συμπεριφορά αυτή, σύμφωνα με τη «Le Monde», εξηγεί τη πτώση της Γαλλίας στη διεθνή σκηνή. Στις 6 Δεκεμβρίου, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ανακοίνωσε από το Μοντεβιδέο την οριστικοποίηση της συμφωνίας Mercosur, την οποία η Γαλλία δεν ήθελε, και βρέθηκε απομονωμένη.
Παρά όλα αυτά, η καθημερινότητα του Μακρόν δεν φαίνεται να επηρεάζεται. Τα βράδια, συναντιέται με το «boys club» του, που αποτελείται από νεαρούς συμβούλους του, και συζητά με χυδαίο τρόπο, πίνοντας ένα μπουκάλι 16 ετών ουίσκι, που του αρέσει.
Περιγράφει την κυβέρνηση του πρώην πρωθυπουργού του, Γκαμπριέλ Ατάλ, ως «το κλουβί των τρελών». Οι γυναίκες των αντιπάλων κομμάτων, όπως η Marine Tonnelier και η Lucie Castet, αποκαλούνται «cocottes», ενώ οι μαύροι «Mamadou» που «επιβαρύνουν τα δημόσια νοσοκομεία», και οι Βορειοαφρικανοί «Rabzouz».
Πόσο αληθινά είναι όλα αυτά;
Αυτά τα θέματα συζητούνται έντονα στη Γαλλία και αναμένεται να είναι στο επίκεντρο των εορταστικών τραπεζιών. Ωστόσο, παραμένει ένα κρίσιμο ερώτημα: πόσα από αυτά είναι αλήθεια; Στην πολιτική ζωή της Γαλλίας, έχει δημιουργηθεί μια παράδοση, παραμονές των γιορτών, οι αντίπαλοι του εκάστοτε προεδρεύοντα να δημοσιεύουν κατηγορίες στον τύπο ή σε βιβλία.
Θυμόμαστε ότι κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Φρανσουά Ολάντ, αποκαλύφθηκε ότι αποκαλούσε τους φτωχούς «φαφούτηδες». Τώρα, ήρθε η σειρά του Εμανουέλ Μακρόν. Η αλήθεια είναι ότι τα πολιτικά και στρατηγικά λάθη του τον έχουν αποδυναμώσει σημαντικά, κάνοντάς τον ευάλωτο.
«Είναι όμως πραγματικές πληροφορίες όλα όσα γράφει αυτές τις μέρες η ‘Le Monde’;» αναρωτιέται ο Jules Torres από το «Journal du dimanche»…
