Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι γνωστός για την προτίμησή του σε απλές στρατηγικές. Ο υποψήφιος του για υπουργός Οικονομικών, Σκοτ Μπέσεντ, έχει προτείνει μια τέτοια στρατηγική που ονομάζεται «3-3-3». Αυτή περιλαμβάνει τη μείωση του ομοσπονδιακού ελλείμματος της Αμερικής στο 3% του ΑΕΠ, την αύξηση της ετήσιας οικονομικής ανάπτυξης στο 3% και την ενίσχυση της παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου κατά 3 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως (b/d) έως το 2028, από 30 εκατομμύρια το 2024.
Η πιο φιλόδοξη πτυχή αυτού του σχεδίου αφορά την παραγωγή ενέργειας. Η κυβέρνηση Τραμπ σκοπεύει να αδειοδοτήσει περισσότερα ομοσπονδιακά εδάφη και θαλάσσια οικόπεδα για γεωτρήσεις, καθώς και να εγκρίνει άδειες για έργα υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG). Ο Τραμπ επιθυμεί τη δημιουργία ενός Εθνικού Συμβουλίου Ενέργειας για να μειώσει τη γραφειοκρατία σε όλες τις διαδικασίες, από την έκδοση αδειών μέχρι τη διανομή. Επιπλέον, θέλει να καταργήσει τις πράσινες επιδοτήσεις και τους κανόνες του προεδρικού γραφείου του Τζο Μπάιντεν. Ο στόχος του είναι να επιτύχει παγκόσμια «ενεργειακή κυριαρχία» για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σύμφωνα με έρευνα της Federal Reserve του Κάνσας Σίτι, οι εταιρείες εξόρυξης σχιστολιθικού πετρελαίου έχουν περιορισμένα κίνητρα για περισσότερες γεωτρήσεις εκτός εάν οι τιμές του πετρελαίου φτάσουν τα 89 δολάρια το βαρέλι.
Μια αύξηση στην παραγωγή πετρελαίου θα μπορούσε να προωθήσει και άλλους στόχους του Τραμπ. Περισσότερες εξαγωγές θα μείωναν το εμπορικό έλλειμμα της Αμερικής, ενώ η αύξηση των φόρων θα ενίσχυε τον προϋπολογισμό. Επίσης, μια σημαντική αύξηση στην παραγωγή θα επέτρεπε στις ΗΠΑ να επιβάλουν αυστηρότερες κυρώσεις στο Ιράν, διατηρώντας ταυτόχρονα τις τιμές των καυσίμων χαμηλές στην εγχώρια αγορά. Η μεγαλύτερη παραγωγή αερίου θα μπορούσε να καλύψει την αυξανόμενη ζήτηση ενέργειας από την τεχνητή νοημοσύνη, ενισχύοντας παράλληλα την οικονομική εξάρτηση της Ευρώπης από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, η επίτευξη του στόχου του Τραμπ για την παραγωγή πετρελαίου μέσω της στρατηγικής «drill, baby, drill» ενδέχεται να συγκρουστεί με τις σκληρές πραγματικότητες της αγοράς ενέργειας.
ΗΠΑ: Ο μεγαλύτερος παραγωγός αργού πετρελαίου στον κόσμο
Σε αντίθεση με πολλές πετροκρατικές χώρες όπου οι κρατικές εταιρείες κυριαρχούν στις γεωτρήσεις, η αμερικανική παραγωγή πετρελαίου προέρχεται κυρίως από ιδιωτικές εταιρείες. Αυτές οι εταιρείες έχουν αυξήσει την παραγωγή τους δραματικά από το 2022, όταν η Ευρώπη άρχισε να αποφεύγει τα ρωσικά βαρέλια, και οι ΗΠΑ έχουν γίνει ο μεγαλύτερος παραγωγός αργού πετρελαίου παγκοσμίως. Τον Οκτώβριο, η παραγωγή έφτασε σε ρεκόρ 13,5 εκατομμυρίων βαρελιών ημερησίως, από 11,5 εκατομμύρια που ήταν κατά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία. Ωστόσο, οι πετρελαϊκοί γίγαντες χρειάζονται έναν ισχυρό λόγο για να προχωρήσουν σε περαιτέρω αύξηση της παραγωγής.
Αλλά μπορεί να μην βρουν τέτοιο λόγο. Η αμερικανική παραγωγή σχιστολιθικού πετρελαίου προέρχεται από πολλές μικρές επιχειρήσεις, και μετά από μια περίοδο αποτυχιών λόγω υπερπαραγωγής, ο κλάδος κυριαρχείται τώρα από λίγες μεγάλες εταιρείες που είναι επιφυλακτικές απέναντι στον κίνδυνο. Οι μέτοχοί τους απαιτούν σταθερά μερίσματα και υψηλές αποδόσεις. Επιπλέον, το κόστος παραγωγής αυξάνεται καθώς τα καλύτερα πηγάδια έχουν εξαντληθεί. Έτσι, οι εταιρείες σχιστόλιθου έχουν περιορισμένα κίνητρα για περισσότερες γεωτρήσεις εκτός αν οι τιμές του πετρελαίου φτάσουν τα 89 δολάρια το βαρέλι, σύμφωνα με την έρευνα της Federal Reserve του Κάνσας Σίτι.
Η αγορά φυσικού αερίου
Η παραγωγή φυσικού αερίου φαίνεται πιο εφικτή – τουλάχιστον θεωρητικά. Από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία, το αμερικανικό δίκτυο αγωγών LNG έχει επεκταθεί σημαντικά. Η Rystad Energy προβλέπει ότι η εξαγωγική ικανότητα της χώρας θα φτάσει τα 22,4 δισεκατομμύρια κυβικά πόδια την ημέρα το 2030, αν ο Τραμπ υλοποιήσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις, από 11,3 δισεκατομμύρια το 2023. Ωστόσο, η πραγματική παραγωγή είναι αβέβαιη. Η Rystad εκτιμά ότι η παραγωγή θα αυξηθεί κατά 2,1 mboe ημερησίως έως το 2028, με ένα μέρος να καταναλώνεται εσωτερικά. Άλλοι αναλυτές είναι πιο επιφυλακτικοί, με την EIA να αναμένει αύξηση μόλις 0,5 mboe ημερησίως μέχρι το 2028.
Για να αυξηθεί πραγματικά η παραγωγή φυσικού αερίου, οι τιμές θα πρέπει να ξεπεράσουν τα 4,24 δολάρια ανά εκατομμύριο βρετανικές θερμικές μονάδες, σύμφωνα με παραγωγούς που συμμετείχαν σε έρευνα της Fed του Κάνσας Σίτι. Ωστόσο, οι ίδιοι οι παραγωγοί αναμένουν ότι οι τιμές θα φτάσουν μόλις τα 3,33 δολάρια ανά mbtu σε δύο χρόνια. Αν και η ζήτηση για φυσικό αέριο αναμένεται να αυξηθεί, η νέα παραγωγή από άλλες χώρες θα μπορούσε να περιορίσει τις τιμές στην αγορά.
Προβλήματα για τον Τραμπ
Όλα αυτά δημιουργούν δυσκολίες στις φιλοδοξίες του Τραμπ και του Μπέσεντ. Όπως σημειώνει ο Economist, «το πόσο θα αντλούν οι ΗΠΑ τα επόμενα χρόνια θα εξαρτηθεί περισσότερο από τις αποφάσεις που θα ληφθούν στη Βιέννη, όπου συνεδριάζει ο ΟΠΕΚ, παρά στην Ουάσιγκτον». Οι πολιτικές του Τραμπ θα μπορούσαν ακόμη και να βλάψουν την παραγωγή. Οι δασμοί του μπορεί να αυξήσουν το κόστος υλικών όπως το αλουμίνιο και ο χάλυβας για τις εταιρείες πετρελαίου, ενώ άλλες χώρες μπορεί να επιβάλλουν δασμούς στις εξαγωγές ενέργειας των ΗΠΑ. Οι εμπορικοί πόλεμοι θα μπορούσαν να μειώσουν τη συνολική ανάπτυξη, αποδυναμώνοντας τη ζήτηση για πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Πηγή: ΟΤ
