Η Νέα Ζηλανδία προχώρησε την Τρίτη σε μια σπάνια εθνική συγγνώμη προς τα θύματα και τις οικογένειες εκατοντάδων χιλιάδων νέων και ευάλωτων ενηλίκων που υπέστησαν σωματική και σεξουαλική κακοποίηση σε ιδρύματα τα τελευταία 70 χρόνια, όπως αναφέρει το Reuters.
Η έκθεση αποκαλύπτει σοβαρές παραβιάσεις
Μια δημόσια έρευνα που δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο αποκάλυψε ότι περίπου 200.000 παιδιά και ευάλωτοι ενήλικες που βρίσκονταν σε κρατική και θρησκευτική φροντίδα υπήρξαν θύματα κακοποίησης από το 1950 έως το 2019. Η Βασιλική Ερευνητική Επιτροπή μίλησε με περισσότερους από 2.300 επιζώντες κακοποίησης στη Νέα Ζηλανδία, η οποία έχει πληθυσμό 5,3 εκατομμυρίων κατοίκων, και κατέγραψε μια σειρά από φρικτές καταχρήσεις, συμπεριλαμβανομένων βιασμών, στειρώσεων και ηλεκτροσόκ, οι οποίες κορυφώθηκαν τη δεκαετία του 1970.
Η συγγνώμη του πρωθυπουργού
Ο πρωθυπουργός Κρίστοφερ Λούξον εξέφρασε τη λύπη του για τις φρικτές εμπειρίες που βίωσαν οι επιζώντες, δηλώνοντας: «Ήταν φρικτό. Ήταν σπαρακτικό. Ήταν λάθος. Και δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε συμβεί». Ζήτησε συγγνώμη εκ μέρους της κυβέρνησης από όλους όσοι υπέστησαν κακοποίηση, βλάβη και παραμέληση κατά τη διάρκεια της φροντίδας, αναγνωρίζοντας την ευθύνη των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Michael Laws reacts to New Zealand’s apology to survivors of abuse in state care.
Join Platform Plus for enhanced access and features: pic.twitter.com/MZuLHfcdKL
— The Platform NZ (@theplatform_nz) November 12, 2024
Συστάσεις για την αποφυγή μελλοντικών παραβιάσεων
Η κυβέρνηση έχει ολοκληρώσει ή έχει αρχίσει να εργάζεται για 28 συστάσεις της έρευνας, όπως δήλωσε ο Λούξον, και θα δώσει την πλήρη απάντησή της στις αρχές του επόμενου έτους. Ένα νομοσχέδιο που θα περιλαμβάνει μέτρα για τη βελτίωση της ασφάλειας στην κρατική φροντίδα θα παρουσιαστεί στο κοινοβούλιο την Τρίτη.
Η ανάγκη για αναγνώριση και αποκατάσταση
Η έκθεση περιλάμβανε 138 συστάσεις, μεταξύ των οποίων και η δημόσια συγγνώμη από την κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας, καθώς και από τον Πάπα και τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι, που έχουν καταδικάσει στο παρελθόν την παιδική κακοποίηση. Ζήτησε επίσης νέα νομοθεσία, συμπεριλαμβανομένης της υποχρεωτικής αναφοράς των υποψιών κακοποίησης, ακόμη και κατά τη διάρκεια της θρησκευτικής εξομολόγησης.
Η έκθεση εκτίμησε ότι το μέσο κόστος κατά τη διάρκεια της ζωής ενός επιζώντος από κακοποίηση υπολογιζόταν το 2020 σε περίπου 857.000 NZ$ (περίπου 500.000 ευρώ) ανά άτομο, αν και δεν καθόρισε το ποσό αποζημίωσης που συνιστάται για τους επιζώντες. Ο Λούξον δήλωσε ότι πιστεύει ότι η συνολική αποζημίωση που οφείλεται στους επιζώντες θα μπορούσε να φτάσει σε δισεκατομμύρια δολάρια.
Η σημασία της αναγνώρισης του λάθους
Η έκθεση είχε ως σκοπό την επούλωση των πληγών των θυμάτων που ζουν ακόμα, αναγνωρίζοντας τα λάθη του παρελθόντος και προτείνοντας βήματα για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην κρατική φροντίδα.
