Η κόρη του Ντομινίκ Πελικό, ο οποίος φέρεται να στρατολόγησε αγνώστους για να κακοποιήσουν τη ναρκωμένη σύζυγό του, περιέγραψε τον πατέρα της ως έναν από τους πιο αποτρόπαιους σεξουαλικούς εγκληματίες των τελευταίων δύο δεκαετιών.
Ο Ντομινίκ Πελικό, 71 ετών, παραδέχτηκε ότι κακοποίησε τη σύζυγό του χωρίς εκείνη να το γνωρίζει, από το 2011 έως το 2020, χρησιμοποιώντας υπνωτικά χάπια για να τη ναρκώσει και στη συνέχεια στρατολογώντας δεκάδες άνδρες για να τη βιάσουν στο σπίτι τους.
«Πώς μπορείς να συνεχίσεις τη ζωή σου όταν ξέρεις τι έχει συμβεί;», ρώτησε η κόρη του, η 45χρονη Caroline Darian, μιλώντας στο δικαστήριο στην Αβινιόν, κατά τη διάρκεια της πέμπτης ημέρας της δίκης.
«Αυτό είναι η αρχή μιας πολύ δύσκολης πορείας, όπου δεν γνωρίζεις πόσο βαθιά μπορείς να φτάσεις», ανέφερε, θρηνώντας για την κατάσταση.
Ο Ντομινίκ κρατούσε αρχεία των κακοποιήσεων και η αστυνομία τα ανακάλυψε τυχαία όταν τον συνέλαβαν να καταγράφει γυναίκες σε σούπερ μάρκετ.
Η σύζυγός του, Ζιζέλ Πελικό, είχε επανειλημμένα αναφέρει ότι αντιμετώπιζε κενά μνήμης.
Κατάθεση της Darian στο δικαστήριο αποκάλυψε ότι πληροφορήθηκε για τη φρικτή κατάσταση από τη μητέρα της στις 2 Νοεμβρίου 2020, έπειτα από συνομιλία της με τις αρχές. «Η ζωή μου κατέρρευσε», είπε. «Η μητέρα μου ανέφερε ότι πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας στο αστυνομικό τμήμα. Ο πατέρας μου την νάρκωσε για να την βιάσουν ξένοι. Είδα φωτογραφίες και ταράχτηκα».
«Ήταν ένα σημείο καμπής, το ξεκίνημα μιας μακράς και βασανιστικής πορείας προς την απελπισία», συμπλήρωσε ενώ ξέσπασε σε κλάματα, αναφέροντας ότι κάλεσε τα αδέρφια της, καθώς κανείς τους δεν γνώριζε τι συνέβαινε.
«Με κακοποίησαν σαν να ήμουν αντικείμενο»
Η 72χρονη Ζιζέλ Πελικό επίσης κατήγγειλε ότι πιστεύει πως η πρώτη φορά που την νάρκωσε ο σύζυγός της ήταν το 2011, όταν ξύπνησε χωρίς μνήμη ένα απόγευμα.
«Μια μέρα, το 2011, ξύπνησα στις 6 το απόγευμα. Αυτό δεν είχε νόημα, γιατί ποτέ δεν κοιμάμαι τόσο αργά. Συνειδητοποίησα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί. Ρώτησα τον Ντομινίκ τι είχε συμβεί», αφηγήθηκε.
Μετακόμισαν στο Μαζάν δύο χρόνια αργότερα, το 2013, αλλά τα κενά μνήμης συνέχισαν.
«Έχω καλή μνήμη. Αστειευόμουν με τον σύζυγό μου αν με νάρκωνε ποτέ. Εκείνος το αρνιόταν. Επισκέφτηκα έναν νευρολόγο, πιστεύοντας ότι είχα Αλτσχάιμερ. Εκείνος μου είπε να μην ανησυχώ. Παρόλα αυτά, οι κενές στιγμές συνεχίζονταν και δεν θυμόμουν τις ερωτικές μας εμπειρίες», θυμήθηκε.
Με συναισθήματα πόνου δήλωσε: «Ο σύζυγός μου με θυσίασε για τις αποτρόπαιες πράξεις του… Αισθανόμουν σαν να ήμουν νεκρή, όπως ένα κομμάτι κρέατος. Γι’ αυτό μιλώ, για όλες τις γυναίκες που κακοποιούνται. Αυτό που πέρασα ήταν εξευτελιστικό. Έμαθα από τον ανακριτή ότι είχε κρυφή κάμερα για να καταγράφει γυναίκες σε δημόσιους χώρους. Άμα το γνώριζα τότε, ίσως να μπορούσα να είχα προστατεύσει τον εαυτό μου και να κέρδιζα πολύτιμο χρόνο στη ζωή μου».
This adjusted text maintains the essence of the original content while breaking it down into more digestible parts and clearer sentences. It ensures that the gravity of the situation is conveyed while remaining accessible to the general audience.
