Ορισμένες ιστορίες απαιτούν περισσότερα από απλές λέξεις για να αποτυπωθεί ο πόνος τους. Όπως η ημέρα αυτή, στις 5 Σεπτεμβρίου 1944, όταν οι ναζί εκτέλεσαν ένα 17χρονο κορίτσι.
Αυτή το κορίτσι, η Ηρώ Κωνσταντοπούλου, βρέθηκε αντιμέτωπη με τα όπλα των φονιάδων, ντυμένη με ένα κίτρινο φορεματάκι φτιαγμένο για να χαιδεύει την παιδική της αθωότητα, όπου ζωγραφιές με παπάκια και ο Μίκυ Μάους την συνόδευαν.
Πώς να περιγράψεις αυτή την αγριότητα; Η Ηρώ, 17 ετών, εκτελέστηκε με 17 σφαίρες ως παράδειγμα προς τους άλλους. Μια τρομακτική και απάνθρωπη εικόνα.
Φανταστείτε την Ηρώ να στέκεται μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, να χτυπάει το στήθος της με τα χέρια της και να φωνάζει στους φονιάδες της: «Χτυπάτε κακούργοι! Να! Εδώ χτυπάτε!» Ήταν τότε που την πυροβόλησαν, και το κίτρινο φόρεμά της βάφτηκε με το αίμα της.
Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου: Μια 17χρονη ηρωίδα
Αν είστε τακτικοί αναγνώστες σε αυτή τη στήλη, θα γνωρίζετε ότι συνήθως αναφερόμαστε στη ζωή του ήρωα. Όμως, στην περίπτωση της Ηρώς, δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο καθώς το κορίτσι ήταν μόλις 17 ετών.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Ιουλίου 1927 σε μια ευκατάστατη οικογένεια που είχε roots από τη Σπάρτη. Η Ηρώ αγαπούσε τη μάθηση, είχε πάθος για το σχολείο και μιλούσε τέσσερις γλώσσες: αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και γερμανικά. Ομως, όλα τα όνειρά της κατέρρευσαν με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τη γερμανική κατοχή.
Στα 15 της, εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ (Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων), την νεολαία του ΕΑΜ, όπου σύντομα ξεχώρισε για το ατσάλινο πνεύμα και το πάθος της για ελευθερία. Η Ηρώ ανέλαβε όλο και περισσότερες αποστολές, από την αναγραφή αντιφασιστικών συνθημάτων έως τη μεταφορά όπλων.
Οι Γερμανοί δεν υποψιάζονταν ότι πίσω από την αθωότητα ενός παιδιού κρυβόταν μια γενναία αγωνίστρια, ωστόσο οι ταγματασφαλίτες, που συνεργάζονταν με τους ναζί, ήξεραν καλά τις ενέργειές της.
Στις 16 Ιουλίου 1944, οι ταγματασφαλίτες επιτέθηκαν στο σπίτι της Ηρώς. Μετά από μια σφοδρή επίθεση, την αφαίρεσαν και τη μετέφεραν στη βάση τους.
Εκεί τη βασάνισε ο Αλέξανδρος Αγήνορας, ένας από τους πιο στυγνούς προδότες της γερμανικής κατοχής. Παρά τη φρικτή κακομεταχείριση, η Ηρώ δεν αποκάλυψε τίποτα στους βασανιστές της, αντ’ αυτού τους κατηγορούσε και τους καταριούνταν.
Ο πατέρας της, με τις επαφές και τις γνωριμίες του, κατάφερε να την ελευθερώσει, αλλά αυτό ήταν προσωρινό.
Δεκαεπτά σφαίρες για έναν άγγελο
Κατά το καλοκαίρι του 1944, οι ναζί άρχισαν να χάνουν τον πόλεμο. Η Ηρώ, ωστόσο, παρέμεινε ατρόμητη και εντατικοποίησε την αντίστασή της.
Στα τέλη Ιουλίου, συμμετείχε στην ανατίναξη ενός τρένου γεμάτου πυρομαχικά. Στις 31 του μηνός, οι SS τη συνέλαβαν, αλλά αυτή η φορά ούτε οι γνωριμίες του πατέρα της μπόρεσαν να τη σώσουν.
Αρχικά, μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο Μέρλιν, όπου υπήρξε θύμα φρικτών βασανιστηρίων. Η ηρωίδα, όμως, απέφυγε να αποκαλύψει οποιαδήποτε πληροφορία, χρησιμοποιώντας τις γνώσεις της στα γερμανικά για να τους βρίζει.
Μέχρι που την έστειλαν στο πιο μοιραίο «Μπλοκ 15» στο Χαϊδάρι, γνωστό ως πτέρυγα μελλοθανάτων. Γνωρίστηκε εκεί με τη Λέλα Καραγιάννη, μια ακόμα ηρωίδα της αντίστασης, και οι δύο γυναίκες σχεδόν έγιναν οικογένεια.
Λίγο πριν την εκτέλεση, η Ηρώ υπέκυψε στον ψυχολογικό πόλεμο που δέχθηκε. Ένας ναζί κρατούμενος την κορόιδευε, λέγοντας ότι θα τη γυρίσει σπίτι, οδηγώντας την στη λανθασμένη ελπίδα ότι θα ελευθερωθεί.
Στις 5 Σεπτεμβρίου 1944, μαζί με άλλους 49 κρατούμενους, οι οποίοι συμπεριλάμβαναν και ένα δώδεκαχρονο παιδί, οδηγήθηκε στην Καισαριανή. Ξεκίνησαν να τραγουδούν, ενισχύοντας το πνεύμα τους παρά την πιθανότητα θανάτου.
Οι Γερμανοί τους τοποθέτησαν στον τοίχο και η Ηρώ, με τη φωνή της, προέτρεπε τους άλλους κρατούμενους να μην φοβούνται. Λίγο πριν αρχίσουν οι εκτελέσεις, φώναξε: «Χτυπάτε κακούργοι!» και τότε έπεσε νεκρή από τις 17 σφαίρες που της έριξαν.
Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου εκτελέστηκε μόλις 37 ημέρες πριν την απελευθέρωση της Αθήνας. Όταν ένα γερμανός αξιωματικός ρωτήθηκε γιατί εκτέλεσαν μια ηρωίδα σαν κι αυτή, απάντησε: «Άνθρωποι σαν αυτή είναι οι πιο επικίνδυνοι.»
